အခ်စ္တို႔ျဖင့္ျပၫ့္စံုေစသား(1)"ေနပါဦး Yixing မင္းက ငါ့ကိုဘာကိစၥလာေနွာက္ယွက္ေနတာလဲ"
"kim suho ဘဝင္ျမင့္မေနနဲ႔ မင္းကိုေနွာက္ယွက္ေနတာမဟုတ္ဘူး စိတ္ဒုကၡေပးေနတာ မင္းရဲ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မျပၫ့္ေအာင္"
"ဘာျဖစ္တယ္ အရူးလား မင္းက မင္းတို႔ညီအကိုေတြကမိစၧာေတြဘဲ"
"ဘာ မင္းဘာေျပာလိုက္တာ"
"မဟုတ္လို႔လား မင္းေရာ မင္းအကိုေရာ yifan ေရာ အတူတူဘဲ"
"မင္းေၾကာင့္ဆရာဝန္ ဘဝကိုလက္လြတ္လိုက္ရတဲ့ ငါ့အကို ကို မင္းကဘာေျပာလိုက္တယ္ ဒီမွာ suho မင္းေၾကာင့္ ငါ့အကို သူ႔အိမ္မက္ေတြလက္ေလ်ာ့ရတာ မင္းေၾကာင့္သူဘယ္ေလာက္နာက်င္ရတယ္မင္းသိလား"
"မွားတယ္ မင္းအကိုေၾကာင့္ အႏုပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ငါက တစ္သက္လံုးအႏူပညာကို စြန႔္လြတ္ၿပီးေဆးေက်ာင္းတတ္ခဲ့ရတာ နားလည္းလား မင္းအကိုရဲ့ဆ ရာဝန္မလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ရူးေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ငါတစ္ေယာက္တည္းဝါသနာကိုစြန႔္လြတ္ရတယ္ထင္ေနတာလား မိသားစုတစ္စုပါဘဝပ်က္ခဲ့ရတာ"
"ဘာ မင္း ဘာေျပာလိုက္တာ"
"ဟုတ္တယ္ မင္းမသိရင္တခါတည္းနားေထာင္သြား မင္းအကိုရဲ့ေဆးေက်ာင္းမတတ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ေက်ာင္းရဲ့ဒုတိယထပ္ကေနခုန္ခ်တာကိုတားရင္းသူေရာငါပါျပဳတ္ခ်ခဲ့တာ အဲဒီတုန္းက ငါ့ညီဝမ္းကြဲေလး innie ေလးကအကိုျပဳတ္က်တာျမင္ေတာ့စိုးရိမ္ၿပီးအတင္းဖမ္းထားခဲ့လို႔မင္းအကိုေရာငါေရာအသက္အႏၲရာယ္ကေက်ာ္လႊာႏိုင္ေပမဲ့innie ေလးကေသလုမတတ္ေဆးရံုမွာ ငါးလေလာက္သတိလစ္ေနခဲ့တဲ့အခုမွစီးပြားေရးအဆင္ေျပခါစဦးေလးနဲ႔ေဒၚေလးကတစ္ဦးတည္းေသာသားေလးရဲ႕ေသာကေၾကာင့္အလုပ္ေတြအာရုံမစုိက္ႏုိင္ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္ေဆးရုံတတ္ေနတုန္းတစ္လ အၾကာမွာမသမာသူေတြေၾကာင့္အားလုံးဆုံးရုွံးရတဲ့ေဒၚေလးနဲ႔ဦးေလးကစိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး ေဆးရုံအလာမွာမေတာ္တဆျဖစ္ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ရတယ္ ေဆးရုံမွာသတိလစ္ၿပီး ငါးလအၾကာသတိျပန္ရလာေတာ့သူ႔ဘဝမွာ ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာသိသြားတဲ့ကေလးငယ္ကအေတာ္ေလးကုိနာက်င္ခံစားခဲ့တယ္ သူေသခ်င္တယ္လုိ႔လည္းခဏခဏေျပာတယ္ အဲေလာက္နာက်င္ရတဲ့ကေလးက အျပဳံးပါေပ်ာက္သြားေစတဲ့သတင္းကုိဆရာဝန္ႀကီးကယူလာခဲ့တဲ့ innie ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္က အက ကုိလုံးဝကလုိ႔မရေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေပါ့ အဲဒီသတင္းၾကားကတည္းကငါ့ညီေလးက လူေသတစ္ေယာက္လုိျဖစ္သြားေတာ့တာအရာအားလုံး ဘာတစ္ခုမွမက်န္ေတာ့တာ"
