Olmayacak Bir Hayal

Hiç Dinmeyen Acım

Bugün günlerden cuma en sevdiğim gün okulun son günü,dinlenmek için başlangıç :)

Sabah yine 08:30'da uyandım,hazırlanıp okula gittim. Okulumu yani arkadaşlarımı ve ortamını seviyordum. Taa kii okulumuz onların okuluyla birleşene kadar. Ben Buğlem Deniz Sağlık Meslek Lisesi öğrencilerinden biriyim. Kısacası bana "sağlıksız sağlıkcı" diyebilirsiniz.

Bir lise öğrencinin imkansız ne hayali olabilir demeyin sakın. Benim var. Asosyal biri değilimdir,oldukça fazla arkadaş çevresine sahibim haa tabi içlerinden beni anlayan var mı yok. İşte bu yüzden yazmaya başladım. Benim yaşayamadıklarımı kitabımda yaşatmak için başkalarınıda hayallerime sürükleyebilmek için.

Ben ona hiç dinmeyen acım diyorum ama gerçekte adı Emre. Emre esmer uzun boylu yakışıklı bir çocuk. Ve çok inatçı...

Her şey bundan tam 1057 gün önce yani 2 yıl 10 ay 16 gün önce başladı bizim için. 22 Şubat 2012 işte o gün.

Aslı adında hafif tombul sarışın temiz kalpli arkadaşım vardı. Birgün dershanede bana sorunlarını anlatıyordu sevdiği çocuğu sınıfından biri öğrenmiş ve onun bu durumu başkalarına anlatmasından korktuğunu söyledi bana. Çocuğun kim olduğunu öğrenip onunla konuşma kararı aldım. Ve konuştum da...

İşte ilk konuşmamız farkında olmasada arkadaşım Aslı sayesinde oldu. Hayatımda hiç tanımadığım birine ilk mesajı ben atmıştım. Biraz konuştuktan sonra ona durumu anlattım,bana kimseye söylemeyeceğine dair söz verdi. Ve kedilerime süt vermem gerek deyip konuşmayı bitirdi. Halbu ki biliyordum onun kedileri yoktu ki.

Emre çok çekingendi. Her şeyi ne kolay kolay söyleyebilir ne de yapabilirdi. Böyle biriydi o. Belkide bu yüzden sevdim onu o kadar. Ben buna kader diyorum ama siz me dersiniz bilemem o dönem bizim dershaneye başladı. Arada göz göze felan geliyorduk. Arkadaşlarında aracılığıyla konuşmaya başladık. Emre'nin benden önce sevgilisi olmamıştı yani bana öyle söyledi,bende inandım. 06.03.2012 Salı günü bana çıkma teklifi ettiği gün gerçi arkadaşlarının yardımıyla olmuştu o kadar yoksa dediğim gibi çekingendi Emre. Belki de hayatımın en mutlu günlerinden biriydi o gün. Sanki bana ilk kez değer veren birini bulmuştum sanki bana iyi gelecek beni hiç üzmeyecekmiş gibi hissettim. Ama nerden bilecektim beni acıya boğup gideceğini...

En güzel zamanlarımı geçiriyordum her şey mükemmeldi,her geçen gün biraz daha aşık oluyordum bağlanıyordum ona. Ben bağlandıkca o kopuyormuş bilemedim. Ağustos ayına kadar birlikteydik sonra ben ne olduğunu bile anlayamadan hayatımdan öylece çekip gitti. Şimdi soruyorum size insan bi kere bile dokunamadığı,öpüp koklayamadığı birine nasıl aşık olabilir ki??

Ben oldum işte bir kere bile sarılamadığım o çocuğa körkütük aşık oldum. Hayatımın en berbat günleri benim için başlamıştı hergün ağlayıp sızlayıp duruyordum. Canım çok yanıyordu. Kimseye anlatamıyordum bi türlü içimde ki acıyı dile dökemiyordum farkında olmadan kendime zarar veriyordum. Ona çok sinirliydim bir türlü anlam veremiyordum her şey yolundayken neden gittiğinee...