P.O.V. Kyra
Niall zegt dat ik de weg over moet steken. Dit is mijn kans! Ik wil de weg over lopen en zie de auto aankomen. Ik sta stil. *KABOEM* en toen werd het zwart.
Ik zag heel veel licht. Alles was wit. Het leek wel op een ziekenhuiskamer? Ik zag dat er tegenover mij een meisje lag, ze lag aan het zuurstof. Er leidden nog meer slangetjes naar haar gezicht en armen. Ze leek erg mager. Toen pas zag ik dat ik zelf ook aan het zuurstof lag en er ook slangetjes in en aan mij zaten. Waar zou dat voor zijn? Ik snapte niet waarom ik hier lag. Ik was toch helemaal niet ziek? Ineens kwamen er een heleboel mensen binnen, in lange witte jassen. Een soort doktersjassen, ja doktersjassen. Ze riepen dingen als: ze is uit coma of ze is wakker waarschuw haar ouders! Ik snapte er dus he-le-maal niks meer van! Ik probeerde iets te zeggen maar er leek geen geluid uit mijn mond te komen. Wat was er toch met mij aan de hand? Ik zag dat het meisje tegenover mij nog sliep, of in elk geval haaf ogen dicht had.
Ik wist nu zeker dat ik in het ziekenhuis was, ik werd op een bed door de ziekenhuisgangen gereden, met sneltreinvaart. Ik werd een beetje duizelig en daarna werd alles zwart. Ik werd wakker, alweer. De dokter was weer weg en tot zover ik weet was er niks aan de hand. Alleen dan dat ik waarschijnlijk wat geheugenverlies had, maar dat had ik zelf bedacht. Ik verveelde me en kon me niet bewegen. Liet mijn fantasie dus maar de vrije loop. Ik dacht aan een roze eenhoorn, met glitters. Ow en een prins, nja niet aan een echte prins maar aan Liam .
P.O.V. Joyce
Ik was in het ziekenhuis en we moesten heel lang wachten voordat we bij Kyra mochten kijken. Ze was aangereden, maar of het een ongeluk was? Ik heb zo mijn twijfels, ondanks dat ik haar pas net ken wil ik haar niet kwijt. Liam en Niall lopen met zijn tweeën te ijsberen door de wachtkamer. Ik word nog zenuwachtiger van hun . Het enige wat ik nu kan doen is duimen , hopen en bidden. Gelukkig verlost de dokter uit ons lijden : ‘’ Vrienden en of Familie van Mevrouw Janssen . Jullie mogen naar binnen maar rustig aan ze is nog zwak en niet teveel tegelijk, maximaal 2 personen.‘’ Ik zag dat haar ouders eerst naar binnen gingen, oftewel nog langer wachten! Liam verbrak de stilte; “Ik hoop dat alles goed met haar gaat… Ik had niet zo moeten vissen naar haar gedachten dan had ze misschien beter opgelet met oversteken.. Het is gewoon zo allemaal mijn schuld!” Ah dat was zo zielig! “Het is echt niet jou schuld Liam! Er was we meer! En misschien was het wel gewoon een ongeluk!” zei ik tegen Liam om hem gerust te stellen. Tenminste dat probeerde ik. Maar het leek niet echt te helpen. Na nog een halfuur wachten kwamen de ouders van Kyra naar buiten. Gelijk stonden Liam & Niall op. Ik had er wel vrede mee om even te wachten .
P.O.V. Liam
Joyce probeerde me gerust te stellen, maar dat was niet gelukt. Toen ik doorhad dat de ouders van Kyra naar buiten kwamen stond ik gelijk op n liep naar haar toe.. Ik zag dat Niall achter me aangekomen was. Kyra was wakker. Gelukkig. “Wil je bij me blijven?” vroeg ze als eerst. Ik knikte. “Wat is er precies gebeurd? Ik had me nog niet omgedraaid of ik hoorde al een klap!” begon Niall. Hij voelde zich ook schuldig, ik zag het aan hem. ‘’ Niks , Ik stak de weg over , mijn gedachte waren bij iets ander , ik lette niet 100% op toen voelde ik de klap. En meer weet ik niet ‘’ Ik ben blij om dit te horen maar iets in me zegt dat ik het niet moet geloven. Waarom weet ik ook niet . Ik ben haar vriendje dus zou ik haar moeten geloven. Als ik Kyra weer aankijk glimlacht ze even kort , in haar ogen zie ik geen glimlach maar pijn en verdriet. Ik wilde haar zo graag helpen maar ze liet me niet toe. Ze wilde het niet . Nog niet. Ik word opgeschrikt door een zwakke stem , Kyra , : “ Nialler , wil jij Joyce even halen? Ik wil even alleen met haar praten ‘’ Bij dat alleen kijkt ze doordringend naar mij. Ik geef Kyra nog een snelle knuffel en loop samen met Niall naar de wachtkamer.
P.O.V. Kyra
Ik was blij dat mijn ouders weer weg waren, ze zeuren toch alleen maar en begrijpen me toch niet! Ik zag dat Niall en Liam binnen kwamen en we begonnen te praten. Nou eigenlijk praatten hun en ik glimlachte. Ik vroeg of ze Joyce even wilde sturen, ik wilde even met haar alleen praten. Joyce kwam binnen n ze glimlachte zwakjes, net als ik. “Ik wil graag even met je praten, ik wil je de waarheid vertellen. Niemand weet dit dus je moet écht beloven dat je je mond houd!” Joyce knikte, dat beschouw ik dan maar als een ‘ja ik houd me mond’ dus ik begon aan mijn verhaal. “Ik weet dat ik af en toe een beetje stil ben, maar dat heeft zo zijn redenen. Vroeger ben ik gepest. En toen kwam de middelbare school. Er waren allemaal van die slanke meisjes enzo, en daar was ik dan. Ik was niet zo slank. Ik begon met een redelijk normaal dieet, en dat doe ik nu nog steeds maar dat dieet is nu iets zwaarder en ik sport er nog een beetje extra bij. Als ik iets doe, denk ik altijd, als iedereen het maar goed vind zo! Ik ben best bang dat ik het verpest bij Liam, ik ben al zo lang verliefd op hem, maar nooit heb ik hem iets durven zegen daarover.” Ik begon te huilen, het moeilijkste deel moest nog komen! Joyce ging naast mijn bed zitten.
