Twee jaar geleden:
POV Anisa
Hij staat voor me, hij loopt op me af, hij zegt niets, ik blijf hem aan kijken en hij mij, ik zwijg. Hij pakt mijn hoofd vast en langzaam komen zijn lippen dichterbij, dit moment, dit moment is een moment dat ik nooit meer zal vergeten, dit is zo'n moment waarvan je hoopt dat het voor altijd kan zijn. Ik kijk hem aan in zijn mooie heldere ogen, langzaam sluit ik mijn ogen. Als zijn lippen elk moment die van mijn kunnen raken voel ik zijn adem op mijn lippen en hij zegt met een lachje "moet ik dan alles zelf doen?". "Kan je het niet zelf, heb je nog steeds hulp nodig" zeg ik met een lach en ik pak de kraag van zijn blouse vast. "Er is niets mis met een beetje teamwork" zegt hij en ik lach, ik trek de kraag van zijn blouse langzaam naar me toe en zijn lippen raken de mijne. Het voelt zo zacht, zo puur, ik krijg er gevoelens in mijn onderbuik van. Dit is het, het moment waarom mensen samen zijn, waarom we allemaal van liefde houden, het moment waar iedereen verslaafd aan is. Maar dit is ook het moment waar je de rest van je leven spijt van zou kunnen, het moment dat je pijn doet wanneer hij je verlaat en in de steek laadt. Dit is het moment van de waarheid... Langzaam haalt hij zijn lippen van de mijne "hoe was dat?" vraagt hij "verslavend" antwoord ik. Hij moet lachen "dat hoop ik maar" zegt hij "oh, waarom dan?" vraag ik nieuwschierig "omdat ik hoopte dat dit niet de laatste keer was dat ik jou lippen kon aanraken" zegt hij en hij pakt mijn hand vast. "Jij mag mij altijd zoenen" zeg ik en hij glimlacht naar mij. "Ik moet gaan" zeg ik en er rolt een traan over mijn wang en ik kijk naar de grond "ik beloof je, we zien elkaar gauw weer" zegt hij en hij geeft me een knuffel "ik hou van jou" zeg ik "k nog meer van jou" zegt hij en daarvan krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Hij laat me los en veegt de traan uit mijn gezicht "je mag me altijd bellen, ik neem altijd op" zegt hij. "Altijd? Als ik net wakker ben, ga jij naar bed" zeg ik "leuk he, dat je dan weer aan de andere kant van de wereld zit" zegt hij "super!" zeg ik sarcastisch en we moeten lachen. Ik pak mijn koffer "tot gauw Nash" zeg ik "tot gauw Anisa" zegt hij en hij lacht naar mij. Ik lach terug en ik ga in de rij staan voor de paspoortcontrole, als ik aan de beurt ben laat ik mijn paspoort zien en mijn vliegticket en ik mag doorlopen. Ik kijk nog snel naar achter, hij kijkt naar mij en hij zwaait en lacht naar me, ik zwaai en lach terug.
