Gülen Dudaklardaki Acı Hissiyat

4. İçimizde Bağıramadıklarımız

İnsanlar bazen öyle sınırı aşar ki . Ne desen azdır onlara. Sussan konuşurlar . Sanarlar ki , kendilerinden korktuğumuz için susuyoruz. Cahil işte ! Ne anlayacak .? Cahiller tartışılmaz. Tamam deyin geçin kafanıza da takmayın . Böyle diyorlar ama bir yandan da şöyle bir durum var. Dedim ya , kendilerinden korktuğumuzu sanıyorlar!

Uzaklaşın.

Her şeyle baş edebilirsiniz ama cahillikle asla . Onların hep kendi söyledikleri doğrudur.

Ne halleri varsa görsünler.

Cidden kendimi taşıyamayacak kadar yorgunum.

Kimseyle tartışamam.

Acı çekersin . Acıyı derinlerinde hissedersin. İçinde hep bir boşluk vardır. O boşluğun ne olduğunu bilemezsin. Acı bir kez bulaşırsa size bir daha yakanızı bırakmaz. Sürekli kanar durur. Biz böyleyiz. Siz de belki. Bu yarayı açan insanlar olabilir hayatımızda. Onlar da böyle mi ? Sorun kendinize. Değil! Olmadı! Olmayacak ! Hep olan size oluyor. Siz kırgınlıktan gece uyuyamazken, onlar kahkaha atıyor. Buna adım gibi eminim . Ama acımamakta elde değil. Ama ömür boyu ağlayacakta değilsiniz . Hayatınıza bir değişiklik katmalısınız. Hayat acıdır. Ağlayarak daha da dibe batmaktan başka bir şey olmaz . Yanınızdaki insanlar da üstünüze toprak atar . Hiç olmazsa şarkı dinleyin. Bu güzel bir alışkanlık. Cahillerle tartışmaktan.

Bu hayat yalnızlara zor. Günden güne eriyorlar. Ve bunu fark eden bile yok. İnsanın etrafında o kadar insan olmasına rağmen de yalnız olur. Önemli değilsindir kimse için. Onlar da umursamaz. Zaten biri sizi umursamıyorsa onun için önemli değilsinizdir. Hemen fark edersiniz . Ben mesela. Kimse için önemli değilim.

Zamanla canın hiçbir şey yapmak istemez. Sanarlar ki , küstün . Anlamıyorlar nazlanıyorum sanıyorlar demiş ya şair . Canım bir şey yapmak istemiyor. Uzaklara gitmek istiyorum bir süreliğine sadece. Bıktım bu şehirden .