gecrashte liefde

Het telefoontje

“Gracie er is telefoon voor jou!” roept mijn moeder aan het einde van de trap.

Ik schrik wakker en kijk even op de klok.

“9:00 uur… ik zal maar best uit mijn bed gaan”, denk ik bij mezelf.

Half slapend strompel ik van de trap naar beneden.

Daar staat mijn moeder ongeduldig met de telefoon te zwaaien.

“Het is jouw vader aan de telefoon, hij moet je iets belangrijk vragen” zegt mijn moeder tegen mij.

“mijn vader…”, vraag ik bedenkt.

Mijn vader is op mijn 5 jaar naar Amerika gaan wonen toen mijn ouders gescheiden waren.

Hij heeft daar enkele jaren later een vrouw ontmoet die ik nog nooit gezien heb, maar daar heb ik geen behoefte aan.

De band tussen mijn vader en mij is niet zo hecht na de scheiding tussen mijn ouders.

“gracie, neem je de telefoon nog aan, je vader kan geen uren blijven wachten!”, zegt mijn moeder geïrriteerd.

Niet wetend wat komen zal neem ik de telefoon aan.

      ♥    hallo met gracie

 *     Gracie, ik ben het , je vader!

 ♥     Dat had ik al door!

 *     Ik zou je eigenlijk iets moeten vragen …

 ♥    Vraag het dan snel aub want ik moet straks nog naar               school.

 *     Oké, ik zal het kort houden!

   Ik en Amy gaan trouwen en we zouden jou er graag bij        hebben.

  We kunnen het regelen met jouw moeder dat je hier een     week komt logeren en dan mag je bruidsmeisje zijn en         dan kun je direct Amy leren kennen.

Nog nooit had iemand mij sprakeloos gekregen, maar dat was deze keer wel het geval.

Ik weet wel dat het nooit meer goed ging komen tussen mijn ouders maar nu is er echt helemaal geen terug weg meer…

Er rolt een traan over mijn wang want ik besefte het eindelijk.

Mijn moeder komt naast me staan en kijkt me bezorgt aan.

“wat is er, gracie?”, vraagt ze bezorgt.

Ik heb de moed niet om het haar te zeggen en ik geef de telefoon aan haar.

Ze kijkt verbaasd en brengt de telefoon aan haar oor: “hallo, patrick, ben je daar nog?”

Mijn vader schrikt bij het horen van mijn moeders stem: “tuurlijk, maar wat is gracie’s antwoord nu op mijn vraag?”

“Wat was jouw vraag”, zegt mijn moeder geïrriteerd van zijn onbegrip.

Ik loop naar de sofa en laat me er zachtjes invallen.

In de hal hoor ik mijn moeder aan de telefoon met mijn vader, ze klinkt ook redelijk kwaad.

Na een tijdje komt mijn moeder de woonkamer ingelopen en ze zet zich naast mij in de sofa.

Enkele minuten staren we gewoon voor ons uit tot mijn moeder haar arm om me heen slaagt en zegt: “gracie, ik weet dat dit moeilijk is voor jou! En het is ook moeilijk voor mij, maar ik vind dat je wel moet gaan”.

Verbaasd kijk ik mijn moeder aan, heeft ze dit nu echt gezegd?

“ik wil dat je een normale band hebt met je vader en je stiefmoeder, ook al wonen ze nog zo ver! Je zult je vader er een groot plezier meedoen en je wou toch altijd al eens naar Amerika”, zegt mijn moeder al troostend tegen mij.

Eigenlijk heeft ze gelijk,  misschien moet ik ze een kans geven en ja ik wou altijd al naar Amerika.

“Mam, ik denk dat je gelijk hebt!”, zeg ik al glimlachend tegen haar, “maar je bent wel zeker dat je het zelf niet erg vind hé?”.

Ze knikt nee maar ik weet dat ze er toch niet helemaal vrede mee heeft.

“denk er nog eens over na op school en dan hoor ik je besluit vanavond wel”, zegt ze tegen mij terwijl ze kijkt op de klok.

Ze heeft gelijk, maar nu moet ik me echt klaar maken om naar school te gaan straks kom ik nog te laat!