YENİ KOMŞU +18 (Tamamlandı)

ON İKİ

OKUYUN LÜTFEN❤
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

Evett merhabalarrrr durumlar nasılll?
Kısa bir bölüm oldu gerçekten hiç içime sinen bir bölüm değil lütfen idare edin iyi günler geçirmiyorum bu aralar. Dönüşüm muhteşem olur biliyorsunuz. İyi okumalarrr ❤
👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻
(Mm Demir)

Eda Saygın

Serkan'ın kucağından kalkıp üstüme geceliğimi ve iç çamaşırımı giydim. Serkan da baksırını ve pantolonunu giyinip üstüne gömleğini geçirdi.

"Evet Serkan bir şey demeyecek misin? Çocuk istiyorsun da benim mi haberim yok?"

Dedim sakin olmaya çalışarak ve yanına biraz mesafe bırakarak oturdum.

"Eda, sadece seni hissetmek istedim.. Başka bir açıklaması yok ilaç alırsın, bir şey olmaz."

Elimi saçıma geçirip öfkeyle soludum.

"O ilaçların etkisi yüzde yüz değil, her şeyi biliyorsun, bundan da haberin vardır."

"Tamam özür dilerim sana dayanamıyorum güzelliğin aklımı başımdan alıyor."

Sözleri öfkemi kolay kolay dindiremezdi. Onu orada bırakıp odama çıktım ve üstümdeki geceliği çıkarıp gardrobumu kurcalamaya başladım. Bu sırada söylenmeyi ihmal etmiyordum.

"Dayanamıyormuş, beyefendiye bak! Hayır bu ne rahatlık yani? Sonra hamile kalınca da bırakıp gidin! O kadar kolay mı ya!"

Üstüme sütyenimi ve pijamalarımı geçirdim ve arkamı döndüğümde Serkan'ın beni izlediğini gördüm.

"Daha önce böyle bir şey mi oldu?" Dedi. Belli ki dediklerimi duymuştu. Tam dibimde dururken yanından geçip gitmeyi temenni ediyordum.

"Neyden bahsettiğini anlamıyorum." Dedim ve gözlerimi kaçırdım.

Gözleri gözlerimi yakalamaya çalışır gibi yüzümde geziyordu.

"Eda.."

"Serkan konuşmak istemiyorum, geçmişten bıktım artık. Evet hamile kaldım, Demir'den hem de ama aldırdım."

Gözlerini gözlerime sabitlemişti, üzgündü, uzun bir sessizlik olmuştu. Benim gözlerimde ise yaşlar akmaya hazırdı. Elimi istemsizce karnıma götürdüm, masum bir cana kıymak beni çok üzmüştü aylarca atlatamamıştım. O yüzden daha yeni olan ilişkimizde böyle bir şeye kesinlikle karşıydım. Bir daha aynı şeyleri yaşayamazdım..

"Eda, sana söylemem gereken bir şey var... " dedi ve sıkıntıyla soludu. Elini saçına daldırıp ileri geri yürümeye başladı.

Gözümden akan yaşları sildim ve onu dikkatle dinlemeye başladım.

"Eda..."

"Serkan neler oluyor..."

Serkan Yılmaz

Ona bunu yapamazdım... Onu benim gibi birine mahkum edip çocuk sahibi olmasına engel olamazdım.

"Eda ben ayrılmak istiyorum." Deyiverdim bir anda. Yüzüme bakakaldı.

"Sen.. Sen ne dediğinin farkında mısın? Ha sen benim hamile kalacağımdan falan korkuyosan baştan söyle!"

Elimi şakaklarıma götürdüm, yeterince gergin olan ortamı Eda'nın bakışları daha da gergin hale getiriyordu.

"Olmuyor.. Seni üzüyorum ben tamam mı! Bu kadardı.."

Eda'nın o güzel gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. İçimi acıtan bu duruma gözlerimi kaçırdım.

"Kaçır gözlerini Serkan... Kendin kaç, gözlerini kaçır, bedenini uzaklaştır.. İstersen en uzak diyarlara git.. Ama kalbin bana attıkça hiçbir zaman kaçamazsın, nereye gidersen git ne kadar uzakta olursan ol kalbin her zaman bana atacak..."

