Elmesari

≬27≬ Wat een Eikel.

≬27≬ Wat een Eikel.

Ik stond achter hem en gebaarde dat ik hem wilde wurgen. Wat wilde hij gaan doen op Aarde? Iemand bezoeken, maar waarom? Zodra hij dat zei vroeg ik meteen of dat Jessica was. Hij zei alleen niks. Ik had eigenlijk niet verwacht nog terug te gaan want ik had daar niks meer, misschien zou ik het ooit alleen een kort bezoekje brengen. Maar dat het zwanger zijn me nu al terug bracht? Dat was niet iets wat ik had verwacht.

De zwangerschap was iets wat ook nog even moest inzinken. Er groeit gewoon iets in me. Iets waar ik, en Maeron natuurlijk, voor moest gaan zorgen. Wat onze aandacht hard nodig zal hebben. Ik vond kinderen geweldig maar omdat Maeron en ik het er nog niet over hadden gehad, was de gedachte dat ik een moeder zou zijn niet iets wat continu in me op zou komen. Nu moest ik wel.

'Waarom morgenochtend pas?' vroeg ik hem. 'Omdat ik eerst nog wat anders moet doen. Ik heb informatie gekregen van Laralytha en m'n vader over het hele bruiloft gebeuren en daarin werd duidelijk dat er eerst getrouwd moest worden voordat je eigenlijk aan kinderen begint' zei hij ernstig. Ik begon zachtjes te lachen. 'Waarom lach je?' vroeg hij.

'Hoe oud is de informatie die je gekregen hebt?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ik heb geen flauw idee, want?'. Ik begon iets harder te lachen. 'Oud, Maeron. Ondertussen is dat niet echt meer zo. Misschien hier en daar nog wel maar tegenwoordig is het dat wat men wilt, doet men gewoon. Dus als wij een kind krijgen dan zij het zo, daar zouden wij niet speciaal voor hoeven te trouwen. Vroeger zou dat wel zo moeten zijn maar nu niet meer' legde ik hem uit. Ik zag dat het kwartje viel.

'Gaat het bezoek nog steeds door?' vroeg ik hem. 'Ja, ik had het al gepland. Ik dacht alleen dat ik het sneller moest doen maar nu kunnen we het wat rustiger aan doen, alleen niet al te rustig', dat laatste voegde hij er wat zachter aan toe. 'Want?' zei ik en ik keek hem vragend aan. Maeron keek even moeilijk en hij wilde wat zeggen maar hij hield z'n mond dicht. Ik kon zien aan zijn blik dat hij niks zou zeggen dus hield ik m'n mond maar. In het begin zou ik door blijven zeuren maar daar had ik nou geen zin in.

'Kom, we gaan m'n vader nu opzoeken' zei hij en hij trok me meteen mee. 'Rustig, rustig, je vader loopt niet weg' zei ik. Hij had me een tempo namelijk, met een jurk was dat bijna niet bij te houden. 'Sorry' zei hij gelijk en hij ging langzamer lopen. Toen ik hem het nieuws had verteld wilde hij de geneesheer zelf spreken. Die vertelde hem dat er niks aan de hand was, anders was ik al eerder bij hem geweest verklaarde hij. Verder, en dat wist ik zelf niet, gaf de kleur aan hoe ver ik was. Hoe donkerder hoe verder ik was, voorbij de drie maanden al. Mijn buik kon elk moment beginnen met groeien. Het verbaasde hem eigenlijk dat ik het zelf niet doorhad.

'Waar is m'n vader!' riep Maeron half naar een bediende die we tegen kwamen. Ze droeg een aantal kleden en liet die bijna vallen toen Maeron zo naar haar uitviel. 'Maeron! Doe even normaal! Je kan het ook gewoon vragen, zoals ik net al zei, je vader gaat er niet vandoor ofzo' zei ik. Ik zag dat hij met moeite even diep adem haalde. Daarna stelde hij de vraag nog een keer maar dan een stuk vriendelijker. De bediende vertelde hem vervolgens dat hij bij de bibliotheek was. We liepen dus die kant op en ik moest Maeron weer afremmen toen hij sneller begon te lopen. Jeetje, volgens mij wilt er één graag het nieuws vertellen.

'Vader?!' riep hij. 'Maeron? Is er iets?' hoorde we ergens halverwege. 'Lily en ik willen je even spreken' zei hij serieus. Thalion verscheen met een boek, een paar rijen verderop. 'Wat willen jullie mij vertellen' zei hij rustig en hij kwam onze kant op gelopen. Maeron keek mijn kant op maar ik knikte naar hem. 'Jouw vader' zei ik alleen maar. Maeron knikte en er kwam een kleine glimlach tevoorschijn voordat hij zijn gezicht weer strak trok. Waarom dat? Je kan het toch met een glimlach vertellen.

'Is het iets ernstigs?' vroeg Thalion vervolgens toen Maeron niet gelijk sprak. Ik gaf Maeron een elleboogstoot. 'Doe niet zo flauw' zei ik. 'Je wordt grootvader' gooide Maeron er vervolgens uit. Ik moest m'n best doen om niet te lachen. Zo wordt hij serieus en kijkt hij ook zo en vervolgens gooit hij het eruit, ik had verwacht dat hij het nog even ging rekken maar niet dus.