housemate [chanlix]

6

Felix, oraya varmadan önce telefonunda oluşturduğu listeye bir tık daha attı. Böylece pizza için tek eksikleri olarak hamur kalmıştı. Bir de içecek bir şeyler aldıktan sonra çıkabilirlerdi.

Telefonun ekranını kilitledikten sonra Chan'a döndü, "Şimdi ben fırın bölümüne gidip hamur için malzeme alacağım, sen de gidip bir iki tane karamelli çikolata al."

Chan'ın ise duymadığı beklediği şeyler bunlar değildi. Kaşları çatıldı.

"Ne alaka, çikolatalı pizza falan mı yapıyoruz?"

''Evet Chan aldığımız sosislerin arasına bir iki tane de çikolata serpiştiririz diyordum.''

Yapmacık bir şekilde gülümsedi Felix. Chan göz devirdiğindeyse bozulmuştu ifadesi. Daha samimi bir gülüşün ardından ekledi, "Of canım çekti işte, bir iki tane alıver. Hadi."

Chan'ın omzunu patpatlamıştı söyledikten sonra. Ardından onu orada bırakıp fırın bölümüne yöneldi.

Arkasına bir daha bakmasa da Chan'ın biraz duraksadıktan sonra reyonu aramaya başladığını biliyordu Felix. Onu az çok tanımıştı artık. Çok fazla tepki vermediği için soğuk duruyor olsa da içinde daha yumuşak bir yanı vardı. Hyunjin haklıydı, o kibar ve centilmen bir çocuktu.

Arabayı koridorun sonundan çevirdi ve fırın ürünlerinin bulunduğu tarafa yönlendi. Kendisi de bir iki tane hamur malzemesi alacaktı söylediğine göre. Listede yazdığı madde tekrar gözü önüne geldi. Hazır hamur.

Güldü Felix. Üşeneceğini bildiği için hamur malzemesi bile saymamıştı oysa listeye. Hamuru hazır alacaktı.

Ne de olsa, önemli olan sağlıklı olmasıydı ve bu hamurlar da hazır pizzalardakinden çok daha sağlıklıydı. Çok da dert olmamalıydı biraz hareketten kaçınması, öyle değil mi?

Camekanın arkasındaki adam paketlenmiş hamuru uzattığında teşekkür etti. Arabaya yerleştirip yönünü tekrar geldiği tarafa çevirmişti. Arabayı daha ağır bir şekilde sürüklerken nereye gideceğini düşündü. Chan'ı mı aramalıydı yoksa içeceklerin oraya gideceğini Chan tahmin edebilir miydi?

Eh, edemeyecekti büyük ihtimal ama içecek aldıktan sonra da onu arayabilirdi Felix. O yüzden dolapların olduğu tarafa yöneldi. Gazlı içecekleri severdi, o yüzden kendine kola aldı. Chan sevmiyorsa diye bir tane de soğuk çay... Henüz birbirleri hakkında pek bir şey bilmiyorlardı.

Tam o sırada Chan da arabanın önünde belirmişti. Felix arabayı itmek üzere önüne döndüğünde irkildi. 

''Ah, korkuttun beni! Birden çıkmasana karşıma.'' Yüzünü ekşiterek söyledikten sonra bakışları kucağına kaymıştı. 

''Chan onlar ne?''

Gözleri büyürken söyledi. Resmen reyondaki bütün karamelli çikolata çeşitlerini kucağında taşıyordu şu an. 

''Bir iki tane alacaktın sadece!''

Chan bu sırada onu dinlemiyormuş gibi kucağındakileri arabaya dökmüştü bile. Garipseyerek ona baktı.

''Hangisini seveceğini ne bileyim. Hepsinden birkaç tane aldım işte.''

''Ya! Ne alaka şimdi? Kilo alacağım bırak şunları.'' 

''Ne yapsak beğendiremiyoruz.''

Chan kendi kendine söylendi, ardından arabanın başına geçip kendi sürüklemeye başlamıştı. Felix bir süre arkasından bakakalmıştı ancak ona yetişmekte gecikmedi.

''Eve büfe açalım demedim sadece canım karamelli bir şey çekmişti.''

''Fena fikir değil aslında. Brunch partisi mi versek?''