HAYAT BENİM ; BAŞROL ONUN

2.Bölüm

*Multimedya'Scarry'*

Bugün de sırf onu görmek için geldiğim günlerden bir gün. Aslında hala dünü hatırladıkça suratımda oluşan aptal gülümsemeye mani olamıyorum.

İkinci derse gireceğiz birazdan. Ve bu gün hiç göremedim.

" Arpi yarın kafeye uğrar mısın?"

"Gelirim, ama sonra benimle döneceksin"

Ellerimi cırptım " Tamam geleceğim, söz"

Ben iki alt sokakta öğlen şarkı söylüyorum bir kafede. Sesim iyi olduğundan değil. Yani ne bileyim, işe alınalı 4 ayı geçti sanırım. Küçükken ilk annem şarkı söyletmişti. Yani sesimi o fark etti. Şimdi ise o yok. Ama sesim var.. Bir kaçta video,ona dair..

Sınıfa hocanın girmesiyle herkes ayaklandı. Ha? Bu hocayı okulda ilk kez görüyordum. Yeniydi.

" Teşekkürler gençler oturun" eliyle işaret etti pür dikkat inceleyerek oturduk.

" Ben Selim, yeni rehberlik hocanız" elimi kaldırdım

" Sınıfınız burası yani " aslında dıştan fena değildi. İyi biri yumuşak biri gibiydi.

" Doğru anlamışsın " Elindeki kağıda bir göz gezdirdi ve cümlesini tamamladı " Bayan Carly".

Gülümsedim ve başımla onayladım. Ayağa kalktı. Form dağıtmaya başladı bir yandan da anlattı " Bu formlar sizi tanımamı sağlayacak, anneniz ,babanız,kardeşleriniz ve siz. Bir sürü kısa ve net soru var cevaplamanızı istiyorum. Anlaşılmayan?"

Ellerimi sıradan çektim " zorunlu mu?" İlk önce sorunun geldiği tarafa baktı

" Evet"

" Pekala" gelip Arpi'yle bana da verdi kalemi elime aldım ve soruları yanıtlamaya başladım.

'Annem' kutucuğuna sağ değil'i işaretledim. Nedeni bölümünü boş bıraktım. Arpi kağıdımı inceledi ve elimi destek olmak ister gibi sıkıca tuttu. Ona dönerek gulümsedim. Formları toplayacağında adımı yazıp uzattım. Herkesinkine göz atarak masasına yürüdü ve usulca oturdu.

" Yiğit? Yok mu? "

" Yok hocam"

Kağıtları turladı ve birinde durdu. İçimden dua etmeye başlamıştım. Benimki olmaması için.

"Carly Henderson"

Lanet..

" Annenin ölümünden öncesinden biraz bahseder misin? Annen nasıl vefat etti?"

Boğazıma inen o düğüm ve karnıma oturan o öküz. Yüzüm bembeyazdı hissedebiliyorum yutkundum. Hah..

" Bu konuyla ilgili kimseye açıklama yapmak zorunda değilim " bu cevabı beklemiyordu. Başını kağıtlardan kaldırdı.

" Zorundasın, seni tanıyacağım "

Sinirliydim, ağlamak üzereydim boğazımı temizledim " Ben Carly Henderson Ailemle İtalya'da yaşıyorduk. Annem ve babamın ilişkisi oldukça kötüydü. Annem sürekli iş seyahatlerine çıkıyordu. Babam çıkmıyordu haliyle.. " Biraz duraksadım devam etmek söylemek ve ya yalan söylemek konusunda tereddüt ettim.

" Annem bir iş seyahatinde AİDS'e yakalandı"

Sınıfta çok derin bir sessizlik oluştu. Uğultular. Hocanın şaşkın durumda olduğunu umuyorum ki bir şey söylemedi.

O günü hatırlamak istemiyordum haliyle.. En aciz ve çaresiz hissettiğim anlardan biriydi, ailemi; babamı, annemi , tüm ailemi kaybetmiştim. Bu ne kadar zor olabilirdi zaten annesini sevmeyen biri için. Tek varlığım Sky'dı. O olaydan sonra gittiğim psikolog benim onları suçlayacağımı , içime kapanacağımı falan saçma şeyler söylemişti. Bence onu öldürmeliydim. En son bana birisi.. Yani İtalya'dan birisi " Depresyona girme, çikolata yeme, kilo da alma, kimse beğenmez seni çirkin olursun " demişti.. Günde 5 öğün çikolata yedim. Kilo da aldım, çirkinim de, beğenmiyor da. Depresyona da girdim hemde hiç çıkmak istemiyorum iyice girdim.