Playlist: (G)I-DLE - Put İt Straight / Nightmare Version Linkin Park - İn The End Topic - Breaking Me Hans Zimmer - Davy Jones İmagine Dragons - Only
"İnsan bazen acı ama gerçek olan sözcüklere sonsuz karanlığı tercih eder,haklıdır da aslında. Sözlerin öfkeli mermileri bir yüreği bir kadavraya saniyeler içinde çevirebilir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu hayatta belki de çiftlerden bile güzel olan tek şey renklerin uyumuydu. Birbirlerine olan nufûz görmeye değer, el ele dansı ise izlenmeye değerdi. Günahlarla kararmış bu dünyaya siyaha işleyebilen tek renk ise sadece yeşildi Mikasa Ackerman için. O koca karanlık bir tuval ve o yeşiller en iyi ressamdı Mikasa Ackerman için. O yeşilin en güzel tonu, siyahı öyle bir korkutuyordu ki. Mikasa Ackerman, üzerinde gezinen gözlerden deli gibi korkuyordu. Aslında bu his korkmak değildi tam olarak, siyahların kraliçesinin korktuğu tek o yemyeşil zümrütün artık onun için ışıldamıyor ve korkunç karanlığı yansıtıyor olmasıydı. Ancak kader insanların hayallerine kıkır kıkır gülerdi. Mikasa Ackerman ise kaderin zincirlerine sıkı sıkı kelepçelenmiş bir köleydi.
Hızla kaçırdı gözlerini zümrütlerden. Sanki bir silahla vurulmuş gibi hissediyordu. Silah Eren'in dudakları, mermiler ise sözlerdi. Mikasa üzgündü, karanlığın kraliçesi karanlığın en derin ve koyu tonunu yaşıyordu ve güzel yeşil ışıklar onun için yanmıyordu artık.
Adımlarını hızlandırdı ve çantasını daha da sıkı tutarak otobüs durağına vardı. Bir an önce otobüse binip evine gitmek istiyordu çünkü Eren'i daha fazla görmek ona hiçbir şey vermeyecekti, acı dışında. Gözleri hafifçe çantasının içindeki kırmızı atkıya kaydı. Bir süre baktı öylece. Artık hüzünden başka bir şey hissettirmiyordu. Kafasını gökyüzüne kaldırdı ve seslice ofladı. Fazlasıyla sıkılmış hissediyordu. Derin bir soluk çekti içine. O anda bir ses yükseldi. Hafifçe kafasını arkaya çevirdi Mikasa. Saçları dans etti saniyelik rüzgarla sanki. Durağa doğru koşan Eren'i gördüğünde kaşlarını çattı. Bilmiyordu, Eren'in neden ona doğru koştuğunu.
"Mikasa! Bekle!"
Gözleri dizlerinin üzerinde öylece duran ellerine kaydı. Neden Eren onun adını sesleniyordu ki. Oysa kovmamış mıydı Mikasa'yı? Hafiften gözleri doldu. O sırada sokağın başından otobüs göründü. Mikasa ayaklandı. Ancak çoktan Eren durağa gelmişti.
"Mikasa konuşmalıyız."
Eren sakin sesi ile söylediğinde Mikasa kesinlikle göz teması kurmaktan kaçınıyordu.
