Karanlıkta Açan Papatya

17.Bölüm Bütün olmak

***
...akan dakikalar sanki ruhuma damlamıştı...

MERT'TEN

Rüyayı götürmüşlerdi ama ben hiç ama hiç bir şey yapamamıştım tek umudum gerçekten dedikleri gibi Rüyayı babasının yanına götürmesiydi.

Bu adamın aklında bir şeyler vardı ama ne? Çözemiyordum bir türlü.
Sadece gerçek annemin gerçek babama kaçtığı için yapamazdı değil mi bunları?

Bu işin içinde bir şey vardı ama ne?

Bir çıkış yolu olmalıydı ama ben göremiyordum galiba her şeyin bir çözümü olur, herkesin bir açığı olur benim bile.

Bu adamın da olmalıydı ama ne?

Dünden beri yanıma gelmemişti çünkü bana Rüya olmadan acı çektiremeyeceğini biliyordu.

Duyduğuma göre Rüyanın babası işlerini bozmasın diye göndermişti onu.
Tabi gerçekse artık neyin gerçek neyin yalan olduğunu çözemiyordum.

Bir günde tüm hayatım değişmişti her şeye rağmen güçlü durmaya çalışıyordum hemen yıkılmamıştım ama ayakta da değildim.

Ama güçlü kalacaktım duygularımı bir kenara atıp belki de kalbimdekileri bile.

Çok zordu çok zor.....

Tehlike verdiğin birini içinde tutmak...

***
EMRE'DEN

Elife neden dün bu kızı bana ayarlasana dediğimi bilmiyorum ama bu onu sinirlendirmeme sebep oluyordu ve bu hoşuma gidiyordu.

Kızınca kızaran yüzü, büyüyen gözleri ile duru bir güzelliği vardı...

1 gün olmuştu tam tamına bir gün ne Rüya ne Mert hiç bir yerde yoktu. Dünden beri kaç defa aramıştım gidebilecekleri yerlere bakmıştım ama yoktu işte.
Beraber kafalarını dinlemeye gitti desem niye telefonlarını kapatsınlar ki.

Zaten 2 gün Rüyayı görmemiştim onu çok özlemiştim onun sorumluluğu vardı üzerimde.

Rüya gerçekten benim kardeşimdi, o onu bir gün bırakacağımı düşünse de ben onu asla ama asla bırakmayacağım o artık benden bir parça çünkü.

Merte güvenim tamdı onu üzmeyeceğini biliyorum çünkü Mertte onun gibi kırgındı dünyaya karşı .Aynı duyguları tatmışlardı hemen hemen.

Dönüp bize baktığımızda resmen üçümüzde dünyaya yenilmiştik.

Yenilmişler ordusu mu diyorduk buna?

Ama emindim yaşadıklarımızla güçlenecektik biz.
Rüyanın dediği gibi biz yaşadıklarımızla biziz yaşamadan biz olamayız.

Belki de şu an yoldan geçen biri olabilirdim ya da zengin bir kız avcısı  züppenin teki olabilirdim.O yüzden neden bunlar oluyor demiyordum herkesin bir bütün olması için önce paramparça olması gerekiyordu.
Kendiyle bir savaş vermesi gerekiyordu.

Ben paramparçaydım onlar paramparçaydı ne zaman bütün olacaktık ki?

Bunları neden mi söylüyordum çünkü ben de çok büyük bir savaş vermiştim hemde en büyüklerinden.

Kız kardeşim.....
Bugün onun ölüm yıl dönümüydü.Bugün benim yıkılış günümdü.

Hemen yandaki banka oturup denizi izlemeye başladım.

Burası bizim mekanımızdı adeta, ben de Rüya da buradan ayrılmazdık ne zaman onu bulamazsam buraya gelirdim ben.

Hep onu burda bulurdum ama bugün yoktu bugün ona çok ihtiyacım vardı hemde her şeyden çok.