Merve & ...
Bazı kısımlar "Son Dans" ile bağlantılıdır. Daha anlaşılır olması için önce o kitabı okumanızı tavsiye ederim keyifli okumalar.♡
"Mucizem.." yorgun fısıltısıyla ilk damla bana ihanet edip süzüldü yanaklarımdan.
Sesimi çıkaramıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En son umutlar ölür..
♡♡♡
Başımda ki siyah örtüyü düzeltip destek almak istercesine İlkim'in koluna tutundum.
Hala olanları algılayamıyordum.
Gözlerim elinde ki kürekle Selim abinin mezarına toprak atan Savaş'ta iken gördüklerimi kabul etmek istemiyordum.
İki gün önce en mutlu gününde yanında olan o kalabalık şimdi cenazesinde ağıt yakıyordu.
Defne'de , Aslı teyze'de yoktu.
Defne'yi o andan beri uyutuyorlardı.
Çünkü her kendine geldiğinde çığlık çığlığa haykırıyor kendine ve bebeklerine zarar veriyordu.
Evet ikizleri olacaktı.Düğün günü yaşananlardan olsa gerek kanaması olmuştu. Hastaneye kaldırıldığında bebeğin durumuna bakmak isteyen doktor vermişti onca acının,göz yaşının içerisinde bu müjdeyi.
Kim bilir Selim abi bu haberi duyabilseydi nasılda sevinirdi.O kadar yarım kalmışlardı ki.
Defne'yi o perişan,dağılmış haliyle gördükçe benim içim acıyordu.İlkim'le beraber ne yapacağımızı bilmeden başında bekliyorduk çaresizce.Elimizden başka hiçbir şey gelmiyordu. Kelke gelseydi..keşke Selim abiyi geri getirebilseydim. Bunun bir yolu olsa bir an bile düşünmeden ne gerekiyorsa yapardım.
Elinde ki küreği Selim abinin babasına verip yanıma gelen Savaş'a baktım ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözlerimle.
Gözleri acıyla bakıyordu ama o kızarmış,yaşlarla dolu gözlerde başka bir şey daha vardı. Sadece ölümün soğukluğu değildi ruhundan bakışlarına yansıyan. Bunu herkes göremezdi belki. Ama ben anlıyordum. O benim diğer yarımken anlamamam imkansız değil miyidi zaten?
Ne olduğunu tam anlamasam bile üstelemiyordum. Yarası daha çok tazeydi ve büyük ihtimalle onları koruyamadığını düşünüyor olabilirdi.Yapacağı hiçbir şey yoktu aslında o anda. Her şey o kadar anı gelişmişti ki.
Gözü dönmüş psikopat oraya gelirken kafasında bitirmişti zaten her şeyi. Tereddüt bike etmeden birinin nefesini keseceğinin farkındaydı.
Suratı gözümün önünden gitmiyordu. Bakışlarında ki o kini unutamıyordum. Dedikleri zihnimde yankılanıyordu hala..
" Şu an benim gelinim olsaydın, beni sevseydin seni öldürmek zorunda kalmayacaktım. Beni buna sen mecbur ettin. Senin yüzünden hepsi. Beni sevmedin. Niye istemedin beni. Niye aşkıma karşılık vermedin."
