REINCARNATED AS THE 11TH PRINCESS

Chapter 20

Chapter 20

Pabagsak akong napaupo sa kama ko habang pinapatuyo ang basa kong buhok. Halos dalawang oras akong nanatili sa banyo dahil hindi madaling nawala ang malansang amoy mula sa mga dugo nila. Nagbabad pa ako sa gatas, lavender, at iba pang essential oils para lang mawala iyon.

Hornfield Kingdom is an evil kingdom here in Erypto that composed of evil families and sects. I already knew one of them and that was Blood Phantom Sect. As much as I want to stay my ass out of this nemesis but I can't. I am already a citizen in this world and I must do something to stop the chaos and destruction. But how? I don't know either. I don't know.. I don't know what life I'll be in this complicated and complex world.

Time flew, a new beginning begins as I saw the horizon of sunset. It's already morning and time to go classes. As I walked out of the dorm, I saw a box and a stalk of peony.  I immediately took it inside and put on the circular table. I don't have any idea who sent this presents.

After I open it, I saw different color and shape of moon cakes and a letter. Maybe, the sender purposely left it, oh please obviously.

"Sana magustuhan mo ang munting regalo ko sa iyo, aking pinakamamahal na Serene Xyrex Aresty." - A.D.

What the hell! Who's this A.D.?

Iniwan ko nalang ito doon sa kusina at hindi na nagbalak pang kainin. Malay ko, baka may lason or gayuma iyan o di kaya'y hindi maayos ang pagkakaluto niyan.

I ignore the message and the sender as well. I don't know him at all maybe just a random guy who know pranks. Yeah, it's more likely a prank.

I'm now at the garden with Amnity and Ravine eating our lunch. I chose here to have lunch because I'm avoiding people and Phyro too. It's been a week since we started to have lunch here.

"May napansin ka ba Amnity kung sino ang naglagay ng box sa labas ng dormitoryo?" I asked her out of nowhere.

"Huh?" Lutang niyang sagot. Nakatulala lang ito at nakatitig kay Ravine na ngayo'y kumakain parin. Napakatakaw talaga.  Nangunot naman ang noo ko sa ginagawa niya. I called her again and this time she looked at me and suddenly blushed.

"An-ano iyon?" Mahina niyang tanong sakit at yumuko.

"Sabi ko napansin mo ba kung sino ang naglagay ng kahon sa labas ng dormitoryo natin."

"Hindi ko napansin, Serene. Maaga kasi akong umalis." So, she didn't knew either. Nah, forget it. Tumango lang ako bilang tugon sa kanya.

"Bakit? May nag-iwan ba ng kahon?"singit naman no Ravine.

"Meron. Hayaan na baka naglalaro lang iyon." Kibit balikat kong ani.

"Anong laman?" Ani ni Amnity. Naging normal na ang kulay ng kanyang mukha at seryoso na ding nakatingin sa akin.

"Sandali lang." Kaagad akong nagteleport pabalik sa silid ko at kinuha ang box.

Ibinigay ko sa kanila ang box nang makabalik ako sa pwesto namin. Kaagad naman nila itong binuksan at tiningnan ang laman. Kay Ravine ang mooncakes while kay Amnity ay ang letter at sakin ang peony.

"Hmm. Teka." Nakuha ni Amnity ang atensiyon ko nang sabihin niya ito. Natoon na din ang atensiyon ni Ravine sa susunod na sasabihin niya.

"Parang nakita ko na ang sulat kamay na ito dati... Ewan ko lang kung saan at kelan ko nakita." Napabuntong hininga nalang ako.

"Yaan mo na."

"Binibini, pwedeng akin nalang ito?" Nakasimangot na saad ni Ravine.

"Baka may lason iyan." Napapout siya lalo dahil sa sinabi ko. Ay putek! Ang gwapo at ang cute ng buset!