Satan Himself ⛓ Richard Ramírez

hope you like it

Onun için aldığım kahveyi ve sandviçi sorgu masasına bıraktım.

Karşılıklı oturduğumuzda kendi kahvemi yudumlamak için parmaklarımın arasına aldım.

"Kaç yaşındasın?" Dedi yemeğinden bir ısırık almadan önce.

Demek benimle konuşmak istiyordu. Konuşabilirdik, odada yalnızdık. Onu ilk gördüğüm sorgu odasında aynı şekilde karşılıklı oturuyor, birbirimize bakıyorduk. Oldukça rahat görünüyordu, onu ilk tanıdığım andan şu ana kadar olan tüm anlarda olduğu gibi.

Ben de rahat olmak istedim, sıradan bir arkadaşımla konuşuyormuş gibi hissetmek istedim ancak bileklerindeki kelepçelerin yemek yemesi için çıkarılmış olması gerginliğimin tek sebebiydi.

"Yirmi beş." dedim kahvemden bir yudum daha alırken.

Ağzındaki yemeği bitirirken gülümsedi. "Henüz yirmi beş yaşındasın ve bir avukatsın," Yavaşça kafasını salladı. "Harika."

Gülümsememe engel olamadan cevapladım. "Yirmi beş yaşındasın, Los Angeles ve San Francisco'nun en ünlü seri katilisin."

Yüzündeki gülümsemenin solduğunu fark etmemle kendimi açıklama ihtiyacı hissettim. "Seni yargılamıyorum, Richard." Dedim elimi onun eline uzatırken.

Ne yaptığımın farkında bile değildim. Parmaklarım onun soğuk eline temas ettiğinde bedenime yayılan elektrik dalgasını hissettim.

Sert bakışlarını yüzüme yöneltirken elini geri çekmesini beklemiştim ancak bunu yapmadan bekledi.

Geri çekilen taraf ben olmuştum çünkü bulunduğumuz odanın kapısı aniden açılmış, içeriye kolları kağıt desteleriyle dolu olan bir memur girmişti.

"Bay Ramirez için mektuplar var." Dedi gerginlikle.

Richard tepkisiz bakışlarını benden çekmeden memurun mektupları masaya bırakmasını bekledi.

"Dışarı çıkmamı ister misin?" Diye sordum.

Yavaşça kafasını iki yana salladı. "Gerek yok," Dedi sakince. "Tanıdığım insanlar bana mektup yazmaz."

Ellerimi yüzlerce zarfın üzerinde gezdirerek içlerinden birini seçtim.

Zarfın içinden çıkan çıplak kadın fotoğrafları karışısında şaşkınlığımı gizleyemezken Richard'ın kahkahası kulaklarımı doldurdu.

Bu fotoğrafların onun istismar ettiği kadınlardan gelmediği açıktı. Çıplak kadın objektife bakarak gülümsemiş, bedenini sergilemişti.

Beni şaşırtan bir diğer detay ise fotoğrafın altına keçeli kalemle düşülen nottu.

Umarım beğenirsin... -Ludmilla

Yutkunarak bir diğer mektubu açtım. Manzaranın aynı olması sinirlerimi daha da bozarken Richard, masanın üzerinde giderek biriken çıplak kadın fotoğraflarında gözlerini gezdirdi.

Ne tür bir manyak ona çıplak fotoğraflarını gönderip beğenmesini umardı ki?

Bu mektupların yüzlerce olması beni karşımda oturan adamın yaptıklarından daha fazla korkuttu.

"Ne düşünüyorsun?" Sorduğu soru üzerine irkildim.

"Hiç," Dedim hızla. "İstersen seni mektuplarınla yalnız bırakabilirim."

Gülümsemesi giderek kahkahaya dönüşürken kafasını iki yana salladı. "Hayır," Dedi bana bakarak. "İstediklerinde zevkli olmuyor."