Lovesick girl & Jirosé

23- Özür dilerim Chaeyoung

"Sorry Chaeyoung..."

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

~3 ay sonra~

Sharon ile konuşmamızın ardından tam üç ay geçmişti. Bu üç ay içinde her şey planladığımız gibi gitmişti.

Sharon konuşmamızdan iki gün sonra bize dediklerimizi kabul edeceğini söylemişti fakat bunun bir tuzak olduğunu anlamıştık. Aklınca bize bir oyun oynayacaktı. Bunu farkedip önlemimizi almıştık. Ses kayıtlarını ve diğer fotoğrafları kilitli kasadan almak üzereyken onu yakalamıştık.

Bunun üzerine o ses kayıtlarını ve fotoğrafları Lisa'nın bahsettiği Hoseok isimli arkadaşına vermiştik. Düşündüğümüz gibi bunları öğrenince kaçırmak istemişti. Ve kısa sürede bütün medyada yayınlandı. Bir hafta içinde bu haberler neredeyse tüm ülkenin diline düşmüştü. Yine düşündüğümüz gibi şirketinin tüm hisseleri düşmüş, ortakları şirketten ayrılmış, ve kısa sürede şirket de batma eşiğine gelmişti. Ve bu olaylar sonrasında Sharon hakkında yeni gelişmeler de çıkmıştı ortaya. Bizim onu ifşalamamız üzerine, Sharon'un bazı iftira ile iş başından aldığı ortakları, çalışanları medyaya açıklama yapmıştı. Ve kanıtlarıyla konuşmuşlardı, bunlara vergi kaçakçılığı gibi illegal olaylar da eklenmişti. Bu adam düşündüğümüzden de berbat bir insan çıkmıştı.

Bu olaylar hapis yiyecek kadar artmıştı ve 6 yıla kadar hapis cezası aldığını öğrenmiştik. Ailesi de berbat hale gelmişti. Eşi Sharon Sachiko bu süreçte ona boşanma davası açmıştı bu kararda sonuna kadar haklıydı da.

Mina ise... o iyi değildi... bildiğimiz kadarıyla kötü bir hastalığa yakalanmıştı ve son olanlardan sonra durumu daha da kötüleştiğinden yoğun bakıma alınmıştı. Aynı zamanda bir psikolojik rahatsızlık geçirdiğini öğrenmiştik. Hiç kimseyle konuşmak istemeyip, sürekli krizler eşliğinde uyandığını söylemişti doktoru.

Biz Jimin ile bu sürede birbirimize çok bağlanmıştık. Evli olmasakta iki eş gibiydik. Bu durumu aileme açıklamıştım. Beni anlayışla karşılayıp, mutlu olmamı söylemişlerdi.
Jimin ile birlikte onun evinde yaşıyorduk. İlişkimizi saklamadan özgürce yaşamayı öğrenmiştik artık, kimsenin ne diyeceği umrumuzda olmadan, mutluluğumuzun öncelikli olacağına kararlı olarak özgürce yaşıyorduk bu ilişkiyi.

Şimdi ise işe gideceğimizden erken kalkmış Jimin'i uyandırmaya çalışıyordum. Ama nafile uyanmıyordu. Başında davul da çalsam bir değişiklik olmayacaktı anlaşılan. Daha yaratıcı çözümler bulmalıydım.

"Jimin! Uyan! Evde birileri var!"

"Lan!"

Jimin anında yataktan kalkıp yatak odamızın kapısını hızla açarken kahkahalarla onun bu haline gülüyordum.

"Nerdeler lan!"

"Hey Jimin! Dur! Kimse yok bir şakaydı!"

Bir süre sonra yerinde durdu ve şaşkınca bana bakmaya başladı. Sonra kaşları yavaşça çatıldı ve bana doğru yürümeye başladı. Gittikçe hızlanıyordu. Korkmamış değildim. Bu yüzden bende koşmaya başladım arkamdan hızla geliyordu. En sonunda beni yakalamış kucağına alıp yatak odamıza götürmüştü.