"Gökyüzüne yanlızca yıldızlar eşlik eder. Bana da yanlızca sen eşlik edebilirsin!"
Başımı olumsuzca sallayıp gülümsedim. "Gökyüzüne yıldızlardan başka çok şey eşlik eder."
Gözlerime bakarak içine çektiği dumanı serbest bıraktı. "Evet ama gökyüzünü...
Daha fazla oyalanmayı bırakıp derin bir nefes aldım. Babam iki gündür şehir dışındaydı ve Neslihan hanım elinde olsa nefes almamı yasaklayacaktı. Görende çocuk olduğumu sanacak ama Neslihan hanımın derdi beni merak etmesi değildi. Tam ters bana eziyet etmekti. Düşüncelerime son verip kapıya yöneldim. Evet bugün bu evde daha fazla duramayıp çıkmıştım. Aslında Zeynep'le kalıyordum ama babam olmadığı zaman, Neslihan hanım annecilik oynardı. Sanırım biraz geç oldu. Kolumdaki saate bakıp sırıttım. Baya geç olmuştu. "Haydi bakalım Lavinya hazırmısın sıkı bir kavgaya?" Kapıyı çalıp açılmasını bekledim. Kapı açıldığında Zeliş'e bakıp gülümsedim. "Neslihan hanım odasında mı?" Diyerek içeri girdim. "Evet demeyi çok isterdim ama pimi çekilmiş bir bomba gibi salonda bekliyor." Dediğinde dudağımı ısırıp Zeliş'e baktım. "Sen şuna patlamak için seni bekliyor desene." Ben bilmem der gibi ellerini kaldırıp mutfağa geçti.
Sert bir nefes alıp salona bakmadan merdivenlere yöneldim. "Şuan ciddi anlamda yukarı çıkıp rahat bir şekilde uyumayı düşünmüyorsundur umarım?" Sertti sesi hemde en sert olanından. Merdivenin ilk basamağında durup ona döndüm. "Bak ciddi anlamda yorgunum. Bari bu gece beni rahat bırak." Diyip dişlerimi sıktım. Ayağa kalkıp parmağını sertçe salladı. "Benimle sakin bu üslupla konuşma sakın!" Yıllardır kendimi dizginlemekden ciddi anlamda bıkmıştım. Merdivenleri es geçip onun yanına ilerledim. Karşına geçip saçımı geriye attım. "Hadi konuş dinliyorum." Diyerek yüzüne baktım. Gözlerimin içine yine her zamanki nefretiyle baktı. "İnan bana baban olmasaydı bu eve adım daha atamazdın.!" Sözleri kalbime isabet ederken dişimi sıkıp gözlerinin içine baktım.
"İnan bana babam olmasaydı varlığına bile katlanmaz, bu eve adım dahi atamazdım.!" Diyip ona sırtımı döndüm. "Baban olmasaydı seni kendi elimle öldürürdüm!" Diye bağırdığın da irkilerek geri çekildim. Bu nasıl bir öfkeydi böyle? Bir adım gerileyerek ellerimi iki yanıma açıp sertçe bağırdım. "Neden!!" Diyip ona doğru yürüdüm. "Neden benden bu kadar nefret ediyorsun? Sana ne yapmış olabilirim Neslihan hanım!" diyip boğazım yırtılırcasına bağırdım. Belki artık biri sesimi duyardı. İçim deki acı sönsün diye avazım çıktığı kadar bağırmaya devam ettim. "Neden beni sevmiyorsun ann-!" Yüzüme yediğim tokatla başım omuzuma düştü. Aldığım nefes boğazımda takılı kalırken Ayşe teyze hızla salona girdi. "Neslihan hanım ne yaptınız siz?" Diyip bana doğru hızla geldi. "Sen sakın karışma Ayşe sakın!" Diyip ona bakmamı sağladı. "Sakin bir daha o kelimeyi ağzına alma tamam mı!" Dolan gözlerimle yüzüne baktım. Kin nefret en çokta öfke vardı o gözlerde. Yüzüne bakıp alayla güldüm.
