KAÇIKLAR

×47×

Selamm^^

Yeni bölüme hoş geldiniz!

Bu güzel bölümün ithafını, yeni yeni tanıdığım ama hemencicik ısındığım ve çok tatliş birisi olan güzel bir okuyucuma ithaf ediyorum.. Güzel yorumların ve desteklerin için gerçekten çok teşekkür ederim🥺 İyi ki okumaya başladın bizi, kitapkurdubrcekl İyi ki varsın🥺💖

Öhhöm bu kadar duygusallık yeter..
Yıldızımızı parlatmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın!

İyi okumalar💙

⚡⚡

Poyraz'dan;

Duruşma salonundan dışarı adımımı atarken kendimi hafiflemiş gibi hissediyordum.

Ben artık evli değildim.

Ben evli değildim!

Boşanmıştım!

"Poyraz!"

Özgürlüğüme attacağım yeni adımda Nazlı'nın bana seslenmesiyle durmak zorunda kaldım. Hevesim kursağımda kalmış gibi hissetmiştim.

Ona dönüp, "Efendim?" Dedim.

Arkasından bize doğru gelen Kadir'e gülümsemeye çalışırken stresten oynayıp duran ayaklarıma hakim olmaya çalışıyordum. Sakin ol Poyraz..

Nazlı, destek almak istercesine yanında duran Kadir'in elini tuttu. Ardından buruk bir gülümsemeyle bana baktı. Ne olur bir an önce söylesin ne söyleyecekse, daha kutlama yapacağım.

Bir süre dolan gözlerini başka yerlere çevirdi ve sonunda derin bir nefes alıp toparladı kendini. "Sana yaşattığım her şey için gerçekten çok özür dilerim.. Biliyorum, hala bana kızgınsın ve yaptıklarımın affedilir bir yanı yok, bunu da biliyorum. Yani üzgün olduğumu bil sadece.. İyi değildim işte.. Yavaş yavaş toparlıyorum,"

Tebessümle elini tuttuğu Kadir'e döndü. Kadir'de ona aynı tebessümle karşılık vermişti. "Onun sayesinde.. Biz burdan gidiyoruz, yani beni bir daha görmeyeceksin. Daha fazla gözünün önünde durup sana ve ailene haksızlık etmek istemiyorum. Ama istediğin zaman, yani ne bileyim.. Kötü hissettiğinde beni arayabilirsin. Görüşürüz, yani umarım. Yani sen istersen eğer."

Gülümsemeye çalıştım ve "Umarım birlikte mutlu olursunuz," dedim ve başka bir şey söylemeye gerek duymadan ardımı dönüp gitmeye başladım.

Hasta olmasına rağmen affedemiyordum onu, bu elimde değildi. Belki benimde hatalarım vardı evet, bunu kabul ediyorum ama onun bana yaşattığı şeyler çok fazlaydı..

Her neyse, şuan Nazlı ile alakalı hiçbir şey düşünmek istemiyordum. Sadece özgürlüğümü ve Işık'la nasıl barışacağımı düşünmek istiyordum. Tabi ki bunun yolu da Gökhan amcadan geçiyordu.

Öncelikle Işık'la konuşmam gerek tabii ki..

Yanına gittiğimde onu öpeceğim. Evet, tam olarak öyle yapacağım. Hızlıca adliyeden çıktım ve arabama bindim.
Ya benim hepsinden önce Atalay'a bakmam gerekiyordu ya..