"ဘာ အဲဒါေတြက တကယ္လား"
"မင္း innie ကုိျမင္ဖူးပါတယ္ အရာအားလုံးဆုံးရုံွးသြားရတဲ့သူကမင္းရဲ႕အကုိမဟုတ္ဘူး မင္းအကုိက သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ကမၻာေက်ာ္စီးပြားေရးသမားျဖစ္ခဲ့တာ ငါ့ကေတာ့innie ေၾကာင့္အရုိးအေၾကာအထူးကုေမဂ်ာနဲ႔ေဆးေက်ာင္းကုိေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ တကယ္အားလုံးဆုံးရုွံးရတာ innie ေလးဘဲ"
"ကေလး ကေလးအႏုပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာလား ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ အက ပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ အဲတုန္းကဘဲေလးအကသင္တန္းတတ္ေနခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲသိလား ျပဳိင္ပြဲတုိင္းဆုရတဲ့အထိဘဲ"
"ဟင္ တကယ္လား တကယ္အဲလုိေတြျဖစ္ခဲ့တာလား suho"
"အင္း မင္းတုိ႔ကုိ yifan ကမေျပာဘူးလား"
"ဟင့္အင္း ဘာမွမေျပာဘူး"
"သူ က တမင္တကာငါေၾကာင့္သူဒုကၡေရာက္သလုိမ်ားလုပ္ေနတာထင္တယ္"
"အကုိနဲ႔ ျပသနာျဖစ္ေသးလုိ႔လား"
"ငါ ဝါသနာကုိစြန္႔ပစ္ၿပီး ေဆးေက်ာင္းတတ္ခဲ့လုိ႔ေလ "
"အဲဒါေတြက အကုိ႔ကုိစိတ္နာလုိ႔မေျပာတာဘဲထားဦး ဟုိကေလးအေၾကာင္းကုိေရာတစ္ခြန္းမွမေျပာဘူးဆုိတာကထူးဆန္းတယ္ "
"အဲဒါေတာ့ မင္းသူ႔ကုိသာေမးၾကည့္ ငါသြားၿပီး"
ေျပာရင္းထထြက္သြားတဲ့ေဒါက္တာကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာအိမ္ျပန္လာကာအကုိျဖစ္သူနဲ႔စကားေျပာဖုိ႔ေတြးထားလုိက္သည္။
sehunတစ္ေယာက္ ကုိယ့္ရဲ႕ဆုိင္ကညဘက္အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္သမားေလးရဲ႕နံမၠည္ပါလုိ႔နားေထာင္ေနရင္းသူ႔အေၾကာင္းၾကားရေတာ့ပုိၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ညဘက္ဘဲအလုပ္လုပ္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္အျပဳံးမရွိတဲ့မ်က္နာနဲ႔စကားကုိလည္းလုိတာထက္ဘယ္ေတာ့မွပုိမေျပာသလုိအၿမဲတမ္းစူးပုတ္ပုတ္ေလးသာေနၿပီး အၿမဲဝမ္းနည္းရိပ္ေျပးေနၿပီး သူ႔နံမည္jonginဆုိတာကလြဲရင္သူ႔အေၾကာင္းဘာတစ္ခုမွမသိရတာျဖစ္သည္။အခုလုိၾကားလုိက္ရေတာ့ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိရင္ထဲနာက်င္မိသည္။အစကအိမ္ျပန္မလုိ႔ေပမဲ့အခုေတာ့ဟုိေကာင္ေလးရွိတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕စတုိးဆုိင္ခြဲကုိေရာက္လာရသည္။
