သူကြီးကတော်(BL)

အခန်း - ၂၀

Unicode

" သားရေ သားလေး....သားလေးရေ ...သား "

ဒေါ်လှရီ ‌ထမင်းချက်ရာမှထပြီး အခုထက်ထိအိပ်မက်ကမ္ဘာထဲလည်နေသော ပစ်တိုင်းထောင်အား နှိုးရလေသည်။မနေ့ကမေသော့် မင်္ဂလာဆောင်မို့ ညကျမှပြန်လာသောကြောင့် နည်းနည်းလေးနောက်ကျမှနှိုးမည်ဟု စိတ်ကူးထားသော်လည်းယခုကမှု နေဖင်ထိုးတော့မည် မထသေးပေ။

ဒီကောင်လေး အခုတလော ခြေလှမ်းတွေပျက်နေပါရော့လား။မနေ့ကလဲခြေခေါက်တယ်ဆိုပြီး အမြဲတကျက်ကျက်ဖြစ်နေတတ်သည့် ဘုန်းမြတ်ကပင် ချီလာရသည်အထိ။ငါထင်နေတယ် ငါထင်နေတယ်။

ဗေဒင်ဆရာကြီးဆီ သွားပြီးကတည်းကဒေါ်လှရီ မိမိ၏သားအခြေအနေအား လေ့လာသုံးသပ်မိသည်။ဆံပင်ဝဲဝဲ၊ရွှေအဆင်းဝင်းဝါနေသောအသားအရေ၊မိန်ကလေးများထက်ပင်ပုသောအရပ်၊ အရပ်ပုတိုင်းပစ်တိုင်းထောင်လိုမျိုး နွဲ့လျနေရမည်ဟု မဆိုလိုပေ။ပစ်တိုင်းထောင်ကိုယ်တိုင်ကိုယ်က နုနုလေးမို့ပင်။ငယ်ဘဝကတည်းက အနေအထိုင်မှာလည်း မိန်းကလေးထက်ပင် ပိရိသေးသည်။မျက်တောင်လေးများကလည်းကော့စင်းကာ မျက်လွှာချထားလျှင် မျက်လုံးလေးများမှိတ်ထားသကဲ့သို့ပင်။

တစ်ဖက်အခန်းတွင်းရှိပစ်တိုင်းထောင်မှာတော့။

" အင်း ကို ဘုန်း ရင်ခွင်ကြီးကအကျယ်ကြီးပဲ။ဟိဟိ နွေးနေတာပဲ။ဗိုက်ကလည်းကြွက်သားတွေနဲ့ တင်းရင်းနေတာပဲ။နွေးနေတာပဲ ဟင့်! ဖက်ထား။ဖက်ထားပေး အင်း ဖက်ထားပေးလို့ ကို ဘုန်း မလွှတ်နဲ့ဗျာ။ ဖက်ထားပေးလို့ ကိုဘုန်းမကောင်းဘူး ဟင့် ! "

" သားရေ... သားလေး သားလေးရေ သား "

" ဟဲ့ပစ်တိုင်းထောင် ! "

ဝုန်း !!!!!

" အမလေး အမေ့ "

ဒေါ်လှရီ အပြင်ဘက်က ခေါ်နှိုးနေသည်မှာ တစ်ရွာလုံးကြားတော့မည်။ပစ်တိုင်ထောင်အခုထက်ထိ မကြာသေးပေ။ သားလေး ခေါ်ပြီးနှိုးလို့ မထမှတော့ နာမည်အရင်းခေါ်ရသည်။နာမည်အရင်းခေါ်မှပဲ အသံကြားရဝော့သည်။

" နိုးရင်ထတော့ နေကနင့်ဖင်ခေါင်းထဲဝင်တော့မယ် ကြားလား။ "

" ဟုတ်____ကဲ့ "