ENGEL

SEVGİLİLER GÜNÜ ÖZEL

SEÇKİN KANDEMİR & EZGİ ÖZYÜREK

Saatinin alarmı, kulaklığından çıkan Teoman müziklerini es geçerek çalmaya başladığında, Ezgi isyankar bir tavırla yatağında diğer tarafa dönüyor. Döndüğü gibi gözüne çarpan güneş ışıkları ise onu daha fazla rahat bırakmayacak yeni bir günün habercisi gibi. Ezgi bu kez sırt üstü uzanıp geriniyor ve gözlerini kırpıştırarak açtığında karşısına çok yakışıklı bir yüz çıkıyor.

Tavanına astığı Enrigue Iglesias posteri, Enrigue ona en ateşli gülümsemelerinde birini gönderiyor.

"Sana da günaydın, yakışıklı şey." diyor Ezgi, uyku mahmurluğunun onda yarattığı gülümsemeyle.

Yatağından kalkıp zırıl zırıl öten alarmını kapatıyor ve telefonunu şarjdan çıkarıp saate bakıyor. Saatin sabah sekizi on iki geçtiğini görünce gözü tarihe kayıyor.

14 Şubat 2015

Ve Ezgi o hızla yatağına oturuyor -yığılıyor-, çünkü Seçkin onu saat on gibi kahvaltı için almaya gelecek.

Ezgi, Seçkin'i her düşündüğünde başında masum bir ağrı, karnında hafif ve zevkli bir sancı başlıyor. Bunun nedenini iyi biliyor kendisine de çoktan açıkladı ama bunun utangaçlığı her zaman ki gibi gururuyla yakın arkadaş.

Bugün her ne kadar onlar için bir anlam ifade etmese bile, Ezgi Seçkin için dolabından en sevdiği elbisesini çıkarıyor.

Banyodan saçlarını bir havluyla kurulayarak çıkan Seçkin, koridorda Ulaş'ı telefonuyla uğraşırken görünce gülümsüyor. Bugün için Ezgi ile yapacak pek çok işi var, ama arkadaşının, kardeşinin planlarını öğrenmek için bile hevesli olması onu mutlu ediyor.

"Sabahın köründe kiminle konuşuyorsun?" Ulaş sanki yeni uyanırmış gibi gözlerini kırpıştırıp kafasını kaldırdığında Seçkin'in bilmiş gülümsemesine yakalanıyor. Kaşlarını usulca çatmak için harekete geçiyor.

"Babanla. Ebeni arıyorlarmış. Hala aldırmak için geç mi değil mi öğrenecekler." Seçkin bunun üzerine kahkahalarını tüm koridora yankılatırken odasından gerinerek Selin çıkıyor.

"Ezgi de sana aşıkmış Seçkin anladık ya." saçlarını karıştırarak banyoya giden Selin'i izliyor Seçkin. Ardından hafif bir tebessümle Selin'i izleyen Ulaş'a dönüyor.

"Birbiriniz için yaratılmışsınız Ulaş. Gerçekten bak." Ulaş tebessümünü Seçkin'en esirgemeyerek ona döndüğünde kendisine geliyor ve kaşlarını yine çatıyor.

"Kes lan." Seçkin odaya gidip koyu mavi kot gömleklerinden birini alırken telefonunu eline alıp saate bakıyor. Bugün Ezgi ile iyi eğlenmek için oldukça çok zamanı var.

Sonunda saçlarına da hareket getiren Seçkin, hala elinde telefonuyla uğraşırken pantolonunu giymeye çalışan Ulaş'a bakarak gülümsüyor.

"Sende bir haltlar var."

"Var."

"Ve bunların ucu Selin'e değiyor."

"Değiyor lan." Seçkin gülümseyip yakalarını düzeltirken, Ulaş bir an duraksayıp yastığını Seçkin'e fırlatmakta geç kalmıyor. Seçkin aynı kahkahalarını dışa vururken yastığı yere düşmeden kapıyor.

"Sana bir değdiririm bir daha kimseye değemezsin Seçkin. Sinirlendirme beni."

"Kızma aşık çocuk kızma. Takılıyorum. Eh, buradaki en özgüvenli aşık odun ben olduğum için bu kadar rahat olmam normal değil mi?" Ulaş telefonunu yatağına bırakıp kollarını sıvamaya başladığında sormakta gecikmiyor.