"jongin အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ဟုတ္ကဲ့ သူေဌးအဆင္ေျပပါတယ္ "
"ဒါေလး လာေပးတာ မင္းအတြက္"
"ကြၽန္ေတာ္က ေခ်ာကလက္ မစားဘူး သူေဌး"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ "
"မတည့္တာပါ"
"ေဆာ္ရီး ဘာၾကဳိက္လဲ"
"ရတယ္ သူေဌး ေခ်ာကလက္ဘဲမစားတာ"
"အကူတစ္ေယာက္လုိေသးလား မင္းတစ္ေယာက္တည္းရလား"
"ရတယ္မလုိဘူးသူေဌး အဆင္ေျပပါတယ္"
"အုိေက ဒါဆုိ အကုိ ျပန္ၿပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ပါဦး"
ႏုတ္ဆက္ၿပီးျပန္ထြက္လာၿပီးအျပင္မွာခဏရပ္ၾကည့္ေတာ့သူထုံးစံအတုိင္းမ်က္နွာေသနဲအလုပ္လုပ္ေနသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ appa က
"hunေလး ေနာက္က်လုိက္တာ မ်က္နွာလည္းမေကာင္းဘူးဘာျဖစ္တာလဲ"
"jongေလး အေၾကာင္းၾကားရတာစိတ္မေကာင္းလုိ႔ appa"
"jong ေလးဆုိတာ ညဘက္ေရာင္းအားအေကာင္းဆုံးဆုိင္က ကေလးမဟုတ္လား အၿမဲတမ္း မ်က္နွာေသေလးနဲ႔စူပုတ္ေနတာေလးေတာင္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္းေလးမဟုတ္လား hunေလး"
"ဟုတ္တယ္ appa"
"သူကေျပာျပတလား ဘာျဖစ္လုိ႔လဲတဲ့"
"သူ႔အေၾကာင္းသူမ်ားေျပာနာၾကားလုိက္တာ "
ေန႔လည္းကၾကားလာတဲအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ appa တုိ႔ကစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကသည္။သူ႔ဘဝအေၾကာင္းေလးကတကယ္ရင္နာစရာေကာင္းတာသိရေတာ့ ommaကမ်က္ရည္က်ေနတာမုိ႔
"omma တစ္ခုခု ျဖစ္လုိ႔လား "
"omma က ဘာမွမသိဘဲ အဲဒီကေလးေလးကုိဆူမိေသးတယ္"
"ဗ်ာ ဘယ္တုန္းကလဲ omma"
"ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ေလာက္ကေလ သူကုိျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေနဖုိ႔ေျပာရင္းစကားလြန္မိသြားေသးတယ္မနက္ျဖန္သြားေတာင္းပန္ရမယ္"
ommaကနဂုိစိတ္ႏုတဲ့လူျဖစ္လုိ႔ဝမ္းနည္းတယ္ထားအိမ္ကအကုိsejun ကလည္းမ်က္ရည္ဝုိင္းကာၿငိမ္ေနသည္။မိသားစုေတြလည္းဟုိကေလးေလးကုိပုိၿပီးဂရုစုိက္ၾကဖု႔ိေဆြးေႏြးၾကတဲ့အထိခ်စ္ခင္ေနၾကသည္။သနားတာေရာစိတ္မေကာင္းတာေရာေပါင္းထည့္လုိက္ေတာ့အားလုံးစိတ္ထဲအဲဒီေပါက္စကေနရာယူထားေတာ့တာျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
အခ်စ္တုိ႔ျဖင့္ျပည့္စုံေစသား
Fanfictionကုိယ့္အခ်စ္ေတြကုိလက္ခံေပးပါ ကေလးကုိယ္အားလုံးမင္းကုိေပးမယ္