Mind (L.S)

8

د. ا. د. لویی

هوای خوب لس آنجلس فضای بینمون رو دلپذیرتر میکرد. باد به آرومی بین موهای هری حرکت میکرد و نگاه شیفته‌ی من رو لابه‌لای ابریشم‌های نرم خودش زندانی میکرد.

هوای امروز خیلی خوب و عالی بود، جون میداد برای قدم زدن در پارک یا نشستن بر روی چمن‌ها.

من و هری روی یکی از تپه‌های لس آنجلس که دقیقا روبروی شهر بود نشسته بودیم و از وضعیت عالیمون لذت میبردیم.

هردو پاهامون رو دراز کرده بودیم و دست‌هامون رو تکیه گاه بدنمون قرار داده بودیم.

نگاهم رو از نمای روبرو میگیرم و به هری چشم میدوزم. هری چونشو بالا گرفته بود و با لبخند از باد ملایمی که صورتشو نوازش میکرد لذت میبرد.

هری کسی بود که به کلمه‌ی "زیبا" معنی میبخشید. بدون هری زیبایی هم وجود نداشت. پوچ و بی معنی بود، درست مثله زندگی‌ای که من داشتم. زندگی من بدون فرشته ی زیبام بی معنی بود. بدون پسری که روبروم بود و زندگیه من رو به بهترین شکل ممکن تغییر داده بود.

هری به تابلوی زندگیه‌ی من رنگی تازه و دلپذیر زده بود.

نمیدونم چند دقیقس که به دوست پسرم خیره شدم، بدون اینکه حتی برای چند ثانیه پلک بزنم.

هری وقتی سنگینیه‌ی نگاهم رو حس میکنه سرشو برمیگردونه و بهم خیره میشه. فوری با دیدنم لبخندی روی لب‌هاش شکل میگیره.

بدون هیچ حرفی دستشو جلو میاره و روی صورتم قرار میده. انگشت شصتشو زیر چشم‌هام میکشه و میگه" چشمات رنگ آسمون شدن. همونقدر صاف و همونقدر خیره کننده."

چشم‌هامو میبندم و صورتمو بیشتر به دست بزرگ هری فشار میدم تا نوازش بیشتری از جانب دوست پسرم دریافت کنم.

هری بخاطر حرکتم خنده‌ی صدا داری میکنه و میگه" کیتن کوچولوی من."

با شنیدن کلمه‌ی کیتن کاملا ناگهانی و دور از انتظار به هری حمله میکنم. پشتشو به زمین میکوبم و روی پاهاش میشینم.

هری بخاطر برخورد کمرش با زمینِ سخت ناله میکنه.

دست‌هامو دو طرف سرش روی زمین میزارم و صورتمو به صورت پسری که شکه شده بود نزدیک‌تر میکنم.

یک تایه ابرومو بالا میندازم و میگم" به کی گفتی کیتن؟"

هری تک خنده‌ای میزنه و متقابلا ابروشو برای من بالا میندازه." بهت برخورد کیتن کوچولوی من؟"

یکی از دست‌هامو عقب میبرم و اسپنک محکمی به باسنش میزنم و همین باعث ناله‌ش میشه.

" یه بار دیگه میپرسم بیبی..." دستمو عقب میبرم و زیر رون پاش قرار میدم. پاشو تا جایی که به کمر خودم بچسبه بالا میاره. ادامه میدم" به کی گفتی کیتن؟"