Pathway to Success (Chasing Series #1)

Chapter 29

"Ohh, You're in Laguna?" tanong ni Dwyane mula sa telepono. 

"Kaya pala hindi kita napansin kahapon sa work..." he chuckled. 

"Yes.. It's my last day here I'll be back rin tomorrow." I informed him. Ito na ang huli kong pananatili dito sa bahay at babalik na rin ako ng Manila to go to work. Wala naman akong kahit na anong plano para sa araw na ito kaya hindi ko alam kung saan ako mag pupunta. 

"Bye. I'll just see you tomorrow." paalam ko sa kaniya.

"Be safe..." he spoke and end the call. 

Pumunta ako sa ikalawang palapag ng balkonahe upang salubungin muli ang napaka sariwang hangin. Ito ang pinaka paborito kong lugar dito sa bahay. Ito lagi ang dinadayo ko palagi. We're so blessed to have a place here in the province.

Very peacful yet amazing. "Where am I going?" I suddenly asked myself. 

I shrugged. "Nuvali Park?" tanong ko sa sarili. Siguro ay pag katapos ko mag libot libot ay dumaretso na rin siguro ako sa Manila. 

I'll just pack my things. Pumunta ako sa isang lumang kwarto na tinulugan ko binuksan ang isang bag na may laman na mga gamit. Isa isa kong inilabas ang mga damit saka tiniklop ulit dahil mukhang nagulo na.

Pagkalipas ng labing limang minuto ay dinala ko na ang dalang bag papalabas ng kwarto at ipinatong muna sa sofa. I went to the kitchen to drink water and eat some bread before leaving the house.

After that ay isinara ko na ang isang huge wooden main door. I locked it and walk to the white gate... pinatunog ko ang sasakyan hudyat na ito ay bukas na at inilagay ang mga dalang gamit sa likuran.

Bago ako umalis ay tumingin ako sa isang napakalaking bahay mula sa kinaroroonan. "Thanks for the stay...see you again." I giggled as I tried to talk to the house.

Umikot ako para pumunta sa driver's seat suminghap muna ako ng bahagya bago nag pasya na umalis. Dahil masyado akong nabibingi sa katahimikan. I  connected my phone to the car para mag patugtog ng isang song.

I smiled as I go along with the music playing inside the car. "Oh, life passes you by..." I almost do a headbanging on my own. I chuckled.

"Don't waste your time on your own..." I sang but I almost gulp as I realized the music.

Iniling ko ang ulo ko para bumalik sa katinuan at itinuon ang buong atensyon sa daan. "It means what?!" I suddenly asked myself.

Narating ko ang Nuvali ng mga ilang oras at nililibang ang sarili sa pag papatugtog. I saw the hybrid of nature, relaxation and the enjoyment over.

Hindi rin naman gano'n kalayuan ang Nuvali sa Manila sa katunayan ay may mga buildings naman dito, may mga malls and cafes. Just like in Manila but there are more trees here than there.

Sometimes it is better to be alone than to be with someone else. Because when you're alone you will realized such things indeed.

You will enjoy life much dahil walang pumipigil sa mga gusto mo. Own self, own decision. I smiled as I remembered that... back then I promised to my self that no one will ever stop me from my desires in life.

I parked my car here in Solenad and I walked as I reached the beautiful view. I used to be here back then at ngayon na lang ulit naka alis ng mag isa because I'm too busy sa work. I walked through the wooden floor at nakita ang napaka daming isda.

I see colors of orange mostly... big and small sizes in the lake and I saw children feeding the fishes. Napatingin din ako sa mga tao na naka sakay sa boat. I smiled as I saw them happy.