LHS #1: Life as a Class A's Muse [COMPLETED✓]

Chapter 1: Accepted

"Omo, mom! Fluke got the scholarship in Lauren High! Wah, I'm so proud of you little brother!" Sigaw ni Ate Katelyn nang pindutin niya ang enter button ng laptop para makita ang entrance exam results sa mga kinuhanan kong university here in Manila.

"Really?! Bert! Your son is accepted in Lauren High, that's your school when you're in college!"

"It's that true? Cedric, your little brother make up the exam! He passed!"

"Woah? Let's celebrate!"

Napabuntong hininga na lang ako at inayos ang nakatabingi ko nang salamin dahil sa kayuyugyog. 'Yung tipong parang sila ang nakapasa sa sobrang OA ng reaksyon.

"I will now call the best sewer in town. I do some further research in Lauren High's uniform and I knew that my beloved son will wear that unique cloth someday. Excuse me for a while." Excited na sabi ni mom na parang natataranta sa pagpindot ng kaniyang telepono.

"Mom, wait."

"Why son?"

"Can all of you give me a minute? For god's sake, hindi lang Lauren High ang kinuhanan ko ng entrance exam." Atribida kong sagot para ipaalala sa kanila na marami pa akong choices na puwedeng pagpilian.

"Doubt ka pa sa lagay na 'yan 'lil brother? Grabe, saludo ako sa katalinuhan mo!"

Napairap na lang ako kay ate at naupo muna sa sofa.

"What I mean, can I decide on my own since ako naman ang mag-aaral? To tell you the truth, Lauren High is not my..."

"Not what anak?" putol ni dad at para akong naduduling dahil lumapit silang lahat sa akin suot ang namimilog na mata. Napapikit ako at muling bumuntong hininga.

"Lauren High is not my type. Can't you see? It's an exclusive school for boys which I don't. Mas gugustuhin ko pang mag-aral sa UP and halos parehas naman sila ng quality education na ibinibigay, right? Lauren High is not suitable for me. I'm sorry if I disappointed all of you. I know na gusto niyo akong makapasok sa university na matututukan ang pag-aaral ko but I have a will to choose what I want."

Ilang sandali ay bumalot ang katahimikan matapos kong sabihin ang katagang iyon. Kung pagbabasehan ang ekspresyon ng kanilang mukha, parang may pagkakasala akong nagawa o 'di kaya'y may nasabing hindi katanggap-tanggap.

"O-of course naman my son. I-if that's what you want, then go for it. I, ahm, I need something to do. Bert, you have a meeting right? Let's go." Sabi ni mom at tinapik si dad para lumabas ng bahay.

Tumingin ako sa dalawa kong kapatid at umiling lang sila. Pakiramdam ko tuloy na ako pa ang mali sa mga alibi ko.

Anong sense na ipag-take ka ng sangkatutak na entrance exam tapos meron na pala silang napupusuan na university para sa akin? Kung ganoon naman pala ang magiging kalalabasan, edi sana hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon para mag-review nang mag-review. Hindi naman sa pagrereklamo pero hindi rin biro 'yung mag-aral ka sa buong maghapon at magkabisa ng kung ano-ano.

Lumipas ang maghapon at tinatawag na ako sa baba para kumain. All of them are laughing at the dine table but when they saw me, bigla silang nagsitahimikan. Really? Magpe-play as a victim pa sila sa lagay ko?

Umupo na ako sa puwesto ko at tinry na ngumiti.

"So, what's for the fuss about?"

"Oh, nothing serious 'lil brother. Anyways, tapos na pala akong kumain. Goodnight guys!" Sagot niya sa akin sabay taas ng hagdan.

"The same as mine. Goodnight dad, mom."

Ilang sandali pa ay hindi na ako nakapagtimpi pa sa inaasal nila.

"Arrrggghh! Why all of you are just like that?! Can someone here in this family give me a hint kung ano ang nagawa kong mali?"

Tumabi sa akin si mom at pinunasan ang tumutulo kong luha. Everytime na nafi-feel kong ganiyan ang inaakto nila ay kusang nagsisilaglagan ang mga luha ko. Hindi niyo 'ko masisi. I feel like an outsider in this family kaya hanggat maaga, nilalabas ko ang saloobin ko even sumigaw ako nang sumigaw. Tantrums na parang isang bata or whatsoever.

"Your school, anak. Wanna tell you a secret? Your dad and I, even your siblings, dream namin na makapasok ka sa Lauren High. Alam mo kung bakit? Hindi lang naman kasi para sundan ang yapak ng dad mo, kundi para may maipagmalaki kami na may isang Fluke Spellman ang nakapasok sa prestihiyosong unibersidad sa Pilipinas. Hindi mo alam kung gaano kami ka-proud sa'yo. Medyo nagdamdam lang kami kanina kasi ang akala naming university na pipiliin mo ay ang pinili namin for you. On that side, nagkulang kami. But as you said a while ago, it's your choice and wala na kaming magagawa. We just here to support you all you want."

I don't know what to say actually. Hearing those words fluttered my heart pero kung susundin ko ang gusto nila, paano naman ang gusto ko?

Hindi sa ayaw ko talaga sa Lauren High, pero everytime na mababanggit mo ang salitang 'All boys school' ay parang mamumutla ako.

But for the sake of my family's happiness, I wholeheartedly sacrifice my own decision for them.

"Fine. Sa Lauren High na'ko mag-aaral. Happy guys? Alam ko Ate Katelyn and Kuya Cedric na nagtatago lang kayo diyan sa gilid."

"Omo, really?!" Lumabas si ate at inalog-alog ang balikat ko.

"Oo nga. Kulet mo rin e 'no."

Muli silang nagsibalikan sa upuan at nagsimula nang kumain ang lahat. Tumingin ako kina mom at kita ko ang saya sa nangingislap nilang mga mata.

"But guys...y-you know my sexual orientation right?" Nahihiya kong banggit sa kanila.

That's another reason kung bakit ayaw ko sa Lauren High. Hindi ako straight. I'm gay. So how come na mapupunta ako sa isang university na puro lalaki ang nag-aaral?

"Yes naman anak. We all knew and tanggap ka namin kung ano ka man. Kaya mo ba ayaw sa Lauren High kasi feeling mo hindi ka belong don?"

Napatango ako at napakagat ng labi.

"Oh, my dear son...ofcourse not! Eventhough you're gay, you are worth to be a student in Lauren High. Alam namin na hindi ka magpapaapi kasi you're so independent person at napatunayan mo na iyan samin. Just don't think some negative thoughts Fluke okay?"

"Oo nga 'lil brother, we're here for you, always."

Napangiti ako sa support nilang ibinibigay sa akin. As of now, I know na kahit hindi madali ang magiging takbo ng college life ko, mapapasaya naman nito ang aking buong pamilya.  I will do my best and prove that I can face all obstacles. That's the spirit of Fluke Spellman.