Heey allemaal.
Dit is mijn eerste wattpad verhaal. Dit verhaal is een waargebeurd verhaal.
laat me alsjeblieft weten wat je ervan vindt.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Schreeuwende stemmen galmen door het huis. Woest zoeken ze de weg naar mijn oren.
Trillend zit ik boven aan de trap. Hoe hard ik het ook probeer ik kan me niet afsluiten van de schreeuwende stemmen die ik nog vaag herken. Moedeloos staar ik naar de traptreden. zal het ooit nog ophouden? Zal ik me ooit weer normaal kunnen voelen? Ik hoor de stemmen dichterbij komen. Snel spring ik op en ren naar mijn kamer. Ik spring mijn bed in en duik onder de dekens.
Ja hoor daar komen zware voetstappen de trap op. Als mijn slaapkamerdeur open gaat houd ik mijn ogen stijf dicht en blijf doodstil liggen.
'sanne slaap je al?' klinkt de zachte stem van mijn moeder. Ik geef geen antwoord. Zachtjes gaat de deur weer dicht. Angstig blijf ik luisteren naar de geluiden om me heen. zo'n 10 minuten later gaan alle lichten uit. Zacht mompelende stemmen klinken aan de andere kant van de muur. tot hoe laat zal het vanavond door gaan? Even lijkt het gemompel opgehouden te zijn. langzaam probeer ik me te ontspannen, maar dan barst het los. Schreeuwende stemmen en lichten die weer aanspringen. Een hoop gestommel en een paar voetstappen die de trap af rennen. De schreeuwende stem van mijn vader roept mijn moeder nog terug maar het geluid van de dichtslaande deur maakt hier een einde aan. Ik hoor de automotor starten en de auto wegrijden.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen. Had mijn vader dan gewoon gelijk? Ik hoor de voetstappen van mijn vader naar mijn kamer lopen. In de deuropening blijft hij staan.
'Ben je nu tevreden?' Begint hij. 'Waarom heb je niet gewoon gedaan wat ik je vroeg?
'maar papa ik....'
'Houd je mond! Je hebt al genoeg gedaan voor vandaag. Omdat jij zonodig eigenwijs moest zijn hebben je moeder en ik weer ruzie. Goed gedaan hoor. Je mag trots zijn op jezelf.'
Als hij eindelijk mijn kamer afloopt voel ik tranen in mijn ogen prikken. Ik mag niet huilen. denk ik bij mezelf. Ik moet sterk zijn. Ik voel een traan langs mijn wang glijden. Boos veeg ik hem weg en draai me dan om naar de muur. Mijn ogen houd ik stijf dicht terwijl ik probeer nog wat te slapen.
