Selam güzelliklerim abilerim ve miniklerim..
Nasılsınız?
KEYİFLİ OKUMALAR..
Azra'dan
Mert'le Ebrar'ı yalnız bırakmıştık. Şimdi ise Akın ve Ahmet'le Ebrar'ın babasını bulmaya çalışıyorduk, ne olursa olsun onu bulacaktım.
Ebrar'ım onun yüzünden
mahvolmuştu.
-Azra ne yapıyorsun?
Akın'ın sesi ile dikiz aynasından ona baktım.
-Ne yapıyormuşum? dedim göz kırparak.
-Ne yapmadın ki? Kızım koltuğu parçaladın yani tırnaklarını koparacaksın sıkma bu kadar
-Ya elimde değil. Bunu Ebrar'a nasıl yaparlar, Ebrar ne yaptı ki onlara. Allah'ım aklım almıyor
-Tamam Azra, biz seni eve bırakalım geç oldu.
-Ahmet haklı, bugünlük bu kadar yeter.
Hafifçe güldüm.
-Ne diyorsunuz siz ya! Ben o adamı bulmadan eve gitmiyorum.
Akın ani bir frenle arabayı durdurdu. Az daha başımı ön koltuğa vuracaktım.
-Yavaş ya!
-İn aşağıya.
-Ne?
-Kardeşim ne oluyor, dedi Ahmet.
-Bir şey olduğu yok. Hadi Azra.
Bir şey demeden arabadan indim. Sahil kenarındaydık. Saat Gecenin 12'si olmuştu.
-Evet ne oldu neden indik?
Sıkıntıyla nefes alıp verdi.
-Neden yapıyorsun bunu?
-Anlamadım, ne yapıyorum?
Yanıma yaklaşıp gözlerime baktı. Yutkundum, saçı başı dağılmıştı.
-Bak Azra anlıyorum Ebrar'la birlikte büyüdünüz, kardeş gibisiniz.
Ama lütfen biraz daha sakin. Biz zaten adamı her yerde arıyoruz. Kendini çok yoruyorsun.
Dudaklarımı sıkıp bıraktım.
-Ne yapayım. Ya da şöyle söyleyeyim. Benim yerimde sen olsaydın ne yapardın? Gözlerime uzunca bakıp elimi tuttu.
-Senin yaptığını. Ben de senin gibi delirirdim.
Hafifçe güldüm.
-Eee biz de böyle, kardeşine yapılan sana yapılmıştır. Onun canı yanıyorsa-
-Seninki de yanıyordur diye ekledi.
-Aynen öyle, dedim.
-Şimdi seni evine bırakacağım.
-O adamı bulmadan hiçbir yere gitmiyorum, dedim bağırarak.
-Azra. Bak sana söz veriyorum o adamı bulacağım.
Boyumun uzun olmasına rağmen onun yanında kısa kalıyordum. Yüzümü kaldırıp yüzüne baktım.
-Elimi bırakır mısın?
Elime bakıp, yavaşça bıraktı.
-Bana söz verdin Akın DURMAZ! Şimdilik eve gideceğim ama eğer sözünü tutmazsan-
-Ne yaparsın?
-Çok fena.. O zaman görürsün.
Ebrar'dan
Kalalım demişti hala buradaydık. Saatlerdir öyle kalmıştık.
İkimiz de konuşmuyorduk.
Annemin dedikleri aklımdan çıkmıyordu, aklıma gelen soruyla Mert'e döndüm.
-Alara'yla ilk ne konuştun? Yani onunla hiç yakılaştınız mı?
"Ne diyorum ben ya! Aptal Ebrar apt-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mucizenin Felaketi
Misteri / Thriller'GÜNEŞ DÜNYA'NIN OLSUN SEN DE BENİM🌙 "Beni ne kadar bataklığa itselerde hesaplamadıkları bir şey vardı.." "Ben Ebrar Sönmez'im, Alara Saraçoğlu değilim." "Sen artık Ebrar değilsin..öldün!" Ama ben hayattaydım. Nasıl bir his...
