İkilem

Sanirim... Poyraz'ı seviyorum...

Son gunlerde ruh gibiydi Ruzgar. O arada onu birinin aradigini farketti.

Bakmadan acti direkt:

"Alo?"

"Alo Ruzgar?"

"Poyraz!?"

"Seyyy... Ee... İi-iyi misin diye sormak istedim de."

"Aaa-aa sey tabi. Gayet iyiyim. Sen nasilsin?"

"Nasil olabilirim ki? Sey ben daha fazla seninle kus kalmak istemiyorum. Cunku oyle olunca kalbimw bir aci corekleniyor."

"Bence de daha fazla kus kalmaya hic ama hic gerek yok." Ruzgar gulumsuyordu. Evet. Evet! Gunlerden sonra Ruzgar ilk defa gulumsisti. Birden cok yanlis bir karar aldigini anladi. Burada durursa daha kotu olacakti. Hemen donmeliydi. Onu sadece Poyraz iyi yapabilirdi. Ama... Dur bir dakika! Neden Poyraz? Yoksa onu mu seviyordu? Birden tekrar gulumsedigini hissetti. Evet. Sanirim... Sanirim Ruzgar... Poyraz'i se-se-seviyor-du. Bir anda ustunden bir yuk kalkti. Hemen esyalarini toplamaya basladi. Evet... Evet kesinlikle en kisa surede Japonya'ya donmeliydi. Hemen bir ucak bileti aldi. Anne ve babasiyla vedalasti. Artik gitmek icin ucaga binmek kaliyordu tek. Son kez geriye bakti. Anne ve babasina el salladi. Sonra da ucaga bindi. Ucakta uyumustu. Bu son gunlerde cektigi en iyi uykuydu. Son gunler hep uykusuz gecelerden ibaretti. Bir guzel uykusunu cekti. Japonya'ya geri donuyordu. Nedense cok mutluydu...
Cok kisa ve hizli yazilan bir bolumdu. Daha da uzatmak isterdim ama ne yazikki elimden bu kadar geliyor. Okursaniz ve votelerseniz sevinirim. Sizleri seviyorum...