Yansıma

OKUL ZAMANI

 Uzun süre bölüm gelmediği için üzgünüm ama elimde olan bir durum değil, internetimde hala sorun var ve düzeltmek elimde değil maalesef. Düzeldiği zaman daha sık bölüm paylaşacağım, huzurlu okumalarr.

Okul zamanı…

Ne yapacağım bilmiyorum. Şuan bu arabada olmak yerine arkadaşlarım ile kendi kenar mahalle okuluma doğru yürüyor olmalıydım. Yaza girerken 12.sınıfımın değişik olacağını biliyordum zaten ama bu denli tepe taklak olacağını nereden tahmin edebilirdim ki? Aradaki o bir gün benim için fazla yorucu geçti çünkü Kutan bütün evi neredeyse bana temizletmişti. Gözümün önüne perde taktığım kısım geliverdi birden.

Bir önceki gün

‘Daha yukarı uzanmalısın’

Beyefendi hem bir yandan emir veriyor hem de koltukta zevkle yayılmış beni izliyordu. Kalkar kalkmaz sadece birkaç lokma şey yemiş ve temizliğe başlamıştım. Bu koca evi süpürmem yetmiyormuş gibi şimdi de yıkanmış perdeleri taktırıyordu bana.

‘Boyum yetmiyor’ dedim ve tekrar uzandım. Olmuyordu işte! Ayrıca uzanmaktan dolayı kolumdan başlayan bir ağrı omzumu da ele geçiriyordu.

‘İstersen yaparsın, ayrıca daha çok işin var oyalanmasan iyi olur’

Ona dönüp ölümcül bir bakış fırlattım, tabi ne kadar iş görür orası bilinmez. Bana tekrar beceriksiz diyeceğini biliyordum bu yüzden söylediği şeyleri en iyi şekilde yapmayı hedeflemiştim. Hızla uzandığımda bu sefer yetişebilmek adına zıpladım. Verdiğim uğraş sonuçsuz kaldığı gibi birde kendimi yerde buldum. Popom feci şekilde acımıştı.

‘İyi misin?’

Başımı hayır anlamında iki yana salladım ve hareket etmek istedim, fakat batan acı izin vermedi buna.

‘Buraya gel’ diyerek beni kucağına aldı daha sonra çift kişilik koltuğa bıraktı.

‘Beceriksiz, huysuz ve bücür bir Medusa’ diyerek ayak ucuma oturdu.

Araba

Bir saat kadar dinlenmeme izin verdikten sonra tekrar temizliğe dönmüş ve hayatımdaki en uzun ev temizliğini yapmıştım. Annem beni böyle görse gurur duyardı galiba.

‘Narin popon bugün daha iyi sanırım’

Kutan’ın söyledikleri karşısında başımı utançla pencereye çevirdim. Düşmek benim hatam olabilirdi ama beni o sandalyeye çıkaranda ta kendisiydi.

Yol biraz daha devam ederken Kutan arabayı kenara çekti. Yolun etrafı ağaçlarla kaplıydı ve okul falan göremiyordum, neden durduğumuzu anlamadığım bir yüz ifadesi ile ona döndüm.

Yüzünde yine sıkıntılı bir ifade vardı.

‘Okula gittiğimizde ilgi odağı olacaksın, herkes nerelerde olduğunu soracak yine. Farklı sınıflardayız ki bu da ders saatlerinde seni koruyamayacağım anlamına geliyor. Dikkatli olmalısın’ Dedi.

‘Öyle konuşuyorsun ki beni öldürmek isteyen insanlar var sanacağım Kutan’

‘Olmadığını nereden biliyorsun?’

Ciddi olabilir miydi? Cevap vermek yerine susmakta kullandım tercihimi. Yerine geçtiğim bu kızın hayatından korkuyordum. O günlüğü en kısa zamanda okumaya devam etmeliydim. Araba tekrar hareket ettikten sonra bir süre daha ormanlı yol devam etti, okula geldiğimizde onunda etrafını ağaçların kapladığını gördüm. Buraya ulaşım zor olmalıydı, gelirken yarım saate yakın zaman harcamıştık, ormanın ortasında büyük bir okul, daha ne kadar korkutucu olabilirdi? Otopark kısmına park ettikten sonra arabadan indik. Okul büyük ve ferah görünüyordu ayrıca gerçekten büyük bir bahçesi vardı. Kutan arabayı kilitledikten sonra yanıma geldi ve kolunu omzuma attı, yine bu yabancı ortamdan korktuğum için itiraz etmedim hatta açıkçası güçlü kolları biraz daha az korkmamda yardımcı oluyordu.