Sister of the Badboy •Dutch• {voltooid}

Deel 18

P.O.V. Sammie
Ik zit samen met Robin op de bank. Ik heb een glas water in mijn handen en kijk er naar. "Ik had je verteld dat ik geadopteerd ben, toch?" Vraag ik voor de zekerheid. Robin knikt en kijkt me aan. "Ik heb - had - dus twee broers. Jackson was 17 en Fabian is 19. Jackson had leukemie en ik ging bijna elke dag bij hen langs. Vorige week vrijdag had mijn biologische moeder vertelt dat hij een slechte dag had. Ik ging naar hem toe en hij lag te slapen. Ik ging zoals gewoonlijk naast hem op het bed liggen en toen hij zijn ogen open deed, zag ik alleen maar leegte. Meestal had hij een vrolijke en ondeugende sprankel in zijn ogen, maar die was weg. Hij zei dat hij het niet meer aankon en dat hij voor altijd bij mij in mijn hart zou zijn en dat hij van mij hield en toen is hij overleden."

Ik stop niet met vertellen en ga verder.

"Die maandag daarna kwam Fabian dronken het schoolterrein op, omdat hij het niet kon verwerken. Ik heb hem toen mee naar mijn huis genomen en heeft hij geslapen. Donderdag was de begrafenis en daarna heb ik me tot gisteren opgesloten in mijn kamer. Fabian heeft me laten inzien dat ik best verdrietig mag zijn, want ik wilde doorgaan met mijn leven alsof er niks was gebeurd. Maar dat lukte niet"

Het blijft een tijdje stil en dan voel ik twee armen van Robin om mij heen. Ik zet mijn glas water op de tafel en sla mijn armen dan ook stevig om hem heen.

"Waarom heb je dit niet verteld? Ik was met je meegegaan naar de begrafenis om je te steunen" zegt hij zacht. "Ik wist niet hoe en ik wilde je er niet mee belasten." Mompel ik. "Het is oké. Ik ben blij dat je het me nu hebt verteld."

————

We blijven de hele middag praten om elkaar nog beter te leren kennen.

Ik hoor de voordeur open gaan en dan zie ik een kleinere kopie van Robin binnenlopen. "Oh hoi" zegt hij met een grote glimlach. "Hey Benji" zegt Robin. "Wie heb je meegenomen?" "Ik ben Sammie" "Mijn vriendin" zegt Robin trots, terwijl hij zijn arm over mij heen legt. Ik kijk Robin glimlachend aan. "Ik ben Benjamin, maar iedereen noemt me Benji" zegt Benjamin. "Leuk je te ontmoeten" zeg ik glimlachend. Benjamin knikt en loopt dan weg.

"Ik moet maar eens naar huis toe." Zeg ik tegen Robin. "Is goed. Zie ik je morgen op school?" Ik knik en geef Robin dan een knuffel. "Dankjewel, dat je wilde luisteren naar mijn verhaal" "Dat had ik op school al moeten doen. Nogmaals sorry" "Het is oké. Je bent al hard genoeg aangepakt door Fabian" zeg ik grinnikend. "Zeg dat wel. Je kan zien dat hij veel om je geeft" zegt Robin. "Hij is inderdaad heel beschermend. Ik denk dat het nu nog erger wordt nu Jackson er niet meer is" Robin knikt instemmend.

Ik zwaai nog even naar Robin en fiets dan richting huis. Ik heb muziek opstaan en voor ik het weet fiets ik alweer de achtertuin in. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop dan via de achterdeur naar binnen. "Ik ben thuis!" "Oh, je bent net op tijd voor het eten. Ik wilde je net appen" zegt mijn moeder grinnikend als ze naar me toe komt lopen.

Ik geef haar een knuffel en loop dan naar de gang waar ik mijn jas en schoenen uit doe. "Wil je even helpen met het dekken van de tafel?" Vraagt mijn moeder. "Ja natuurlijk." Ik zet drie borden op tafel met bestek ernaast en ik leg een onderzetter neer voor de pan. We eten pasta zo te zien.

————

Ik krijg een appje binnen en zie dat ie van Miranda is.

Miranda: Hey Sam. Is Fabian bij jou? Hij is niet meer thuisgekomen. Hij reageert ook niet op de appjes van ons en hij neemt z'n telefoon niet op.
Ik: Nee hij is niet hier. Ik had hem in mijn schoolpauze nog gezien, maar toen was hij plotseling weggelopen zonder dat ik gedag kon zeggen.
Miranda: Oh, dan is hij denk ik weer in een club of zo. Hij komt wel weer thuis.
Miranda: Lekker slapen voor straks😘
Ik: Jullie ook!💕

Ik sluit mijn telefoon af en zucht dan diep. Ik hoop dat hij oké is...

————

Ik word wakker door de ringtoon van mijn telefoon. Wie belt er nou weer zo vroeg? Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 5:30u is. Ik zucht diep, maar als ik zie dat Miranda mij belt, ben ik ineens klaar wakker en neem ik op.

Miranda: "Hey schat. Sorry dat ik je zo vroeg stoor, maar Carlos en ik hebben even je hulp nodig" zegt Miranda haastig.
Ik: "Wat is er gebeurd?" Vraag ik angstig.
Miranda: "We hebben net een telefoontje van het politiebureau gekregen dat Fabian is opgepakt voor geweldpleging. Ze houden hem nu vast en we moeten hem ophalen, maar de politieagente vertelde dat hij soms jouw naam liet vallen in een gesprek. Zou je met ons mee willen?"
Ik: "Ja natuurlijk."
Miranda: "Dan staan we zo voor je deur"
Ik: "Oké, tot zo"

Ik hang op en trek snel een joggingbroek en een oversized trui aan. Ik trek zometeen als we terug zijn wel iets nets aan voordat ik naar school ga.

Ik loop snel naar beneden en app nog even snel mijn ouders dat ik even met Miranda en Carlos weg ben en dat ik na school alles uit zal leggen.

Ik zie de koplampen van een auto voor mijn deur stoppen en dat betekent dat ze er zijn. Ik stap snel in mijn schoenen en trek mijn jas aan, voordat ik de deur van het slot draai en naar buiten loop.

Ik trek de deur achter me dicht, doe het weer op slot en loop dan naar de auto van Miranda en Carlos. Ik stap achterin de auto en dan rijdt Carlos meteen weg.