The forgotten moments (On-going)

chapter 8

a/n: Just don't mind my gibberish english :)

________________________________________

Chapter 8: Dream or memory

DAYA'S POV

Di ko alam kung anong oras akong nakarating ng bahay. Di ko naman binabantayan ang oras e basta ang alam ko madilim na ,yun na yun. Narating ko ang bahay ng nakapatay lahat ng ilaw dahil di nakasindi. Malamang din walang tao maliban sakin na di ko alam kung tao nga ba ako.

Bumaba akong sasakyan pero pumasok uli. Kailangan ko pa palang isauli ang kotseng ginamit ko. Kinarnap ko lang kanina yan e-Choss!

Pumunta akong taryel kung san ko iniwan ang kotse pero syempre sinauli ko muna ng kotseng ginamit ko. Kotse ni Jerald, isa sa mga empleyado ko. Kapitbahay niya lang yun taryel e. Kaya naisipan kong hiramin muna sa di ko malamang dahilan.

"Maging ang parents ko nga walang sinabi e. I always did asked them about my past pero palagi din silang ilag sa usapang yun . It made me wonder kung bakit ayaw nilang sabihin. " He wipe my tears. Di ko man lang naramdaman na umiiyak na pala ako.

"Wala nga akong alam sa nakaraan ko nagawa pa nilang ipagkasundo ako. Partly Im in fault, di naman kasi ako nagreklamo saka kahit naman magreklamo ako wala din namang saysay. I met this annoying
guy" I look at him. Nakapatong na ngayon ang kamay niya sa bakal na hamba ng tulay saka siya nangalumbaba dun.

"My fiancé kuno. And I just found out recently na may alam din pala siya sa nakaraan ko , o mas tamang sabihing parte din pala siya ng nakaraan ko"

"Did you ask him?"

Umiling ako " Di pa. Then here comes my twin. " *sniff*sniff*

"I don't know kung may pagkakatiwalaan ba ko sa kanila"

He sigh "I don't know the whole story but base on your story , ang hirap nga yan. Baka gusto lang nilang ikaw mismo ang makaalala?"

"Maybe yes, maybe not. I dunno know"

"Do you have any feelings of this guy , you mentioned?" he ask curiously.

I shrug "Dunno know" I feel a bit relax now.

"Hmmn, its hard to tell. "

Pagkasauli ko ng sasakyang hiniram ko ,dumeretso na agad ako sa taryel.

"Ma'am kukunin niyo na po ba sasakyan niyo?" tanong ni kuyang naka yellow.

"Di kuya, ibibinta ko na" pabiro kong sabi.

"Si ma'am talaga oo"

"Okay na po ba kuya?"

"Opo ma'am ayos na" binayaran ko na lahat-lahat saka ako umuwi.

Pagdating ko ng bahay wala paring kahit anong ilaw ang nakasindi indikasyon na hanggang ngayon di pa rin siya umuuwi. Mag-aala asawa ka na ngayon Daya? Asawang naghihintay sa asawa?

I am not . Pero sarili ko na din ang di ko maintindihan.

Im scared of darkness pero ngayon darkness becomes my friend. Yung kaibigang palagi kong kasama kasi sa totoo lang siya lang naman madalas kong kasama e..