Kinabukasan ay pinauwi na rin kami pinagpahinga ko muna si mama kahit nagpupumilit siya na magtrabaho si ash nasa bahay na rin nila at ako ang umasikaso sa lahat ng gawain sa bahay.
"Anak, ano bang nangyari kahapon?"nakaupo si mama sa sofa at nagbabasa ng libro lumapit ako sa kanya at naupo sa tabi niya.
"Mom yesterday..."nag-aalangan ako nagsabi s-s-si dad nadala na raw sa venue kung saan gaganapin ang burol niya.
"Dad is dead" pinili kong itago ang nangyari kahapon kaya yan na lamang ang sinabi ko ayoko sanang magsinungaling kaso ayoko na baka magalit pa siya kay dad.
"Matagal na siyang patay sa atin zander" sabi niya at nagbalik sa pagbaba
"He's dead mom patay na siya..." ibinaba ni mommy ang librong hawak niya at tumingin ng deretso sa mata ko
"Zander"
"Mom patay na si daddy binaril niya ang sarili niya" nangingilid na ang luha sa mata ko at si mommy ay sobrang nagulat
"T-this can't be real z-zander pls sabihin mong nagbibiro ka lang pls..." alam kong mahirap para kay mama na tanggapin ang nangyari dahil kahit na naghiwalay sila minahal parin niya si daddy ramdam ko yun sadyang mapait lang talaga ang tadhana at hindi sila ang nagkatuluyan.
"W-where i-is he now?"humihikbing tanong ni mommy kaya agad ko siyang niyakap.
"i'll take you there later mom"
"no i want to see him now" pagpupumilit ni mommy kaya wala akong nagawa kundi dalhin siya doon tahimik lang kaming bumiyahe mukhang malalim ang iniisip niya nakatulala lang siya na nakatingin sa harap.
"Mom we're here" tumingin siya sakin at ngumiti nauna akong bumaba at pinagbuksan siya ng kotse may bantay sa labas namukhaan naman nila kami agad kaya deretso kaming pumasok walang katao tao sa loob...
"A-alfredo..." dun na nagsimulang tumulo ang luha ni mommy hinihimas himas ko ang likod niya nadadala na rin ako sa emosyon na pinapakita niya kahit ako umiiyak na nakayakap siya sa kabaong ni daddy at humihingi ng tawad.
"Patawarin mo ako kung nasaktan kita gumising ka pls" umiiyak parin si mommy sinusubukan ko siyang pakalmahin pero ayaw niya.
"Zander he's gone my bestfriend is gone your dad is gone"hinawakan ni mommy ang magkabilang pisngi ko at mas lalo pang naiyak
"I'm sorry for hiding this but he's not your real father." napasubsob na siya sa dibdib ko
hinaplos ko ang buhok niya"I know mom he told me everything and i feel sorry for hating him" sabi ko na may mapait na ngiti
"Galit ako sa kanya dahil sa pagmamaltrato niya sa'yo at sa ginawa niya sa totoong daddy mo pero nasasaktan ako sa pagkawala niya dahil... sa kabila ng lahat minahal ko parin siya" giit ni mommy hindi niya pa ata alam na walang kinalaman si daddy dun.
"He haven't done anything to dad(gilbert) mom wala siyang kasalanan maybe dad really left us." tumigil siya sa paghikbi
"W-what?" di makapaniwalang tanong niya
"Yes" tipid na sagot ko.
"But i thought"
"No mom" agad na sabi ko kaya naputol ang sasabihin niya.
"And he's the one who saved me from getting hit by that truck before"kuwento ko
"He silently care for me hahaha if only i know" ang sakit sakit bakit ba kung sino pa yung taong di mo inaasahan na darating sa buhay mo sila pa yung grabe ang sakit na ibibigay sa'yo
Pagkatapos nun ay naupo na kami pinainom ko siya ng tubig at nakasandal siya ngayon sa braso ko parehas naming tinitignan ang kabaong ni daddy na ngayon ay wala na.
"Zander, Alfredo was my first love"napatingin ako kay mommy na ngayon ay nakatingin din sa akin.