Yan taraftaki duvara çevirdiğim gözlerimden süzülen yaşları sertçe sildim. Bu çıkmaza girmeyi ben istemiştim. Ve sonuçlarına da katlanmalıydım.

"Gerçek sebep bu değil... Biliyorum.. Ama sen bilirsin Serkan.. Söylemiyorsan belli ki bir nedeni var."

Söyleyecek tek bir sözüm kalmamıştı Eda yanımdan öylece geçip gitti.

● ● ●

Onsuz geçen 2 hafta sadece kapının önünde kaçak bakışlarını yakalıyordum ve adliyede karşılaşıyorduk. Bugün memleketine gideceğini öğrendim. O olmadan yaptığım hiç bir şeyin tadı yoktu. Onun eksikliği her geçen gün beni daha çok yaralıyordu. Gökhan'a bu durumu anlatmıştım ve Eda'nın bu durumu güzellikle karşılayacağını söylemişti. Onun güzel karşılayacağını biliyordum ama çocuğu olmayan bir adam ve Demir'den hamile kalan Eda.... Bu durum beni mahvediyor. Eksik hissediyordum o herifi bu konuda deli gibi kıskanmıştım.

Evimde oturmuş bunları düşünürken kapı çalındı. Yerimden kalkıp kapıyı açtım gelen Gökhan'dı.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum." Dedi ve içeri geçip oturduk.

"Eda bugün gidiyor haberin var değil mi?"

Televizyona sabitlediğim donuk bakışlarımı Gökhan'ın yüzüne çevirdim.

"Evet..."

"Oraya yerleşmeyi planlıyormuş bundan haberin var mı peki?"

"Bu nereden çıktı şimdi?"

"Burası onda çok yara açtı, gitmek, kurtulmak istiyor artık."

Onu tamamen kaybediyordum.. Gitmesini istemiyordum. Ama kalınca bir şey değişecek miydi? Orası meçhul..

"Bak Serkan, eğer onu gerçekten... Ama gerçekten seviyorsan o da seni gerçekten seviyorsa her zorlukla başa çıkılır bunu unutma. Şimdi ben gidiyorum sende iyice düşün."

Gökhan çıktıktan sonra saatlerce koltukta uzanıp boş boş tavanı izledim. Akşam saatlerinde ise yan evden gelen seslerle ayaklandım ve salonun sürgülü bahçe kapısından çıktım. Eda yanında Demir denen o adamla arabaya doğru yürüyordu.

Eda'ya bavul ve bazı eşyalar için yardım eden bu herif belli ki boş bir an kolluyordu. Ve bu anı çok güzel değerlendiriyordu. Anlamadığım şey Eda neden onun etrafında olmasına izin veriyordu.

Bir süre daha onları izledikten sonra Demir beni fark etmişti ve yanıma doğru yürümeye başlamıştı.

"Ooo Serkan uzun zamandır görmüyorum seni."

Derken yanıma gelip karşımda durmuştu. Eda ise uzaktan bize bakıyordu.

"Öyle oldu ya." Dedim onu geçiştirmeye çalışarak. Eda'ya olan bakışlarımı fark etmiş olacak ki bana,

"Eda'yla tanışıyor musunuz?" Dedi.

Eda'nın Demir'e benimle ilgili bir şey dememesi beni bir parça üzse de bozuntuya verip karşımda gevrek gevrek sırıtan Demir'i sevindiremezdim.

"Tanışıyoruz, hem de baya yakından." Dedim. Yüzü bir anda düşmüştü. Eda ne olduğunu anlamaya çalışırcasına yanımıza doğru gelmeye başlamıştı.

"Hiç bahsetmedi de..." derken Eda onun cümlesini tamamlamasına izin vermedi. Yanında durup konuştu.

"Gerek duymadım demek ki.. Hadi gidelim artık uçağı kaçıracağım." Dedi.

Gözleri kısa bir süre de olsa gözlerimle buluşmuştu. Demir,

"Ee vedalaş komşunla da gidelim." Dedi, kafasını salladı ve bana yaklaştı kısa sarılmanın ardından benden uzaklaştı.
Hoşçakal güzelim..

Bölüm Sonu