OPERATION: Be The Next Princess

OPERATION: Be the Next Princess

CHAPTER 1: Prince Jonathan’s POV

                All my life, I am STUCK in this castle! Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para makaalis ako dito. Hindi man lang ako pinapalabas nang castle! Hindi naman ako prinsesa para tratuhin nila nang ganito. Kapag meron silang gagawin sa bayan, hindi nila ako sinasama! Ayaw ko na nang ganitong buhay! I am now 16 but I am still stuck in this castle! Para namang hindi nila naiintindihan na gusto ko ko din namang maging normal teen. Hindi ko nga alam kung ano ang itsura nang school eh! Hinohome study lang kasi nila ako WHICH ayaw ko. Yes, I maybe a prince PERO, I will never ever be like one of the normal teens na sinasabi sa akin ng katulong namin na si Danica. Sabi din naman niya na, since 4 years old siya, dito na lang din siya tumira dahil, binenta daw siya nang mga magulang niya kay mom at dad err… I mean, King Johnny and Queen Athania pala. Siguro alam niyo na kung bakit Prince Jonathan ang pangalan ko no? Pinag halo kasi nila Queen Athania at King Johnny ang pangalan nila. Marami din namang tao ang gusto maging prince katulad ko. Ang gusto ko ngang sabihin sa kanila na, palit tayo nang posisyon, ako ang magiging normal at kayo ang wala man lang idea kung ano ang meron sa labas. Hindi ko nga rin alam kung ano ang ibig sabihin nang love sa ibang tao eh. Ang love lang na alam ko ay ang pagmamahal sa mga magulang mo at sa mga kasama mo sa palace. I want to see the world! I am not a princess! Tandaan mo yan! Prinsipe ako! Gusto ko namang tumakas pero, hindi ko magawa dahil sa high security namin dito. I once saw the world, pero noon lang yun when I was 2. Nakalimutan ko na rin ata lahat nang yun! Sabi naman sa akin ni mom na it is for my security, how can I be normal if maransan ngang madapa, hindi ko naranasan eh! Ang buhay ko ay mahirap! Sobrang hirap kapag nasa palasyo ka! Until one night, Pinuntahan ako ni Danica sa room ko. “Prince Jonathan? Can I go inside?” “Of course!” Pag pasok niya, tinakpan ko ang bibig niya at sinabi ko sa kanya na Jonathan na lang ang itawag sa akin. “Ok Jonathan!” Sagot naman niya sa akin. “Here’s the deal, tutulungan kitang tumakas pero, it will take a lot of time.” ‘OK! ANYTHING! I JUST WANT TO BE FREE!” “Ok Jonathan! We will start tomorrow!” The next day, she told me to give her some of our food. So, my mom invited her to eat with us. Pumayag naman siya. Si Danica, simple lang siya. Sa lahat nang inaalok mo, pumapayag siya. Hindi naman siya maarte eh! I just like her as a friend. Nagtagal yung deal namin hanggang 2 months. Si mom naman, tinrain siya para maging princess at siya ang magiging asawa ko balang araw. Ok lang naman sa akin kasi, siya lang naman ang friend ko sa castle kahit hindi ko naman siya mahal. Our deal lasted for 2 more months. Naku! Mukang malapit na akong makalabas ah! “Salamat sayo Danica! Malapit na akong makalabas dito!” “Wala yun!” Noong moment na yun, parang nahanap ko na ang babae na para sa akin. Magiging asawa ko naman din siya eh! Hindi ko na kailangang maghirap pa. Mahal ko na talaga si Danica. Mahal ko siya more than anything in this world. “Danica?” “Yes?” “May aaminin ako sayo?” “Ano yun?” Muka siyang masaya, bigla ko siyang kiniss SA LIPS! Hindi niya ako pinigil, binalik niya rin yun sa akin. Yun ang 1st kiss ko sa ibang babae.  “Alam ko na ngayon kung ano ang ibig sabihin nang pagmamahal” “Salamat ha?” “Wala yun!” Tapos nun, pinapasok niya na ako sa room at pinag ballot na nang mga gamit ko. Pagkatapos nun, ok na ok na akong umalis!

