Too late to fall for you

Chapter 9 "So kayo nagkatuluyan?"

That day while going home my imagination just went wild. 

I taught of our next, our future together. 

I started planning everything. Gusto kong bumawi at ibigay sayo lahat ng best.

But I never realize the same day I begin to plan our future, was the end for the both of us.

What was supposed to be our new chapter ended without being introduced.

If I only knew it was the last then I should have never gone home.

I was too excited for tomorrow that is why it shattered my heart when I realize you were not there.

___

Then it rained. Naalala ko ulit. Naalala ko yung sakit, naalala ko nanaman ang lahat ng bakit. 

As I was driving to pick up Trisha for the reunion,  I saw the bench right outside our village. Kung paano ako nagmahal, at na kahit anong mangyari kahit gaano katagal, maghihintay at maghihintay parin ako. 

Kaso wala akong napala. 

She left. She left me without any reason. 

Bigla nalang siyang di nagparamdam. 

Bigla nalang siyang hindi nagsabi o nagpaalam man lang. 

I would never forget that day. Pagkatapos kong umamin hindi ko na siya nakita o nakausap. 

naalala ko ulit kung gaano ka grabeng kinulit si Veronica. 

________________________

Five years ago....

"Pwede mo naman sabihin saakin, mababaliw na ako kaka alala. 

Hindi ko siya macontact, ni hindi man lang siya mag text. Ano na ba nangyayari sakanya? 

May alam ka ba? Parang awa mo na Veronica." 

Andito ako sa bahay nila Veronica kinukulit ko siya dahil di ko na alam gagawin ko.

" Aron! " Sigaw niya na kinagulat ko. " Tama na please! " Sabi niya saakin sabay upo. 

" Hindi ko alam okay? Wala talaga ako alam. Oo alam ko na nag aalala ka pero kahit anong sabihin mo wala akong alam. Nag-aalala na din ako. Alam ko nagusap kayo nung araw na yun, pero yan na ang huling balita ko sakanya. " 

" Akala mo ba Aron ikaw lang nag aalala? Ako din! Di ko alam kung kanino ako magtatanong o kung paano ko siya makakausap o hahanapin. 

Gets ko na mahal mo siya pero kaibigan ko yun, nag aalala din ako kaso wala akong magawa kasi di ko rin alam kung saan ako magsisimula. 

hahanapin ko ba siya? Oh baka ito talaga ang gusto niya? Pero kahit saang anggulo mo tignan, di ko maintindihan bakit siya ganito. Di ko alam kung kilala ko ba talaga siya o di niya ako pinagkakatiwalaan. Kasi kong oo, 

Bakit kinakaya niya ang di magparamdam?"

Bigla nalang akong natigilan. Tinignan ko nalang si Veronica, oo mahal ko si Lianne pero kung meron sigurong higit na nakakaramdam ng pain ngayon, si Veronica yun. 

They have known each other far too long, lahat ng pinag dadaanan ni Veronica si Lianne lang ang piagsasabihan niya. '

She knows Lianne more than I do and I know kung ako nag aalala mas higit yung pag-aalala na nararamdaman niya.