BERCESTE •OzAy•

b20❝final❞

|Yazılan Her Şey Hayal Ürünüdür|

Emir Can İğrek - Saman Sarısı

1 Hafta Sonra

Cihanların evden çıktıktan sonra telefonunu açıp Ozan'ı aradı Ayşegül. En son Çarşamba günü oyunda görüşmüşlerdi ve bu gün pazardı. Aslında Ozan bir kaç kez gelmeyi teklif etmişti ama Ayşegül istememişti. çünkü çekime gittiği için eve çok geç ve yorgun dönüyordu. Sonrasında kendinisi için daha fazla yorulmasını istememişti Ayşegül. Ama bu gün çekim bittiği için görüşeceklerdi.

"Alo güzelim?" Diyerek açtı telefonu Ozan. Sesini duymak bile öyle güzel gelmişti ki Ayşegül'e.

"Canım çıktın mı setten?"

"Aynen eve geldim şimdi."

"Aa erken çıkmışsın?" Diye konuştu Ayşegül. Bilseydi bu kadar erken eve gideceğini bende daha önce çıkardı Cihanlardan.

"Erken bitti geldim bende eve. Sen Cihan abilerde misin hala? Geleyim alayım seni."

"Yok çıktım şimdi geliyorum."

"Neredesin? Geleyim."

"Gelmene gerek yok geliyorum ben."

"Emin misin hava çok soğuk."

"Hava soğuk değil aşkım. Neyse hadi geliyorum."

"Tamam. Görüşürüz."

"Görüşürüz." Dedi ve telefonu kapattı Ayşegül..

Karşıya geçip ellerini ceketinin cebine sokup ve çağırdığı taksiyi beklemeye başladı.

-

Elinde ki poşetler ile merdivenleri nefes nefes çıktıktan sonra zile bastı Ayşegül. Aslında Ozan yedek anahtarı vermişti ama şuan elleri dolu olduğu için açamayacaktı.

Ozan bir kaç saniye içerisinde kapıyı açtı. "Sen miydin?" Diye sordu içeriye girerken. Ayakkabılarını çıkartıp ona döndü. "Başka birini mi  bekliyordun?"

"Hayır zile basınca başka biri geldi sandım."

"Evet ellerim doluydu." Dedi ellerinde ki poşetleri sallayarak. "Ne aldın bu kadar?" Diyip elinden poşetleri aldı Ayşegül'ün.

"Markete uğradım dün çantamı almaya geldiğimde dolapta hiç bir şey yoktu. Bir şey yemiyor musun sen?" Diye sordu.

Ayşegül oturma odasına girince, Ozan da poşetleri mutfağa bıraktı.

"Geç geliyordum ya eve dışarıdan yedim bir şeyler." Diye cevap verdi odaya gelince.

"Kim bilir kaç gündür miğdene doğru düzgün yemek girmiyor değil mi?"

"Ya boşver şimdi yemeği." Dedi ve Ayşegül'ün yanına oturdu. "Sevgilimi özledim ben."

Gülümseyerek boynuna sarıldı Ayşegül oda çok özlemişti.. Kokusunu içine çekip konuştu. "Ben de çok özledim."

Ozan da Ayşegülün beline doladı kollarını. Burnunu saçlarına gömüp aynı Ayşegül gibi kokusunu içine çekti.

Ayşegül'ün istemesizce gözleri dolunca daha da sıkı sarıldı... Tam şuan zaman dursun istedi Ayşegül. Sevdiği adamın kollarında, bütün dertlerinden uzak, mutluyken zaman dursun istedi.

Ozan'ın da ondan bir farkı yoktu. Sadece 2-3 gün görüşmemişlerdi ama yıllar gibi gelmişti Ozan'a. Çok özlemişti Ayşegül'ü.

Bir süre daha sarıldıktan sonra ayrıldılar. "Ayşegül?" Diye mırıldandı Ozan Ayşegül'ün gözlerini ıslak görünce. "Neden ağladın?"