O gece bulutlar ağlıyordu. Yaşamın garip bir silsilesi ki inanmadığım bir masal dönüm noktam olmuştu ve yağmur gibi üzerime yağıyordu.
Gök gürledi.
"Şeytanın da bir zamanlar melek olduğunu unutma. Kimse ölmeyecek ama yaşamayacak da."
⚘
•26.04.24
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yirmi bir yaşıma kadar nasıl öleceğimi hiç düşünmemiştim günlük.
Hayatımın nerede ve hangi noktada sona ereceğini, sona eren her şey gibi tekrar ne zaman başlayacağını.
O gece bulutlar ağlıyordu. Yaşamın garip bir silsilesi ki inanmadığım bir masal dönüm noktam olmuştu ve yağmur gibi üzerime yağıyordu.
Öyle ya...
Gözlerini birkaç saniyeliğine kapatıp açtığında etrafındaki her şeyin yok olacağını hiç düşünür müydün günlük?
Ben düşünmezdim. Bu en kötü masallarda olurdu.
Tam her şeyimi kaybetmişken, kendimi kaybetmişken.
Bu yolu kendim seçmiştim. Ölümü kendim seçmiştim. Bu en kolay yol gibi görünüyordu.
Ama hayır günlük.
İstesem de yapamazdım.
Ölemezdim.
Gök gürültüsünün de dediği gibi,
Başka bir evrende yeniden doğabilirdim."
⚘ ⚘ ⚘
Ocak 2021 - İstanbul
"Karanlık bir denizin içinde çırpınıyorsun, yosunlar kalbini sarıyor. Bir süre sonra gözlerin kapanıyor ve derin bir uykuya dalıyorsun. Hepsi bu."
Duyduğumdan emin olamadığım fısıltılar eşliğinde çıkan sesimle kendime sıraladığım son sözlerimdi bunlar.
Birazdan her şey bitecekti ve hiç doğmamış olacaktım.
Bir elimle köprünün demir parmaklıklarını tutarken diğer elimle firar eden gözyaşlarımısiliyordum.
Artık daha fazla acı yoktu. Daha fazla umut yoktu.
Kurtulmanın eşiğine gelmişken son bir kez boğazda ışıkları yanan küçük balıkçı teknelerine doğru baktım. Buraya sık sık gelirdim. Bir daha göremeyecek olduğumu bilmenin verdiği his kaçınılmazdı.