P.O.V Joyce
Als Kyra uitverteld is begint ze te huilen. Ik weet even niet wat ik moet doen. Wat een heftig verhaal. Op deze leeftijd moet je dit niet meegemaakt hebben. Ik ga naast haar zitten en probeer haar te troosten : ‘’ Sst kyra , Het komt allemaal goed. Tuurlijk doe je niet alles fout , en trouwens je bent hartstikke slank. Er zijn genoeg meiden die jou figuur willen hebben. ‘’ Ik geef haar een knuffel en blijf over haar rug wrijven. Ik voel me rot , waarschijnlijk is dit ook mijn schuld , ik was ook niet aardig tegen haar op school. Maar als ik me al rot voel moet zij zich helemaal gebroken en gesloopt voelen. Langzaam maar zeker komen bij mij de gedachte op dat Kyra zelfmoord wilde plegen. Ze was klaar hier , ze is op. Ik begin weer tegen haar te praten : ‘’ Rustig maar meid , Voortaan zal ik er altijd voor je zijn dat beloof ik je’’ ‘’ Oke maar er komt nog meer ‘’ “Ja de rest mag zo, ik zou eerst even iets willen vragen als je dat goed vind?” Kyra knikte, mooizo, nu moet ze alleen nog antwoord geven! “Wilde je zelfmoord plegen of was het een ongeluk?” zei ik toen maar na een korte stilte. Ik zag dat Kyra weer begon te huilen. Ik had voorlopig dus nog geen antwoord. Ik had best wel erg medelijden met haar. Ze heeft een gebroken been en een hersenschudding. Ze mag voorlopig niet dansen. Dat is haar lust en haar leven, en nu ook nog eens dit verhaal. Best heftig. “Je hoeft nu geen antwoord te geven als je dat niet wilt.” Ik zag dat ze knikte.
P.O.V Kyra
Ik wil nog met niemand over mijn ‘’ ongeluk’’ hebben. Ik besluit wel om de rest van mijn verhaal af te maken. ‘’ Euhm Joyce ik wil nog wel de rest van mijn geweldige levensverhaal afmaken ‘’ ‘’ Oke , ik luister ‘’ ‘’ Zoals je weet is dansen mijn lust en mijn leven . Het liefst dans ik de hele dag. Tot vorig jaar september de 26ste . Dansles begon en mijn dansleraar startte de muziek . Alles ging perfect , mijn lichaam leek te zweven. Totdat de laatste klanken van het liedje klonken. We moesten een sprong doen , ik had hem thuis al wel duizend keer geoefend , ik was er bijna zeker van dat het lukte . Ik sprong omhoog maar het landen ging mis. Ik klapte dubbel . Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel pijn gehad. Mijn leraar stuurde iedereen uit de danszaal. Het was alleen nog maar hij en ik . Ik vond hem altijd wel aardig dus had er niet zoveel problemen mee. Totdat hij nogal op rare plekken zijn hand legde. Ik schreeuwde dat hij moest stoppen. Maar hij ging door en door. En dat is de dag dat ik ben verkracht. ‘’ En ik begon weer te huilen het leek nu wel een waterval de tranen bleven komen. En Joyce huilde mee.
P.O.V. Liam
Door het raam zag ik dat Kyra en Joyce allebei huilden. Ik wil nu eigenlijk wel weten wat er aan de hand is, maar ik wil ook weer niet naar binnen lopen. Misschien weet Niall meer. Ik liep weer terug naar Niall. “Ik zag Joyce en Kyra samen huilen, weet jij hier misschien iets van?” Niall werd een beetje rood. “Ik weet niks van Kyra, maar van Joyce weet ik dat ze bang is dat ik haar lelijk vind zonder make-up. Al die problemen ook van vrouwen, ik snap er niks van.” Samen begonnen we te lachen.
Ik zag dat ik een smsje had. Shit, van mijn vader; ‘Als je weer thuis bent staat er iets op je te wachten.’ Ik voelde dat ik wit werd. “Wat staat er in dat smsje?” vroeg Niall bezorgd. “Oh niks, gewoon een smsje van mijn vader, have fun.” “Ik geloof je niet! Je keek op je telefoon en je gezicht betrok helemaal. Mag ik dat smsje even lezen?” Ik gaf hem mijn telefoon, toen Niall het gelezen had vroeg hij waar het over kon gaan. “Kijk, dat is best ingewikkeld.” “Ik heb de tijd Liam, ik wil het weten!” ik schaamde me. En ik was nog niet eens begonnen met vertellen. “Sinds dat mijn vaders moeder is overleden, is mijn vader depressief. Hij kan nergens meer vrolijk van worden. Hij slaat mij en scheld mijn moeder uit. Er is niks aan thuis.” Ik voelde een traan over mijn wang lopen, voor het eerst dat ik alles eruit heb gegooid. Niall kijkt me lief aan; “Het is goed dat je het vertelt.”
