45 Calibre

Chapter 5

"Hazeeelll!!!"

Within a second,I heard a footsteps rushing inside the comfort room after I shouted her name.

"C-Camie?Asan ka?Anong nangyare sayo--asan ka ba--...Camie??"sunod sunod na aniya habang naririnig kong isa isa niyang binubuksan ang mga cubicle.I'm at the last one. "P*t*ng*n* naman,Camie!Konti nalang eh!Mahahalikan ko na!Alam mo bang simula nung makilala ko 'yon hindi na ako kumakausap pa ng iba?!"galit na aniya.

Nanginginig ang mga kamay kong hawak ang papel ng dahil sa inis.Unti unti ko iyong ginusot at buong pwersang hinagis sa sahig. "ARGHH!"nakita ko naman ang bahagyang pag talon ni Hazel sa gulat.

"Jusko,Camila Walton!Ano bang agenda mo at naghi himutok ka dyan?Pati ako aatakihin sayo eh."unti unti kong inilipat ang tingin ko sa sahig papunta sa kaniya. "O-oh?A-anong ginawa ko?P-pinuntahan na nga kita kahit naudlot yung--"

"Hazel!!!"

"Anooo??" 

"Hazel!!Hazel!Hazel..."unti unting humihina ang pag sigaw ko hanggang sa maramdaman ko nalang ang mga luhang pumatak mula sa mga mata ko.Naramdaman ko ring nagulat si Hazel sa inaasal ko.

"Camie...what happened?Huh?"aniya habang hinahawakan ang mag kabilang pisngi ko at lumuluhod upang mag pantay ang aming paningin. 

"Y-yung papel na yan..."turo ko sa papel na kaninang binato ko. "N-napunta yan--sa batok ko ng h-hindi ko namamalayan..."halos hindi na ako makapag salita ng maayos dahil sa pag hikbi.Tinignan ko siya diretso sa mga mata niya.Kitang kita ang awa mula roon.At hindi ko nagustuhang tignan ng kahit na sino sa ganoong paraan. "At alam mo naman ang ibig sabihin non diba?"

"C-Camie?Hindi mo talaga naramdaman?--"

"Hindeee,Hazel!HINDE!!"at humagulgol na ako. "Hindi ako pwedeng maging mahina.Hindi pwedeng hindi ako maging alisto--pero ang dami daming pumapasok sa utak ko...gusto ko ng patunayan kay Tito na kaya kong tanggapin kung ano mang dahilan ng pag kawala ng mga magulang ko..."patuloy lang ang agos ng luha ko. "gusto kong malaman kung...kung totoo ba na dahil sakin--"

"Shhh,wag mong isipin yan--"

"Pero paano?Sa araw araw na nabubuhay ako,hindi nag kamali ang mama mo na iparamdam sakin na ako ang may dahilan ng lahat.Gusto kong malaman ang totoo mula kay Tito Jade para naman maipag tanggol ko ang sarili ko--pero...wala akong alam.Sa mga mata ni Tito,hindi pa sapat kung ano ako ngayon para ibigay sakin ang katotohanan..."patuloy lang si Hazel sa pag punas ng mga luha ko at pag haplos sa balikat at buhok ko. "konting konti nalang,Hazel.Konting konti nalang...iisipin ko ng ako talaga ang dahilan ng pag kawala ng mga magulang ko."

"Shhh...kung alam ko lang,ako na mismo ang mag sasabi sayo."aniya at niyakap ako.Hindi nagiging ganito sakin si Hazel noon.At mas nasasaktan ako na ganito siya ngayon,dahil sa mata niya,maaaring masyado na akong mahina na kinakailangan ko na ng tulong at simpatya niya.

Inayos ko ang sarili ko.Nag hilamos ako at pinahiram ako ni Hazel ng lipstick na dala niya.Masyado iyong mapula,pero mukhang bumagay naman sakin.Kaya pala walang pumapasok kanina dito sa cr,ni-lock pala ni Hazel ng marinig niya ang tawag ko at ng tuluyan na siyang maka pasok dito.

"Get yourself together.You can do this."ani Hazel saakin mula sa salamin kung saan kami nakaharap dalawa.

I exhaled a large amount of air before I nod at her.She smiled at me and tapped my back.We went outside the comfort room just to see a tons of people waiting outside.Some wanted to puke and some can't hold their pee anymore.