Κεφάλαιο 22

211 18 98
                                    



«Χριστίνα, έχεις την τοποθεσία;» μιλάω στο κινητό, έχοντας το λάπτοπ στα πόδια μου, ελέγχοντας το πρόγραμμα που μου υπέδειξε η Χριστίνα, προκειμένου να βλέπω τον χάρτη και τον δέκτη που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.

Δίπλα μου κάθεται ο Αλέξανδρος. Χωριστήκαμε σε δύο αυτοκίνητα προκειμένου να τον εγκλωβίσουμε εάν αυτό κριθεί αναγκαίο. Εγώ με τον Αλέξανδρο και η Δανάη με τον Στέφανο, λοιπόν.

«Ναι, βρίσκεται ακόμη στο σπίτι του»

«Η Δανάη με τον Στέφανο βρίσκονται στο σημείο που είπαμε» η φωνή του Αλέξανδρου με βγάζει από τις σκέψεις μου και με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Αποφασίσαμε να χωριστούμε κατά αυτόν τον τρόπο, αφού ο Αλέξανδρος επέμεινε να είναι η Δανάη με τον Στέφανο, πράγμα που με παραξένεψε. Δεν είναι ότι δύο γυναίκες μαζί δεν θα καταφέρναμε να παρακολουθήσουμε τον Σωτηρόπουλο.

Χαζογελάει συνεχώς παρατηρώντας το αμάξι, ζυγίζοντας το.

Δεν είχα συγκεκριμένο λόγο για να του το δώσω να το οδηγήσει, πέρα από το γεγονός ότι ήθελα να δω τα αντανακλαστικά του και το πώς λειτουργεί κάτω από τέτοια πίεση. Πως λειτουργεί ενώ βρίσκεται σε αποστολή παρακολούθησης.

«Ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω το γεγονός ότι μου το έδωσες» εξακολουθεί να χαζογελάει και να με κοιτάει, ενώ εγώ είμαι προσηλωμένη στον δρόμο μπροστά μου. Αυτοκίνητα περνάνε, με τους οδηγούς να είναι ανίδεοι για εμάς που βρισκόμαστε μέσα στο σταματημένο αμάξι, λίγα μέτρα από το σπίτι που παρακολουθούμε.

«Μην χαίρεσαι...» γελάει δυνατά.

Τον κοιτάζω με ένα στραβό χαμόγελο.

«Και πώς ήταν η ζωή στην Αγγλία;» τον κοιτάζω δήθεν απηυδισμένη. Στην πραγματικότητα, πλέον δεν με χαλάει και τόσο αυτή η ερώτηση, πράγμα που με παραξενεύει. Κάθε φορά που κάποιος με ρωτούσε για την ζωή μου εκεί, οι καλές εμπειρίες μου επικαλύπτονταν από τις άσχημες.

«Ωραία. Πολύ ωραία» και πράγματι ήταν ωραία η ζωή εκεί. Όλα είχαν το πρόγραμμά τους.

«Και η δουλειά;» δεν πανικοβάλλομαι ούτε στο ελάχιστο, αντιθέτως μένω χαλαρή να κοιτάζω πότε τα μάτια του, που δεν αφήνουν στιγμή το πρόσωπό μου σε ησυχία και πότε το σπίτι απέναντι.

«Ακόμη πιο ωραία» και πράγματι. Και αυτή ήταν ασύγκριτη στο σύνολό της. Το τι μεσολάβησε, δεν πρέπει να με επηρεάζει για μια ζωή...

All This LoveDonde viven las historias. Descúbrelo ahora