Untitled Part 4

55 3 0
                                    

Κεφάλαιο τέταρτο

Αφού η Λία κατάφερε να ξεκολλήσει έστω και λίγα εκατοστά απόστασης από τα χείλη του, του είπε με σιγανή φωνή << και έγω σ' αγαπάω >> και συνέχισε να τον φιλάει ακόμα περισσότερο σαν να ήταν η τελευταία φορά που τον φιλάει, μετά από λίγο που ξεκόλλησαν ένωσαν τα μετωπά τους και η ψυχρές ανάσες τους χτυπούσαν το πρόσωπο του άλλου << θα αργήσω στο σπίτι πρέπει να φύγω, θα με φωνάζει ο πατέρας μου.. >> είπε με σιγανή φωνή καθώς πήγε να απομακρυνθεί μα προχώρισε και αυτός μαζί της και της έπιασε το χερί << είναι παγωμένα τα χέρια σου >> της είπε καθώς καπνός έβγαινε από το στώμα του γιατί είχε κρύο << ναι το ξέρω, κρυώνω πολύ >> είπε με τρεμουλιασμένη φωνή η Λία καθώς έτριβε τα χέρια της μεταξύ τους για να ζεσταθούν μα μάταιο. Ο Χάρυ σταμάτησε να προχωράει << τι σημβαίναι? Γιατί σταμάτησες? >> ο Χάρυ δεν μίλησε απλά έβγαλε το μπουφάν που φωρούσε κάνοντας την Λία να γουρλώσει τα μάτια λέγοντας έντονα << τι κάνεις παιδί μου? Βάλτο γρήγορα θα κρυώσεις >> << δεν θυμάμαι να σε ρώτησα >> είπε ο Χάρυ και της έβαλε το μπουφάν από πάνω και ξεκίνησε να τρίβει τα μπράτσα της μέχρι κάτω την παλάμη για να ζεσταθεί. Της το έκανε τέσσερις γρήγορες φορές πάνω-κάτω για να ζεσταθεί. << Χάρυ σε παρακαλώ βάλε το μπουφάν σου, καλά είμαι έγω. Θα κρυώσεις, έχει πολύ κρύο >> του είπε μα αυτός ήρθε μπροστά της και της άφησε ένα υγρό φιλί στο μέτωπο << το έχεις περισσότερη ανάγκη πιστεψέ με >> της είπε και της έδωσε ξανά ένα φιλί στο στώμα. Προχώρισαν λοιπόν και σε όλη διαδρμή την είχε στην αγκαλία του και λέγανε διάφορα. << Λοιπόν καληνύχτα ζωή μου και σε ευχαριστώ πολύ που με έφερες μέχρι το σπίτι >> είπε αγκαλιαζοντάς τον σφιχτά << παρακαλώ ψυχή μου και καληνύχτα >> της είπε και έβαλε το προσωπό της μέσα στις χούφτες του και την φίλισε απαλά στα υγρά και κρύα χείλη της. Κάθως γύρισε για να φυγεί κατευθύνθηκε προς την πόρτα και Λία έμεινε εκεί να τον κοιτάει καθώς προχωρούσε. Τον θάυμαζε. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που τον είχε. Ένιωθε τόσο χαρούμενη γι' αυτό. Δεν ήθελε να τον χάσει που να ήξερε όμως ότι μια ανακοίνωση και ένα συμβάν θα της αλλάξουν όλοι της την ευτυχία!!! Αφού ξεκλείδωσε την μεγάλη θωρακισμένη πόρτα μπήκε μέσα όταν την έκλεισε γύρισε και κοίταξε τον μπαμπά της νευριασμένο να την κοιτάει επίμονα << τι έγινε?? >> ρώτησε σαν να μην ξέρει τίποτα όμως με την άκρη του ματιού της είδε το ρολοϊ που έδιχνε εννία ακριβώς ένω συνήθως ήταν σπίτι οκτώμιση, εννία παρά. << τι ώρα είναι αυτή που έρχεσαι σπίτι Λία? Εεε?? >> << σίγα ρε μπαμπά πως κάνεις έτσι? >> είπε αφήνοντας τα κλειδία πάνω στην κονσόλα και κατευθύνθηκε προς τον καναπέ όπου και κάθησε. << Λία μην φέρεσαι σαν ανέυθυνη κοπέλα, είσαι δεκαεφτά χρονών, πρέπει να είσαι σωστή στις υποχρεώσεις σου μόνο τότε θα ωριμάσεις στα αλήθεια. Πρέπει να φέρεσαι όπως τα σωστά παιδία της ηλικίας σου. Τώρα τελευταία είσαι πολύ ξεσαλωμένη. Για μαζέψου λίγο. >> είπε με αυστηρό ύφος κουνώντας τον δείκτη του πάνω-κάτω << μπαμπά όπως το είπες είμαι δεκαεφτά, το κακό που είναι σε αυτά που κάνω το ότι έρχομαι λίγο πιο μέτα σπίτι? Το ότι κάνω χαζά με τους κολλητούς μου? Το ότι καμία φορά δεν είναι τόσο ώριμη? Τι δηλαδή? Πρέπει να είμαι συνεχεία σοβαρή? >> << ΝΑΙ >> φώναξε δυνατά και η Λία γούρλωσε τα μάτια έντονα κάνοντας τις παλάμες της να ιδρώνουν γρήγορα. << γιατί ?? >> ρώτησε η Λία με χαμηλή φωνή << γιατί Λία σε λίγους μήνες γίνεσαι δεκαοκτώ και πρέπει να σπουδάσεις. Θα φύγεις στην Αγγλία για τις σπουδές σου, θα είσαι μόνη. Έτσι θα φέρεσαι? Πως μέτα εμείς να σου έχουμε εμπιστοσύνη όταν ήδη ζείς μαζί μας και κάνεις αυτά. Δηλαδή τι θα κάνεις μόνη σου? >> είπε και σταματήσε σαν να έδειχνε να σκέφτεται όλα αυτά που γινόταν συνέχισε όμως << λοιπόν για μαζέψου λίγο τέλος πάντων πάνε μέσα να κάνεις μπάνιο και να διαβάσεις και να συμμορθωθείς λίγο >> της είπε και πήγε στην τραπεζαρία. Η Λία έμεινα για λίγη ώρα στον καναπέ σκεπτόμενη για όλα αυτά. Γιατί είναι τόσο πιεστικός? Γιατί τα λεεί όλα αυτά? Γιατί γαμώτο λεεί ετσί? Τι τον πειράζει? Αναρωτιόταν συνέχεια μα δεν ήξερε πως όντως έπρεπε να τον είχε ακούσει για όλα αυτά γιατί όπως και στην πραγματικότητα ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η μοίρα.

Πως σας φαίνεται λοιπόν??? :)

All the nice thinks finish in the end!Where stories live. Discover now