CHAPTER 2: SHAMNE/SHA-SHA’S POV

                Ako nga pala si Sha-Sha! Mahirap lang kami. Pang 10 ako sa 15 na magkakapatid. Pinamigay ako nang tunay kong nanay noong 5 years old pa lang ako tapos, hinuli siya nang mga kawal nang palasyo at pinaampon kaming magkakapatid sa iba’ibang mga pamilya. Ako ay napunta sa isang pamilya na di hamak na mas mahirap kesa sa dati naming buhay noon. Doon sa pamilya na yon, 2 lang ang anak nang nanay-nanayan ko. Pero ako lang ang namumukod tanging inampon ng Nanay-nanayan ko, isa nga lang yata ang tunay na anak ni Nanay Andrea ehhh. Hulaan niyo nga kung ano ang pangalan siguro nang naka niya na paboritong paborito niya?. Maria ang pangalan niya. Maganda sana kaya lang, hindi naman kasing ganda nang ugali niya. Hindi nama siya mabait ehhhh!. Shamne Perez ang tunay kong pangalan, kaya lang, sha-sha lang ang tawag nila sa akin. Kahit hindi kapani-paniwala, meron kaming prinsesa dito sa junk shop! Hulaan niyo kung sino… TAMA! Si Maria nga! Ang galing niyo ahhhhh! J. Kapatid ko kunwari siya kasi, si Nanay Andrea ang umampon sa akin. Sinasabi nila na, si Maria daw ay dinukot lang ni Nanay Andrea tapos ginawang normal na bata. Si Maria daw kasi ang nawawalang prinsesa matagal na panahon na ang nakakalipas. May gusto ko pa ngang tumira sa totoo kong nanay kaysa kay Nanay Andrea kasi, pinapahirapan niya ako. Doon naman sa tunay kong nanay, hindi kami pinapahirapan tapos, lahat kami, pantay pantay lang ang pagmamahal na ibinibigay niya sa amin. Miss na miss ko na talaga si Nanay! “SHA-SHA! ANU BA?! YUNG DAMIT KO? INAYOS MO NA BA?” Bulyaw sa akin ni Maria. Ang bossy niya akala naman niya na ang ganda ganda niya! Hindi kaya! Bagay talaga siyang maging prinsesa nang mga basura kasi, muka naman talaga siyang basura! From head to toe! “ANO BA SHA-SHA?AAYUSIN MO BA O HINDI?” Isa pang bulyaw sa akin ni Maria. “Eto na po Ms. Maria” Habang ngiti ko sa kanya na parang nanloloko. Bigla ba naman akong sinabunutan! Pinag wag wagan niya ang buhok ko hanggang sa tumama ako sa pader. Syempre, magpapatalo ba ako? Sinampal ko nga siya. Kaso, umiyak siya. Nagsumbong siya kay Nanay Andrea tapos sinigawan ako ni Nanay na kung bakit ko daw sinaktan ang prinsesa. Ang ginawa ni Nanay ay sinaksak niya yung plantsa tapos, tinali ako sa papag. Pinlatsa ni Nanay yung tiyan hanggang hita ko. Ang sakit kaya! Pagkatapos nun, hindi niya ako pinakain nang hanggang 2 araw. Tubig lang ako nang tubig. Ayaw pa nga akong palayasin ni Nanay Andrea eh! Mahal na mahal niya kasi si Maria. Dati, malusog pa ako at maputi, makinis at maganda. Pero ngayon, maitim na, pumangit na, payat na at higit sa lahat, hindi na ako makinis. Ibang iba na talaga ang itsura ko. Isang araw, habang nangangalakal ako, may lalaking gwapo na lumapit sa akin. “Miss? Can I ask you a question?” Ha? Sino naman kaya yun? May pa ingles-ingles pang nalalaman ha? “Ummmm? Miss? Can you please listen?” SINO BA YUN? “Sino ka at ano ang ginagawa mo?” Bulyaw ko. “Oh! My name is Jonathan, aaaaaaaand-“ “Ano? ANO KAILNGAN MO?!” Pasigaw kong tanong sa kanya. “Sorry!” Sabay abot sa akin ng pera. “Now, can we talk?” “Sige! Sige! Ano kailangan mo?” Mahimbing na tanong ko. “Good, I want to know where the town is?” “The ano. Theeeeee ano. The town, you go diretso that kanto there tapos you make liko on the 1st right” ‘Ok thanks! You were helpful!” Sabay abot pa din sa akin ng pera. Magpapasalamat pa ulit sana ako nang umalis na siya. Ang ayus nga eh! Meron agad akong pera! Noong binilang ko, meron na akong 50,000! Yes! Ang saya ko! Tumakbo ulit ako pauwi. “Nanay! Nanay Andrea! May pera na tayo!” Sabi ko. Kinuha lang naman yun ni Nanay Andrea tapos, tinulak na ulit ako. Ne hindi naman ako pinakain nang mga masasarap na pagkain na kinakain nila. Nakakalungkot nga eh! Ikaw ang binigyan nang pera tapos, iba ang gumastos.  Ang sakit kaya nang ganon! Kaya alam mo kung ano ang ginawa ko? Lumayas ako sa tambakan nang basura! Iniwanan ko sila doon. Wala na tuloy na nagtatrabaho para sa kanila. Ewan ko na nga kung ano ang nangyari sa kanila. Nakokonsensya tuloy ako sa ginawa ko. Nakakalungkot talagang isipin na, iniwanan mo ang pamilya mo dahil lang doon? Gusto ko sanang bumalik kaso lang, sa sahig din naman na malamig ako natutulog doon. Isang araw, nakita ko yung palasyo. Nagpanggap ako na nawalan nang malay sa harap nang gate. Before I know it, naka pasok na ako sa palasyo. “Miss? Can I know your name?” “Ay! Ako po si Sha-Sha!” “Ok, you look tired, take a rest then, you may leave” Ako? Aalis agad? Parang ayaw ko yata! Ang ginawa ko,natulog ako buong araw sa palasyo. Meron nga dung atribidang mutsasa eh! Ang sabi nga niya sa akin na ang tsaka ko daw tapos, siya daw ang magiging susunod na reyna sa palasyo edi umoo na lang ako. Alam mo ba kung sino yung pa-ingles ingles na babae kanina? Yun pala yung pinaka mataas na katulong nila doon. Hay! Salamat! Dumating na rin yung mabait na reyna! “Oh my! Is that girl homeless?” Tanong niya. “I don’t know your highness” “Well then, ask her” “Ok mam” “Sha-Sha, wala ka bang tirahan?” “Opo” Sagot ko naman sa kanya Pagkatapos noon, nagusap sila nang matagal tapos nun, tinanong ako nung reyna kung sino daw ang mga magulang ko. Edi sinabi ko, si Nanay Emmy po. Tapos nun, tinanong niya ako kung ano daw ang nangyari sa akin at wala daw akong malay noong nakita nila ako sa labas. Naginarte tuloy ako na may amnesia ako.