ÖZEL BÖLÜM

540 275 602
                                    

Öncelikle bu satırları okumadan önce aramızdaki erkeklerden özür dilerim onlar hakkında kötü bir şey söylemedim ama alınan falan olur kimsenin kalbini kırmak istemem.

Ve sonuna kadar yanımızda olanlara da çok teşekkür ederim.

Keyifli okumalar dilerim

Sonuna kadar okursanız beni çok mutlu edersiniz.

***
RÜYA'DAN

Kafamı kaldırıp sevdiğim adama baktım beni her şeyden herkesten koruyan adama Merte

Bu güne kadar bir çok şey yaşamıştık bir çok şey başımıza gelmişti ama biz biz olmayı başarıp onları atlatmıştık.Mert genelde diğer erkekler gibi beni bırakıp gitmemişti her zaman herşeyimde yanımda olmuştu.

"Sana demiştim sen benimsin papatya, ben kadınımı kimseye bırakmam ben senin saçlarına bağladım umutlarımı o gün bana izin verdin iyi ki de verdin."

Mert uzanıp anlıma bir öpücük kondurdu.Ne kadar zamandır birlikteydik ne yaparsam yapayım hala o öptüğünde heyecanlanıyordum.

El ele hafif yağmurlu havada İzmir caddelerini turluyorduk.Benden daha mutlu kimse olamazdı yıllar önceki bana baktığımda onu asla unutmak istemedim çünkü o kız beni bugünki ben yapmıştı.Ben o zorluklar olmadan şu an ben olamazdım ve kendimi de iyi hissetmezdim herhalde o yüzden bundan sonra çok az yanlış yapmaya çalışsam da yanlışlarımı da seviyorum onlar beni buraya getirmişti.

"Mert sen benim neyimi sevdin?"

Mert bana baktı uzun uzun gülümseyerek dudağını araladı.
"Ben senin sen olmanı sevdim en güçsüz anında bile çok güçlü olmanı sevdim ölü dediğin ruhunun bile herkesten daha güzel olmasını sevdim papatyam daha sayabileceğim binlerce şey ben senin her hücreni her hücremle seviyorum."

Mert bana sımsıkı sarıldı.

Birden çevrede çığlık sesleri duymamla hemen başımı kaldırıp Merte baktım az ilerideki boş sokaktan geliyordu sesler o sesler aklıma o gece Mertin beni kurtardığı geceye götürdü ve bedenim kas katı kesildi.

"Sen burda bekle ben bakıp geleceğim."

"Mert hayır bırakma beni burda."dedim çaresizce

"Tamam arkamda duracaksın ve bir şey olursa hemen koşup gideceksin tamam mı?"dedi Mert rahatsız bir şekilde nefes vererek.

Mert benimle münakaşaya girmek istemediği için kabuk etmişti yoksa uzattıkça uzatırdı konuyu ama yardıma ihtiyaçı olan bir kadın vardı ama biz sadece sayılı kişilerin sesini duymuştuk ya da duymazlıktan gelmiştik.

Kimi kadın sebepsiz yere öldürülüyordu ama kimin umrundaydı çoğu hala dışardaydı hala aramızdaydı belki de .

Sesimizin duyulması için daha kaç kadının ölmesi gerekiyordu.O adalet yazısı sadece duvarda mı kalacaktı?

Ne Eminelerimiz ,Ne Özgelerimiz ,Ne Büşralarımızı ne Pınarlarımızı toprağa vermiştik neden ?
Bunları yapanların eline ne geçmişti ?

Kimileri erkekliği kadına baskı yaparak gösterildiğini sanıyordu.Kadınların sesi duvarlara karışıyordu.Kadınlar daha çok kapanıyordu içine duvarlar arkadaşları oluyordu oysa ki bunları yapan da çoğunlukla hayat arkadaşı olarak seçtikleriydi.

Oysa bir kadını sevmek bu kadar mı zordu bir kadının saçlarının her telini öpmek varken neden çekmek?

Ellerine ne geçiyordu hala anlamış değilim.Geçen gün bir haberde görmüştüm adama soruyorsun neden yaptın?

Karanlıkta Açan Papatya Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin