My Fake Boyfriend

#1.Bölüm : İyilik

Zil çaldı ve ben, kapıya doğru ilerleyen 'çocuklar' kalabalığını beklemeyi umarak oturdum. Her şey netleşince ayağa kalktım, yorgun bir şekilde öğretmene el salladım ve sınıfın dışına ve kasvetli koridorlara girdim.

Cuma günüydü, pazartesiye kadar okulun son günüydü ve dürüst olmak gerekirse, bundan daha keyifli bir fırsat olmadı. Okul, özellikle yalnız geçirildiğinde, korku dolu bir kabustu.

Derin bir nefes aldım ve dolabımı açtım. Kitaplarımı içeri atıp soyunma kapısının duvarına tutturulmuş küçük aynada kendime bakıp yansımamı inceledim. Kahverengi saçlarım at kuyruğundaydı ve yüzüme mükemmel bir görünüm veriyordu. İki kahverengi geyik gözü bana baktı ve her sabah hazırlanırken görünüşüme verdiğim bariz çaba eksikliğine ağır bir şekilde iç geçirdim.

"Bakmaya devam edebilirsin ama bu senin neye benzediğini değiştirmeyecek." Arkamdan alaycı bir şekilde küçümseyen bir ses.

Britney Sanders ile yüz yüze gelmek için topuğumun üzerinde döndüm - aksi takdirde tam bir cümle oluşturabilir hale geldiğinde bana zorbalık yapan kız olarak anılırdı. Ondan nefret ediyordum, ama Britney ne kadar sahte görünürse görünsün, görünmeyi arzuladığım kişi olduğu gerçeğini inkar edemedim. Harikaydı.

Sarı saçları, ince çene çizgisini ana hatlarıyla belirterek, sırtından aşağı doğru akıyordu. İnce bacaklarını gösteren çiçekli bir bluz ve incik uzun kalem etek giymişti, görünüşü bale daireleriyle bitiyordu. Yüzü inceydi ve yüzünü doğal bir bronz renklendirdi. Bir Akdeniz tanrıçası izlenimini yaydı.

"Ne bakıyorsun?" Britney tersledi ama hafifçe gülümsüyordu. Evet, onu kıskandığımın farkında olduğu gözlerinden belliydi. Onun gibi görünmek için her şeyi yapmamdan hoşlanıyordu. Ancak bu, zorbalığı durdurmadı, aksine onu cesaretlendirdi, her gün benim gibi 'acınası bir ruha' güzelliğini göstermesi için bir araç olarak hareket ederek, sadece hissettiğim kıskançlığı arttırdı. Britney hafifçe kendi kendine kıkırdadı.

"Çok acınasısın." Tırnaklarına bakarak ciyakladı.

Gözyaşları, sözlerime gözlerimi sokmakla tehdit etti ve etrafa baktım. Öğrenciler, sahnenin en çok geçip gittiğini ve benim kötü durumumu görmezden geldiklerini izlediler, ancak küçük birkaçı sempati içinde baktı.

Yine de hiçbiri benim için ayağa kalkmadı.Bu her zaman oldu. Kimse korumama gelmedi. Kimse benim kurtarıcım olamaz. Ama ağlamazdım. Hayır. Beni zayıf ya da alaylarına karşı savunmasız görmelerine izin vererek kimseyi asla tatmin etmeyeceğime dair kendime yemin etmiştim. Asla bozulmam Britney bana kaşlarını çattı.

Diğer kurbanlarının aksine hiçbir tepki göstermediğimde hep yaptı. Aniden uzanıp kalan kitapları elimden fırlattı. Gülümsedi, işaretini bıraktığı için memnun kaldı ve uzaklaştı, giderken ayakkabıları sallanıyordu. Herkes benden yüz çevirdi. Sıkılmışlardı.

Eğlence sona ermişti, ancak dikkatimin üzerimden çekildiği için minnettarım. Kitaplarımı elime alarak, şu anda herkesin dikkatinin nereye düştüğüne baktım ve hemen gözlerimi devirdim.

Orada arkadaşlarıyla birlikte koridorda yürüyen okulların altın çocuğu vardı. Onların yönünde incelikle gülümseyen bir grup kıza baktım, şüphesiz onun ilgisini çekmek için arkadaşlarıyla yarışıyorlardı ve bütün erkekler onu en iyi arkadaşlarıymış gibi gülümseyip selamladılar.

Heck, herkes onun en iyi arkadaşı olmayı diledi. Koridorda sanki kişisel malıymış gibi yürürken kendini beğenmiş bir şekilde gülümsedi. Sağında, sarı saçlı bir çocuk, kendini beğenmiş bir şekilde eşit bir şekilde yürürken duruyordu, kasları büyük ve gergindi ve ara sıra, sadece varlığı için yalvaran bir kıza çapkın bir şekilde gülümsüyordu.