Writer's note:
Please keep reading! Sorry kung matagal mag Update but I'm hoping na sana patyuloy ninyong suportahan ang aking story. This is my first story, so you can comment anything you think to improve my skills. Thank you to those who support my story!
You Rock! (^.^)\m/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Zachary's POV)
Tumatakbo ako ngayon at hingal na hingal na ako. (=.=)" Hay! kanina pa ako hinahabol ng mga babae.
"PRINCE ZACHARY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" tili ng mga babae.
Naku po!
Lalo ko pang binilisan ang takbo ko.
"PRINCE ZACHARY!!!!!" patuloy na tili ng mga babae.
Mauubusan na ko ng hininga.
Tumingin ako sa likod ko habang tumatakbo pa rin. At dahil nga ang atensyon ko ay nasa mga humahabol sa akin, hindi ko napansin ang nasa harapan ko. Pareho kaming napaupo sa sahig.
"Ouch.." sabi ko. Napatingin ako sa nakabangga ko. Babae pala siya.
Nanatili lang siyang nakaupo. Walang reaksiyon.
"Naku! Sorry!" sabi ko at inalalayan siyang tumayo.
Tumayo naman siya at nagpagpag ng uniform niya at pagkatapos walang salita salita, bigla niya akong tinulak.
"Hey!" bigla kong sabi.
"PRINCE ZACHARY!" bigla namang lumapit sa aking ang mga babaeng humahabol sa akin kanina.
"Okay ka lang ba Prince Zachary?" tanong ng isa sa mga babae. "Hindi ka ba nagiingat?!"
Tumingala ang babae sa nakabangga ko. Tila natuklaw ito ng ahas ng makita ang babaeng nasa harapan.
Napasinghap naman yung iba.
"Siya si Danica hindi ba?" bulong ng isa sa mga babae.
"Oo, siya iyon." sabi naman nung isa.
"Naku po. Pano na iyan." sabi naman nung isa.
Bakit parang takot sila sa babaeng ito?
"Di ba apat na taon na silang laman ng Bully Board? Huwag tayong makisali." sabi nung isa pang babae.
Bully Board? What is that?
Tumalikod lang ang babae matapos akong tingnan ng pagkasama-sama.
Kakaibang babae 'to ah. First time ko makasalamuha ng babaeng hindi tinatablan ng charm ko. (^_^)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Danica's POV)
Hay naku! nakaabadtrip naman ang araw na ito oh! Nakapagexecise ng kami, nahuli naman. Tapos, nabangga pa ko ng kung sino. Asar talaga!
Nakarecieve ako ng text message mula kay Jenelyn.
COP.. Let's meet up at Admission Room.
Admission Room?
Why COP? reply ko.
Nothing. Basta, let's meet up there. reply ulit nito.
Nagkibit balikat na lang ako.
Okay. reply ko ulit.
Oo nga pala, ang COP ay 'Change of Plan'. ang Admission Room naman ay ang kauna-unahang tambayan namin dati. Nung madalas pa kaming pumapasok doon kami nagtutungo until one day, Nasunog iyon, sinunog, rather. At dahil sa sunog na iyon, nawala ang isa sa mga kaibigan namin.
Maegan, I hope you're happy where ever you are.
Simula noon, hindi na kami tumapak sa Admission Room. Si Maegan lang ang laging nag-aayang pumasok sa amin kaya dati lagi kaming pumapasok, pero nung nawala siya, once in a bluemoon kami magpakita sa school.
Nagsoundtrip ako habang naglalakad patungo sa Admission Room. Wala nang masyadong tao kasi malapit na ang next subject at wala kaming balak pumasok sa mga susunod pang mga subject. Maybe we will go to a cafe or somewhere we can have fun.
Nakarating na ko sa Admission Room. Wala pang ibang tao doon. Maayos na ang silid na iyon. grabe ang pagkasira noon nung nasunog iyon. Ipinaayos iyon agad dahil malapit na ang pasukan. Doon kasi nagkaklase ang mga 50/50. Yung mga estudyanteng bumagsak sa exam na willing magretake, kaso malelate sila sa real class. Umupo ako sa paborito kong part ng kwartong iyon. Marami akong naalala sa lugar na iyon. Ang dami naming ala-ala nila Maegan doon.
It seems, being there bring back those days. Those happiest days of our high school life when we're complete. Nalungkot ako bigla.
Danica...
Nagulat ako nung marinig ko iyon. someone called me. Tumingin ako sa paligid pero walang tao.
Maybe my imagination.
Dan..
There. Narinig ko na naman siya. and it wasn't my imagination this time. The voice seems so familiar.
Danica...
The voice!
"Maegan?!" biglang sabi ko.
Biglang humangin ng malakas.
Everyone! Let's graduate together!
Maya-maya ay parang nakikita ko si Maegan. She's smiling at me.
"M-maegan?" paninigurado ko.
She just smile and wave her hand.
Let's graduate together. narinig kong sabi niya.
"How can we graduate together if you're already gone?" tanong ko sa kanya.
I want to cry. I want to see her. I really miss her. It's been 3 years.
I will always be here. I will always be with you guys. So, Let's graduate together, okay?
"Maegan..." sabi ko.
At unti-unting naglaho ng imahe ni Maegan.
Naramdaman kong may umuuga sa akin.
"Hey Dan! Wake up!" gising sa akin ni Celina.
Just a dream?
Pumupungas pa ako. Si Celina pa lang pala ang nandoon.
"Asan na sila?" tanong ko.
"Ewan ko. Dumeretso na ako dito nung matanggap ko ang text ni Jen." sabi niya.
"Ah, ganoon ba. Sige, hintayin na lang natin sila dito." sabi ko.
"Okay." sabi niya.
I've decided. We will graduate together. Maegan, watch us okay?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Thank you for still reading. Although parang naguluhan ako sa part na ito. :3 Still, I hope you like it.
Zachary and Danica at the right side. -------------------------------------------------------->
BINABASA MO ANG
The Sossy Boys Meets The Basagulera Girls
Teen FictionIs it possible na ang magkakasalungat ang ugali ay magkakagustuhan at magkakasundo ?? mapagbabago nga ba ng mga matitinong lalaki ang mga barumbadong babae ?? or the other way around ?? ano ang mangyayari sa kwento ng labing dalawang taong paiikutan...
