Escaping The Reality (Cagayan Series #1) [COMPLETED]

19

Oh no! Oh no! Napabalikwas na ako agad pagkabasa ko nun pero nangibabaw parin ang sakit kaya napadaing ako.

Ika ika akong lumabas ang wala akong kasama dito sa bahay. Pumunta akong kusina saka ko nahanap si Jilmar na may kausap sa phone.

Lalapit na sana ako nang marinig ko ang pinaguusapan nila ng katawag niya.

"Andra...dont cry" malambing niyang sabi.

Napasandal ako sa pader at unti unting napaiyak, bakit ganito? Bakit malambing? Anong nangyari?

Napatayo ako nang tumunog nanaman ang phone ko sa loob ng kwarto kaya dali akong pumunta doon.

Rina calling

Sinagot ko iyon dahil alam kong importante.

"ate sumama ka na kay dad please parating na siya"

Wala na. Wala na akong takas isa nalang ang pag asa ko para makalayo dito.

Tumakbo ako palabas ng kwarto tatakbo na sana ako payakap kay Jilmar nang maestatwa ako sa nakita ko.

"damn" sabi ko nang mahina pinipigilan ang luha ko.

Si Jilmar kayakap niya si Andra, kilala ko si Andra umiiyak siya at pinapatahan naman ni Jilmar.

M
Hindi ko na alam kung anong masakit sakin puso ko ba o yung katawan ko? Hindi ako makasalita hanggang sa bumitaw sila sa isat isa at hinaplos ni Jilmar ang pisngi niya.

Sa bawat haplos at pagtitig niya kay Andra nadudurog ang puso ko.

"kapal" nasabi ko sa sarili ko napatingin silang dalawa saakin at nanlalaki naman na lumapit si Jilmar sakin.

"sino siya?" tanong ni Andra.

Pero hindi siya sinagot ni Jilmar hinawakan ako sa kamay saka tiningala ko siya.

"its not what you think" taranta niyang sabi.

Bakit ka natataranta kung wala lang?

"please ilayo mo ako dito" saka ko naalala si Daddy.

"what?" gulo niyang tanong.

"please kukunin na niya ako" naiiyak na sabi ko. Hinawakan niya naman ako at pinapatahan pero lalo lang akong umiiyak, ayokong makulong ulit at ma control.

"Jilmar!" napatingin kamo kay Andra. Lumapit siya samin saka hinawakan ang kamay niya kaya nabitawan ko.

"umuwi na tayo" malambing niyang sabi. Gusto kong magreklamo, tinignan niya ako at umiling ako sa kaniya naparang ayaw ko siyang umalis.

"please" sabi ni Andra na nanghihina.

"ilayo mo ako huwag mo kong iwan dito" nagsusumamong sabi ko.

Sana piliin niya ako, tinawag ko na lahat ng pangalan ng santo pero hindi parin ako nagtagumpay. Tinanggal niya ang pagkakahawak ko sa kaniya at hinawakan si Andra.

Gumuho ang pag asa ko sa ginawa niya, inalalayan niya si Andra hanggang sa makalabas sila ng bahay.

Bumalik siya akala ko tutulungan na niya ako ng hawakan niya ang kamay ko.

"babalikan kita" sabi niya.

"theres no time! Ilayo mo na ako iwan mo na si Andra!" nagpapanic na ako ng sobra.

Wala siyang sinabi kaya i assume na mas pinili niya si Andra.

"im sorry pero hindi sapat na gusto kita para iwan ko siya"

Sinampal ko siya ng malakas at nagulat siya pero galit na galit ako sa kaniya.

"putangina! Sana sinabi mo nalang yan bago ka pa sumunod ng sumunod dito! Gago! Umalis ka!" lumuluha na akong nagsasalita.

"hey im sorry please calm down" nag aalala niyang sabi. Fuck that nagaalala gago!

"umalis ka na! Leave! Umalis ka sa buhay ko putangina habang nakaktimpi pa ako fuck!" pinagtulakan ko siya saka sinaraduhan ng pinto saka umiyak.

Pilit niyang binubuksan ang pinto epro nilock ko ito iyak lang ako ng iyak. Nang wala na sila ay nanghihina akong humiga sa sopha saka umiyak.

Kung hindi ba ako naglayas mararanasan ko parin ba ito? Ang gago niya lang!

Iyak ako ng iyak hanggang sa bumukas ang pinto napatigil ako and then i saw my dad who is seriously looking at me.

"d-dad" sabi ko saka tumayo lumambot ang mukha niya nang makita ang mukha kong umiiyak.

Tumakbo ako sa kaniya at sinalubong naman niya ako ng yakap. Eto ang kailangan ko ngayon karamay at kayakap.

"dad iniwan niya ako" sabi ko habang umiiyak alam kong parang bata pero wala akong magagawa.

"lets get out of here" seyoso noyang sabi wala na akong nagawa dahil wala na rin akong mapuntahan.

Sumakay kami sa kotse saka nagsipasukan ang mga bodyguards.

"who did this to you?" seryoso niyang sabi.

"nevermind. I know it your sisiter told me" wala akong sagot sa kaniya feeling ko pagod na pagod ako.

"dad im sorry" panimula ko.

"its okay i understand why you didi that maybe i was to harsh" niyakap ko siya saka nanaman umiyak.

"dad i want to get out of here. Far away"

"okay. You'll be with Nicole in Canada" Nicole ang pangalawang kapatid ko namimiss ko na rin sila.

Napatingin ako sa nilagpasan namin na bahay at bahay iyon nila Amdra agad kong binaba ang ulo ko dahil ayaokong makita ang mga taong kinamumuhian ko.