Passed Away[One Shot]

Everyday is a mistake for me. Mistakes are what I always did everyday.

Love fools us. Love changes us. Love itself is a big thing for it is sometimes happiness, and sometimes it is a lie.

No man is an island. That's what I believe. Hindi ko kaya mag-isa. Kailangan ko siya pero mukhang di na niya ako kailangan.

Nothing is permanent. All is just temporary. I know ang paglalabo-an namin ay hindi tatagal at magkakabati rin kami.

Sana lang din pati ang pagsasama namin ay hindi temporary.

Alam kong walang forever, walang "hanggang sa dulo ng walang hanggan". Pero sana tumagal pa kami.

Alam kong mag-aaway na naman kami ngayon. Alam ko masisigawan ko na naman siya. Mahal ko kasi siya at ewan ko ba sa kanya. Pinagsisihan ko na naman ang pagtaksil ko sa kanya noon dahil pumatol ako sa bestfriend niya. Pero hanggang ngayon he is always blaming me. Hanggang ngayon ipinapakita pa rin niya ang pagkakamali ko.

Pinagsisisihan ko araw-araw ang ginawa ko na pagtaksil sa kanya noon. Araw-araw akong nakikipagbati at pinapaintindi sa kanya na tanggap ko na at pinagsisihan ko na ang mga mali ko.

Pero ganito pa rin kami, nag-aaway.

Alam kong pinatawad na niya ako.

Araw-araw naman siyang pumupunta sa amin eh at dinadalaw ako pagkatapos ng trabaho niya kada hapon.

Kung hindi niya ako mahal, bakit pa ba niya ako binabalik-balikan? Diba?

Hindi ko na talaga alam kong magkakabati pa ba kami. Halos matagal na rin kasi tong hidwaan namin.

1 month na rin kami ganito.

Mahal ko siya. Pinipilit ko na magkabati kami. Pero lagi nalang ganito bungad niya sa akin. Mga salitang tagos buto.

Lahat tiniis ko. Mga masasakit na salita, kilos, at siya. Ou tinitiis ko siya dahil alam kong dahil sa pagkakamali ko naging ganyan siya.

Alam kong kasalanan ko lahat kong bakit kami ganito. I know malalagpasan din namin to. Siguro.

Hindi ko naman siya sinisisi na ganito tingin niya sa akin. Sa kabila ng lahat ng ginawa ba niya sa akin eh pagtaksil ang naisukli ko.

Nagsisisi na ako. Pinagsisihan ko na lahat.

May naisip na akong paraan para magkabati na kami. Its been too long na kaming ganito. Enough na, kailangan na naming bumalik sa dati.

Miss ko na siya.

Lahat gagawin ko magbati lang tayo.

Simula kaninang pagkagising ko ay inisip ko na ang mga salitang sasabihin sa kanya. Alam kong magkakabati rin kami. Ngayong araw na ito alam ko magkakabati rin kami.

Oras na para magkabati kami. Gagawin ko lahat magkabati kami.

Sana hindi pa huli ang lahat para magkabati kami.

Sana hindi pa huli ang lahat para sa amin.

Mahal na mahal kita Alexander. Yung babe mo miss ka na. Sobra.

Alam kong darating din siya mamaya. Mga ilang minuto nandiyan na yan sa labas ng bintana ko.

Ngayong time na ito hindi na ako magpapadala sa pride. Papapasokin ko na siya para makapag-usap ng maayos. Its now or never.

Inayos ko sarili ko sa salamin. Grabe putla ko na kakaiyak. Sobrang maga na mga mata ko sa araw-araw na kaiiyak.

Kuniha ko ang make up ko sa drawer ko malapit sa salamin. I a-apply ko ito para hindi siya mapangitan sa mukha ko. Grabe ang pangit ko na ngayon. Ang kalat pa ang buhok kong dati ay maganda.