"...Bu zamana kadar bir sürü şey yaşamıştık ve birbirimize dönmeyi başarabilmiştik.Peki bu her zaman böyle mi olacaktı? Her şeye rağmen yine birbirimize dönebilecek miydik?"
Hepinize yeni hikayemle merhabalar.Hikayem Emir&Feriha üzerine kurulu.Ama g...
Ve hayatımda aynı anda hiç böylesine kendimden kopmuş ve bir o kadar da kendimde hissetmemiştim
Yabancı, Albert Camus
🌼🌼🌼🌼
Keyifli okumalar💫
🌼🌼🌼🌼
Önceki Bölümden: "Ben boşanmak istiyorum Feriha," dedi Emir soğuk bir şekilde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
FERİHA:
Bense ne söyleyeceğimi, ne yapacağımı bilmez bir haldeydim bunu söylediğinde. Sanki duyduğum kelimeler nefesimi kesmişti. Sanki hayatla olan bağımı koparmışlardı. Ve ben bu anda kalakalmıştım.
Emir'in yüzüne bakıyordum ama gözlerini benden kaçırıyor gibiydi. İfadesizdi. Buz gibiydi. Tepki vermemi bekliyor gibiydi belki de. Ciddi miydi? Bunu düşünmeye bile ihtimalim yoktu. Çünkü o son derece ciddiydi. Bunu her halinden anlayabiliyordum.
"Boşanmak mı?" dedim tekrar edermişçesine. Sanki bu kelimeyi ilk defa duymuş gibiydim. Oysa bu kelimeyi hayatımızın orta yerine ben getirmiştim. Neden şimdi şaşırmıştım?
Emir ifadesini bile değiştirmeden konuşmaya devam etti.
"Feriha, ben çok düşündüm," dedi ve hemen araya girdim.
"Boşanmayı mı? "dedim doğru duyduğuma emin olmak için. Aslında işittiklerim doğruydu ben sadece saçmalıyordum. Hala söyleyecek bir şeyler bulamıyordum çünkü.
"Hani sana az önce söylemiştim ya, aşağıda,"
"Dans ederken..."
Başını onaylarcasına salladı.
"Kırık camlar üzerinde-" dedim ve Emir araya girdi.
"Dans... "diyerek söylediğimi tamamladı ve ekledi:
"Bizim için en iyisi bu. İnan bana. İkimizde çok yıprandık camlar bize batmaya başladı ve ben daha fazla batmasını, yıpranmamızı istemiyorum." dedi.
Ne diyebilirdim? Bir şey demeye hakkım var mıydı? Kesinlikle yoktu.
Ben bu ana kadar böyle bir şeyin olabileceğini düşünmemiştim bile! Çünkü olanlara o kadar çok kaptırmıştım ki kendimi, aksini aklıma bile getirmemiştim.
Emir'i böyle düşünmeye ben itmiştim. Her şeyin mimarı bendim. Şimdi onu suçlayamazdım.
Ona kendimi affettirebilir miydim? Yüzüne baktığımda bunu göremiyordum maalesef. Son derece ifadesizdi. Ciddiydi.
