Güçlü Olacağım

Acı Geçmiş (𝓫𝓲𝓻𝓲𝓷𝓬𝓲 𝓫𝓸𝓵𝓾𝓶)

Medyadaki fon müziğini açabilirsiniz.

Sustum, ve bu sadece benim acı çekmeme sebep oldu.

Sustum. Yıllardır sadece sustum. Yediğim dayaklara, gördüğüm muamelelere rağmen sadece sustum. Ama bu sadece benim acı çekmeme sebep oldu.

Hayattan ilk darbemi doğduğum gün yedim ama sonra anladım ki bu daha başlangıçmış.
Ailemin beni istemeyip yurda bırakması zaten büyük bir acıyken bundan oniki yıl önce tam da bugün unutulması güç olan bir olay yaşadım.

Oniki yıl önce...

"Ne olur bırakın beni, bir daha istemeyeceğim. Yalvarırım bana bunu yapmayın." Göz yaşlarım birbirine karışırken istediğim tek şey ölmekti. Bu acıyı yaşamaktansa ölmeyi tercih ediyordum. Yurttan atılmamın üzerinden bir ay geçti ve ben dört gündür tek lokma yemek yemediğim için bir Abi'dan utana sıkıla beş lira istedim.

Önce bana tuhaf tuhaf baktı ama sonrasında
gülümseyerek başını aşşağı yukarı salladı ve onunla gelmemi yanında para olmadığını söyledi. O kadar açtım ki mantıklı düşünemiyordum. Yaklaşık yarım saat o önde ben arkada ilerledik ve en sonunda bir eve geldiğimizde kapıyı anahtarla açmasıyla içeri girdik. Aslında başta tereddüt ettim ama onüç yaşındaki dört gündür yemek yemeyen bir kızdan ne gibi bir hareket beklersiniz ki?

Kapıyı kapattığında evin dışarıya göre bu kadar karanlık olmasından her ne kadar ürksem de sesimi çıkarmadım. Yaklaşık otuz yaşında olduğunu düşündüğüm adamın bana doğru gülümseyerek birkaç adım atmasıyla korkup ben de bir adım geri gittim.

Tereddüt ederek kararımdan vazgeçtiğimi artık gitmek istediğimi söyledim ama sanki beni duymuyor gibiydi. Sadece itici bir şekilde gülüyor ve ben her ne kadar rahatsız olsam da bana doğru yaklaşıyordu.

Korkunun da verdiği baskıyla istemsizce ağlamaya başladım. Geriye doğru bir adım daha attıktan sonra duvara dokunmamla artık gidecek yerimin olmadığını anlayıp bağırmaya başladım ama bir anda saçımdan tutup diğer eliyle ağzımı kapatmasıyla sessimi ben bile duymaz hâle geldim.

Ne kadar çırpınsam da beni saçımdan çeke çeke merdivenlerden çıkarıp üst kattaki bir odaya götürdü. Zar zor etrafa baktığımda birkaç tane adamın odanın farklı yerlerinde öylece bizi izlediğini farkettim.

Ve şu an odadaki dört adam bana bakarak iğrenç bir şekilde gülüyorlar. Yalvarıyorum, ağlıyorum, bir daha para istemeyeceğim diyorum, özürler diliyorum ama olmuyor. Beni bırakmıyorlar.

"Kes sesini bebeğim." Esmer tenli diğerlerine göre daha genç olan adamın gülerek kurduğu cümleyle ağlamam daha da arttı. Ben sadece karnım acıktığı için beş lira istedim. Bilseydim istemezdim, aç kalırdım.

"Hangimiz başlıyoruz?" Beni getiren adamın heyecanla sorduğu sorunun ne anlama geldiğini düşünmemeye çalıştım. Ben daha çok küçüğüm. Yapmazlar değil mi? Kıymazlar bana.

Elimin tersiyle göz yaşımı silip beni otutturdukları yataktan kalkmaya çalıştım ama içlerinden en iri olan sarışın adamın saçımdan tutup geriye doğru çekmesiyle bir çığlık atıp geri yerime oturdum.

"Ne yapacaksınız bana?" Aklımdaki ihtimallerden biri olmamasını umarak sesizce sorduğum sorudan sonra üstündeki gömleğin düğmelerini açmaya çalışan adam konuştu.

"Ben başlıyorum." Hayır, hayır. Ben daha doktor olacağım ve insanların hayatını kurtaracağım. Yapmazlar ki değil mi? Yakmazlar ki canımı. Yurttayken izlediğim haberlerdeki kızlar gibi olmam değil mi?

"Abi lütfen bırakın gideyim. Bir daha para istemeyeceğim. Çok özür dilerim." Ağlayarak kurduğum cümlenin ardından diğerleri teker teker odayı terk etti. Ben korkudan yatakta geri geri giderken o adam da gülerek bana doğru yaklaşıyordu.

Devam...

Ve ben o gün çığlık seslerimin sürekli olarak yankılandığı o odada dört kez tecavüze uğradım. Dört kez ölümden döndüm ama keşke dönmeseydim. Onüç yaşındaydım o zamanlar. Yaşıtlarım derslerine çalışırken ben tecavüze uğradım. Onlar annelerine çizdikleri resimleri gösterirken ben mal gibi kullanıldım. Onlar babalarıyla bahçedeki çiçekleri sularlarken ben çığlıklara boğuldum. Onlar sıcacık evlerinde otururlarken ben o günün sonunda yarı baygın hayattan soyutlaşmış ve üzerindeki kıyafetler yırtılmış bir şekilde dışarı atıldım.

Ben Cemre Baygül. Yirmibeş yaşındayım ve bu benim hayatın acı yönüyle tanışma hikayem.

Merhaba ben gece_mavisi- hesabındaki kişiyim. Lütfen hesaptaki bu da dahil kitapları oylar ve birilerini etiketleyip paylaşır mısınız? Benim hesabımdaki şu anda bir bölümü yayında olan KADIN OLMAK isimli kitaba da bakın lütfen.