Freed Souls

Chapter 9

Chapter 9: Chaos

Astralla

After putting on his pants, Brix went to the balcony to lit up a cigarette. He leaned on the rail as he puffed the smoke out of his lips. I blushed when my eyes laid to the scratches on his back.

I stayed in his bed as I grasped all the air I forgot to breathe earlier. Tinaas ko hanggang dibdib ang kumot, ang tanging nagbabalot sa hubad kong katawan.

"It's getting dark," I broke the silence.

"Sino naghatid sa 'yo?" tanong ni Brix habang ang tingin ay nasa malayo pa rin.

Lumunok ako. "Ako lang mag-isa..."

He released another smoke that filled the air. Ang amoy ay abot hanggang sa kinahihigaan ko. Matagal-tagal na rin nung huli ko itong nakitang nagpausok ng bibig. O baka hindi niya lang ginagawa sa Esparago Clan dahil baka makita ni Aya.

"Ginamit ko si Servena," dagdag ko pa.

"You could have just waited me there," he said.

"And you could have sent a messenger to tell me what's going on at bakit hindi ka pa rin bumabalik." I rolled my eyes. Bumalik ang inis na nararamdaman ko kanina.

Really? Bakit parang siya pa ang frustrated sa aming dalawa?

Mula sa usok ay mabigat na hininga naman ang pinakawalan niya. Humarap na ito sa akin at pumasok uli sa kwarto. Nilagay niya sa ashtray ang hindi pa ubos na sigarilyo bago umupo sa tabi ko.

"I'm really sorry about that. Ano ang sabi ni Aya?" Lumambot ang boses nito at tila nag-aalala sa maaari kong isagot.

I shrugged my shoulders. "Pinangako mo sa kanya na tuturuan mo siyang sumakay ng kabayo pagbalik mo."

"And I will do that," maagap na sagot nito.

"Pero ang tagal mong bumalik."

Brix turned to me as that bothered expression crossed his face. Umawang ang mga labi nito na tila may gustong sabihin pero tinikom niya rin. Bumali ang leeg nito bago umiling-iling.

He let out a heavy sigh. "Is she mad?"

"What do you expect?"

"Fuck. Really?" He sounded so frustrated.

"But it's fine..." Napalingon siya sa sinabi ko. "Mas maraming nangangailangan ng tulong mo rito. Mas maraming umaasa sa 'yo dito. Samantalang sa Esparago Clan ay isa lang. You have more important role in this kingdom than in Esparago Clan. "

"What do you mean?"

"It's fine, Brix."

"What are you trying to say, Astra?"

Sinalubong ko ang mga malamig niyang mata. Walang lumabas na salita sa bibig ko.

"Sinasabi mo bang mas importante sa akin ang kaharian na ito? Kesa sa sarili kong anak? Were you trying to say that I would let her down just for this kingdom? When in fact she was the core reason why I build this kingdom in the first place?"

"No. But you told me..." Hindi ko na naman napigilan ang mga luha. "Sasamahan mo siya sa laban ng buhay niya. Hindi ba? Brix... nag-uumpisa nang lumaban ang anak natin."

"A-Astra—"

"Hinahanap ka niya..." Ngumiti ako bago pinunasan ang mga luha sa pisngi. "Hinahanap ka niya, hindi dahil may pinangako ka sa kanya. Hinahanap ka niya kasi... gusto ka niyang makita."

Hindi na nakasagot si Brix sa puntong ito.

"The truth is... I don't think Aya is doing good," I confessed. "Simula nung biglang naglaho ang hamog niya, parang lagi siyang malungkot. I know it's part of her life and feeling something like that is inevitable but as a mother, I can't pretend that it's not affecting me. Call me overprotective, I don't fucking care. As long as my daughter is with me, I won't just stand and watch her bleed!"