"Do you want to know everything?" tanong nito kaya tumango ako
"We we're only elementary that time when i met alfredo i was amaze by his skills and talents he also have the looks that every girl in the school could fall for. We became friend oh scratch that bestfriends he was my partner in crime" nakangiti siyang nagkukukuwento.
"Opposite sila ni Gilbert your real father. Gilbert is an outcast, quiet and emotionless. He doesn't talk to much unlike alfredo he always bring his books like it was his only friend. That was my first encounter with them" dagdag pa nito
"Noong nag high school na kami si Gilbert na ang classmate ko si Alfredo naman sa kabilang room pero lagi parin kaming nagkakausap then one time he asked kung pwede niya akong ligawan and i said yes. Because i like him months have passed at naging kami para kaming mga typical na couple lang pero di ko pinabayaan ang pag-aaral ko ganun din naman siya.
Ganun lang ang naging set up namin hanggang sa isang gabi mag-isa akong naglalakad pauwi muntik na akong marape buti na lang nailigtas ako ni Gilbert sobrang pasasalamat ko sa kanya at dun yung unang beses na kinausap niya ako nagkuwentuhan kami at hinatid niya ako pauwi we became friends. Si Alfredo naman support lang since ang sabi niya mabait naman daw si Gilber sadyang tahimik lang pero may ibubuga." tahimik lang akong nakikinig sa kanya.
"Naging magkaibigan kaming tatlo tho magkapatid naman na sila naging talkative na rin si gilbert alam niya ring may relasyon kami ni alfredo. Pero iniwan niya ako he left me without any words. Umalis siya ng walang paalam and there's gilbert who always cheering me up lagi akong umiiyak tinatanong ang sarili ko kung anong nangyari bakit pati siya kailangan iwan ako?mukha ba talaga akong kaiwan iwan?maraming tanong ang naglalaro sa isipan ko hanggang sa hindi ko namamalayang nahuhulog na rin pala ang loob ko kay gilbert mahigit isang taon din akong naghintay hanggang sa alam kong kaya ko na tanggap ko na naging kami ni Gilbert at ikaw nag naging bunga ng pagmamahalan namin baby ka pa lang noon nang siya naman ang nawala nakakaloko ang tadhana diba?kung kailan ka naging masaya saka naman sila mawawala. Bumalik si Alfredo nagalit siya sobra pero hindi ba dapat ako ang magalit dahil ako ang iniwan niya?hahaha pero hindi ako nagalit hinayaan ko lang siya na sabihin lahat at kaya daw siya nawala ay pinadala siya ng magulang niya sa ibang bansa dun siya pinag-aral wala daw siyang contact sa akin dahil gusto ng pamilya niyang makapag focus siya at naging successful na businessman naman siya habang ako natupad ko ang pangarap kong maging nurse at maging ina. Humingi siya ng tawad sa pag-iwan sa akin at sinabing siya na lang daw ang tatayo bilang ama mo pero hindi ako pumayag dahil alam kong babalik si gilbert pero sa pangalawang pagkakaton naghintay na naman ako at nabigo. Tinanggap ko siya at kaya siya ang kinilala mong ama kahit na sa loob loob ko galit ako sa kanya matatawag mo bang galit yun o sakit?ewan pero napatawad ko na siya dahil nagbago siya galit na galit ako nang malaman kong sinasaktan ka niya na halos gusto ko rin gawin ang ginawa niya sa'yo kaya nakipag divorce ako araw araw siyang nagmamakaawa pagnasa trabaho ako pero anong magagawa ko naging bato na ang puso ko pero hindi ko naman alam na mas grabe pala ang pinagdaanan niya at aminado akong nasaktan ko rin siya pero huli na para makahingi ako ng tawad dahil wala na siya anak, wala na ang d-daddy mo." nagsimula na naman siyang umiyak
hinayaan ko lang siyang ilabas lahat hanggang sa antukin siya kaya pinahiga ko muna siya at ako ang nagbantay.
BINABASA MO ANG
Unconditional Love
Teen Fiction"The more you hate the more you love" do you believe in that sayings? STARTED WRITING YEAR 2018 FINISHED WRITING YEAR ----
