ADELE (DÜZENLENİYOR)

1.BÖLÜM [DÜZENLENDİ]

Öncelikle kitabıma hoş geldiniz.💙

Buraya başlama tarihinizi yazarsanız çok sevinirim.🎀💕

İlk yazım deneyimim olduğu için eğer kusurlarım olursa lütfen kusura bakmayın.😌💜

İyi okumalar.💕

Bozulan uyku düzenimin bana sağladığı tek şey gecenin güzelliğini görebilmemdi.

Yine sıradan gecelerden bir tanesiydi.

Eski kitapçılardan aldığım birkaç kitabı kütüphaneme dizdikten sonra içlerinden bir tanesi çok dikkatimi çekmişti. Aslına bakılırsa hepsi çok güzeldi. Oldum olası kitaplara özellikle eski kütüphanelerde bayılırdım.

Her ne kadar sabah aile halkından azar yiyeceğimi bilsem bile elime almıştım.

Onu okurken ise zamanın nasıl geçtiğinin farkında bile değildim.

Gecenin yarısı olmuş ve ben daha yeni kitabı elimden bırakırken balkonuma çıkmış biraz temiz hava alıyordum. Soğuk hava tenime işlerken ellerimi demirliklere yaslayıp derin bir nefes çektim içime.

Evimizde ki en sevdiğim yer burasıydı.

Balkonum.

Dört bir yanı korumalarla çevrili bu evin arka tarafında ki denize bakan bir balkona sahiptim ve günümün çoğunu burada harcıyordum. Abilerimden fırsat bulabildikçe burada oturup kitap okuyordum veya müzik dinliyordum.

Eylül ayındaydık ve artık soğuk havalar kendini iyice belli ederken içime bir ürperti gelmişti. Altıma giydiğim şortun belini biraz daha yukarı çekerken aynı renkte belimden bağladığım tişörtümün düğümünü çözüp serbest bırakmıştım.

Üzerimde elbise gibi görünmesi hoşuma gitmişti.  Aslına bakılırsa tek bu yüzden büyük beden giyinmeyi seviyordum.

Üşengeçliğim yüzünden elimin altında olan şeyleri bakmadan üzerime geçirmiştim.

Hafifçe titrerken odama geri dönmüştüm. Lacivert ağırlıklı düzenlediğim bir odaydı. Yatak başlığı ve üzerinde ki çarşaflar lacivert iken yastıklar ise kar beyazıydı ve bana göre uyumluydular.

Bana göre fazla karışık değildi. İstediğim herşeyi saniyesinde bulabilirdim ama bizimkilere bunu anlatmak bir ömür sürerdi.

Sürekli çok dağınık olduğumu dile getirdiklerini hatırlayınca ise göz devirmeme engel olamamıştım. Yatağımın etrafını saran ledlerden yayılan kırmızı pembe karışımı ışığı söndürürken yumuşak battaniyemi açmıştım.

Kesinlikle çok uykum gelmişti. Ne zaman uykum gelse yer zaman mekan farketmeksizin uyurdum. Bedenim sanki tonlarca ağırlığın arasında kalmış gibi ezilir güçsüz düşer veya başım ağrırdı.

O yüzden uyku benim için çok önemliydi.

Yanaklarımı sıkıntıyla şişirip yüz üstü kendimi yatağa bırakırken, şimdi uyursam sabah asla kalkamayacağımı biliyordum.