Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 28ο

Την επόμενη μέρα ξύπνησα γεμάτη ενέργεια και αισιοδοξία κατέβηκα να πάρω το πρωϊνό και μετά από πολύ καιρό τρώγαμε όλοι μαζί ως οικογένεια. Ο Ορέστης άρχιζε να μου πετάει υπονοούμενα σχετικά με τον ερχομό του Δήμου και η μαμά μου τον αγριοκοίταξε όταν χτύπησε το κουδούνι " Πάω να ανοίξω " είπα χαμογελώντας και έτρεξα στην πόρτα " Καλημέρα! " μου είπε ο Δήμος που στεκόταν μπροστά μου " Πρέπει να μιλήσουμε " συνέχισε με σοβαρό ύφος και το χαμόγελο αμέσως σβήστηκε από τα χείλη μου ήμουν σίγουρη πως δεν θα μου άρεσε η κουβέντα μας. Ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου και αμέσως έκλεισα την πόρτα " Λοιπόν για τι θες να μιλήσουμε; " του είπα επιθετικά " Γιατί με αγνοείς; Δεν απαντάς στα μηνύματα μου, δεν πήρες καν ένα τηλέφωνο να δεις αν είμαι καλά γιατί; Τι σου έκανα; Και πραγματικά ήταν κάτι τόσο κακό που άξιζε να μου συμπεριφερθείς έτσι ύστερα από αυτά που ζήσαμε; Εγώ ήμουν και είμαι πάντα εκεί για σένα άσχετα με το που ζω. Ξέρεις γιατί έφυγα και ξέρεις ότι ήταν σοβαρός ο λόγος που έφυγα είσαι η μόνη που ξέρει τον λόγο δεν το είπα ούτε στον Αλέξη που είναι κολλητός μου και εσύ μου το ξεπληρώνεις έτσι; " είπε θυμωμένος και εγώ απλώς είχα μείνει να τον κοιτάω ξαφνιασμένη δεν ήξερα ούτε μπορούσα να φανταστώ τίποτα από όλα αυτά περίμενε να του πω κάτι αλλά το μόνο που ήθελα να του πω ήταν το πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί του και πόσο ήθελα να μην φύγει να μην με αφήσει μόνη μου αλλά δεν μπορούσα να πω τίποτα το μόνο που έκανα χωρίς να το πολυσκεφτώ ήταν να τον φιλήσω με τράβηξε απαλά μακριά του, μου χαμογέλασε και με ξαναφίλησε ήμουν τόσο χαρούμενη που επιτέλους ήταν κοντά μου, που ένιωσα πάλι τα χείλη του πάνω στα δικά μου αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα πως αυτό δεν θα κρατήσει γιατί έπρεπε να γυρίσει στην Ρόδο.

Περάσαμε όλη την μέρα μαζί. Πήγαμε για καφέ και μετά για να φάμε ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Το βράδυ μας πήραν τηλέφωνο τα παιδιά για να βγούμε όλοι μαζί όσο και αν ήθελα να μείνουμε όλο το βράδυ οι δυο μας δεν ήταν σωστό έπρεπε να περάσει και λίγο χρόνο με τους φίλους του πριν γυρίσει στην Ρόδο. Έτσι τους συναντήσαμε στο μπαρ που κάθισαν και περάσαμε σχεδόν όλο το βράδυ εκεί είχαμε συμφωνήσει να μην κοιμηθούμε αφού την επόμενη ο Δήμος θα έφευγε. Όταν ήρθε η ώρα να τον αφήσουμε στο αεροδρόμιο δεν γινόταν να προσποιηθώ πως όλα ήταν καλά ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα αλλά δεν ήθελα να τον στενοχωρήσω.

Αφού έφυγε πήγαμε για καφέ με τα κορίτσια και τους είπαμε λεπτομέρειες πως πέρασα την προηγούμενη με τον Δήμο. "Δηλαδή είστε μαζί;"είπε η Μαρία όλο χαρά αλλά εγώ δεν ήμουν σίγουρη τι είμαστε, εννοώ μένει Ρόδοκαι δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να έχουμε σχέση από απόσταση. "Δεν μου αρέσειαυτή η σιωπή" είπε η Δήμητρα "Να δεν ξέρω αν είμαστε μαζί! Μένουμε μακριά καιδεν θα πετύχει" είπα στενοχωρημένα. Αμέσως η Μαρία άλλαξε θέμα και μετά απόκαμιά ώρα πήγαμε η καθεμιά σπίτι της.