Pathway to Success (Chasing Series #1)

Chapter 31

I went off to work this afternoon still hindi pa rin maalis ang pag-iisip ng kung anu-ano. I just realized that kahit anong gawin kong iwas, kahit anong nagawa ko sa kaniya noon na sobrang pananakit sa kaniya ng lubos lubos. Kahit hindi na pwede ay mahal ko pa rin siya. 

It's just a matter that I still love him even when it's done. It's too late... super late. Hindi ko talaga matanggap ang nangyari sa amin noon. Masakit sa akin na pag layuin kami ng mundo, like loving him afar. Like the road symbolized of how much I do love him.

Maybe it's not too late for us parang sasakyan lang 'yan 'e, you can stop driving pero hindi ka na lang doon mananatili you have a goal to reach a destined place to be. Hindi siya mahirap mahalin pero mahirap siyang bumalik. It's hard to get him back because it doesn't make sense after all this years. 

"Uuwi ka na?" tanong sa akin ni Dwyane mula sa lobby area. 

"Yes, definitely. I'm so tired working the whole day" nakasimangot kong sabi. 

"Hatid kita? If it's okay?" he shyly said. Muntikan pa akong maubo dahil sa tanong niya. Oo, walang masama sa tanong niya but I have something really important to do this afternoon. 

Nagpalusot na lang ako. "No... No It's okay I have my car naman. I can drive pauwi maabala pa kita, maybe in the other day" I smiled. 

"Okay If that's what you want" he went closer to me and hugged me tight. I even smelled again his manly scent. 

A Dwyane Nicolai is not hard to like and not hard to love. 'Kung tutuusin talaga hindi siya gano'n kahirap mahalin you can be easily attached to him. Napaka gentle man at halos lahat ng hihilingin mo ay nasa kaniya na. A good looking man, a handsome and yet a hard woking one. 

Nauna siyang dumating sa buhay ko noon pa man than kay Callix pero sadyang kaibigan lang ang tingin at turing ko sa kaniya. Callix got my attention and my whole heart but it matters now that everything will not work again. 

"Bye..." paalam ko sa kaniya at dumarteso sa parking lot. I sighed heavily dahil may parang gusto akong gawin ngayon. Hindi ako matahimik... maybe it will work again right?

Wala naman sigurong subukan ang mga bagay bagay. Just what my dad said fix such things. But how? Ito na lang ang sa tingin kong pwede. Naunang umuwi si Callix kanina na sa condo na kaya siya? 

Pero? 'Yon pa rin ba 'yung condo niya? Baka lumipat na siya but I will still go there and try. Just hoping to fix things. I drove to his old condo buliding I parked my car and went inside to talk to the management. 

I said na may bibisitahin akong kakilala. Yes, kakilala na may nakaraan. Suminghap muna ako ng malalim bago pumasok sa elevator. Nararamdaman kong may namumuong pawis sa aking noo kahit malamig naman dahil sa aircon.

"I hope everything will work again..." I said to myself. 

Again I saw myself going back to him after all the messed I've done. Nag papakababa na naman ang isang Alvarez. Kung para sa akin naman 'yon ay gagawin ko. Maayos lang ang lahat at bumalik na kami sa dati... kung saan ako sasaya.

The elevator opened at lumabas ako. Hinahanap ko ang kaniyang room. At first parang hindi ako maka galaw dahil sa kagagahan na naman na ginawa ko pero napagtanto ko na huli na ang lahat. I need to face this kung ano ang nasimulan ko... hindi na naman ako pwedeng umurong dahil na dito na ako.

Bumuntong hininga ako ng kumatok ako sa kaniyang pintuan. Dumaan ang isang minuto at napalunok ang ng lumantad sa akin si Callix. Hindi pa siya bihis at suot pa 'rin ang kaniyang damit kanina sa trabaho.

I white long sleeve that folded on the top of his wrists. I swallowed hard again when I saw his massive chest dahil naka bukas ng kaunti ang buttones ng kaniyang damit. "Callix..." tanging bulong na lang ang nasabi ko.