Nightmares

3 auto's

Waar het begon? Ik heb werkelijk waar geen idee. Zoals bij meeste nachtmerries ging ook deze van plaats naar plaats, van situatie naar situatie. Wat ik mij kan herinneren is dat ik in een soort van klein stadion naar een of andere sportwedstrijd zat te kijken. Aangezien dit het punt is wat ik me kan herinneren zal ik hier ook maar beginnen.

Zoals ik dus al zei zat ik in een stadion naar een sportwedstrijd te kijken. Het was pauze, mijn vader ging naar de wc en even langs wat van die kraampjes die je dan in zo'n stadion kunt vinden. Opeens komen er twee mensen langs gelopen, ze zijn druk in gesprek. Het gaat over dat hun winkel maar tot een bepaalde tijd open kan omdat de werknemer weg moet. Of zoiets vang ik op tenminste.

Vervolgens sta ik opeens in een rare ruimte. Het lijkt op de tribune waar ik zojuist op zat maar er staat een winkel voor mijn neus en het is donker en laat in de avond. Ik had het idee dat ik zelf ergens naartoe moest maar ik ging de winkel binnen. Ik zag de twee mensen waarvan ik niet veel eerder het gesprek had opgevangen dus ik loop er op af en besluit een gesprek aan te gaan. Ik legde uit dat ik eventueel wel zou kunnen inspringen en de winkel langer kon open houden. Het voorstel werd geaccepteerd dus daar stond ik dan. In een winkel vol met taarten, in de the middle of nowhere en niet veel voor middernacht.

Opeens zit ik in een soort donkere truck met geblindeerde, gesloten deuren. We proberen te vluchten van iets of iemand. Ik kan mij vaag herinneren dat ik in een soort enorm huis was waarin grote, sterke, enge mannen waren die niet veel goeds van plan waren. Het leken wel zware criminelen. Maar goed ik zat dus in die auto. De auto startte niet, de mannen kwamen al aangerend, ik schoot hevig in paniek, wat als ze mij zouden vinden? Eindelijk startte de auto! We raceten zo snel mogelijk weg. De mannen waren ondertussen ook in hun voertuigen gesprongen en hadden een plan in gedachten. We reden ergens waar ik nog nooit was geweest, de wereld leek wel uitgestorven, ik zag helemaal niemand.

Ik keek opeens neer de mannen, ze waren bezig met een hindernis op te zetten. Het was alsof ik in hun hoofd zat. Ik volgde alles wat zij deden zonder zelf fysiek aanwezig te zijn. Ze zouden taarten laten bezorgen aan ons huis om ons zo te vinden. Ze zouden mijn vader weg lokken van huis en mij en mijn moeder opzoeken.

Opeens was ik thuis. Ik was me aan het verstoppen voor de mannen. Ik was boven en ik zag een schim staan voor de voordeur. Ik fluisterde tegen mijn moeder: " dat zijn die mannen", "ze komen ons zoeken! Bel de politie!" Ik was zo in paniek dat ik niet meer wist wat ik moest doen, ik hoopte zo dat mijn vader snel thuis zou komen. Ik liep naar het raam in mijn slaapkamer en er stonden 3 auto's voor onze deur. Zie je wel, ze zijn er al, dacht ik.

En toen werd ik wakker. Nu zit ik dit verhaal te typen. De beelden schieten steeds door mijn hoofd. Het is half 3 ondertussen maar slapen durf ik niet meer. Ik ben er misselijk van. Steeds weer zie ik die auto's voor de deur staan, steeds zie ik die mannen door ons huis lopen. Soms ben ik bang dat ze zelfs in mijn kamer zitten....