Son Ateşin Kıvılcımı

Bölüm 12: Eğitim

Okuduğum her satır,yüreğime iyne gibi saplanıyordu... Babam her şeyi en başından beri bilmesine rağmen, bütün bunları her kesten,annemden bile saklamayı başarmıştı. Gözümü bir noktaya odaklamış,babamla geçirdiğim her anı gözlerimde canlandırıyordum. Ona hak veriyordum... Hatta içten içe,keşke zamanında ejderhadan ömrümün sonuna kadar beni rahat bırakmasını istemesini diliyordum...

Birden aklıma düşen gerçeklik,vücudumun her santiminin titremesine neden oldu. Babamın yazdığı cümlenin asıl anlamını kavrayınca,korku ve endişe bedenimi esir aldı. "Tehlikede olduğu zaman,ejderha uyanacak!" yazmıştı babam günlüğünde. Peki ya bunun anlamı neydi?! Tehlikede miydim? Ejderha neden uyandı? Belki de son günlerde yaşadıklarımın hepsini ejderha benim için tehdit sanmıştı. Onun korumasına,güçlerime ihtiyacım olduğunu hiss etmişti... Belki de beni gelecekte olacak asıl tehlikeye hazırlamak için kendini uyandırmıştı...

Korku,endişe ve heyecandan dilim,damağım kuruyunca, komodinin üzerindeki meyve suyunu alıp,üç dört yudum içtikten sonra,yerine bıraktım. Çok yorulmuştum. Fazla dayanamayacağımı anlayınca günlüğü yastığımın altına saklayıp,kendimi uykunun kollarına bıraktım...

***

(3 gün sonra...)

O geceden sonra tam 3 gün geçmişti. Sabah uyanır uyanmaz kalkıp hazırlandıktan sonra,anneme bütün öğrendiklerimi anlatmıştım. Annem babam ona bunları söylemediği için ilk önce ona darılsa da,daha sonra ona hak vermişti. Aynı gün Luna ile görüşmüş,onunla ve Edward amca ile birlikte alacağım ders konusunda detaylı şekilde konuşmuştuk. Aynı zamanda Luna'dan Julia,Tobias ve Daniel'in de çok güçlü cadı ve büyücüler olduğunu öğrenmiştim.

Ve bu gün eğitimimin ilk günüydü. Dersten sonra Luna ile birlikte onların evine gidecektik eğitim için. Ama bundan önce ne kadar gitmek istemesem de,üniversiteye gitmeliydim. Aslında derslerle ilgili bir sorunum yoktu. Aksine yeni şeyler öğrenmek beni çok heyecanlandırıyordu. Ama Blake ile aynı ortamda bulunmaktan çekiniyordum doğrusu. Onun o gün söylediği şeyler kafamı çok karıştırmıştı çünkü... Yine de,korkaklık yapmayı bırakıp,yatağımdan çıktım vücudumu gererek. Ilık bir duş aldıktan sonra,saçlarımı kuruladım hızlıca. Saçımı taradıktan sonra,dışarıda yağmurlu bir hava olduğu için,havaya uygun bir şeyler giyip,kahvaltı için aşağı indim. Yemeğimi yedikten sonra Luna ile birlikte üniversiteye gittik hiç zaman kaybetmeden.

***

Her ne kadar başka bir yerde oturmak istesem de,sınıfta tek ayrı boş yer olmadığından,Josie'lerin yanında oturmak zorunda kalıyordum. İlk başlarda bunu sorun etmesem de,onların vampir olduğunu öğrendiğimden beri iyice ürkmeye başlamıştım. Gerçi ben kendimden bile ürküyordum. En azından onlar güçlerini kontrol ede biliyorlardı. Ama benim içimde ne olduğu,bana ne olacağı,güçlerimi kontrol edip,edemeyeceğim konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu.

Sınıfa girdikten sonra Julia ve diğerlerini selamlayıp,kalabalığı delerek yerime geçmeye çalıştım. Başımı yere dikip,insanların yerine geçmesini beklerken,Blake'in burada olmamış olmasını diliyordum içimden. Önümdeki öğrencilerin dağılıp yerine geçtiklerini fark edince,yoluma devam etmek için başımı kaldırmamla Blake'le göz göze gelmem bir olmuştu. Bu gizemli bakışlar karşısında her seferinde afallıyor,ne demeye çalıştığını anlayamıyordum. Gözlerini boyayan bu gizemli karanlık beni her defasında etkiliyor,sanki kendisine doğru çekiyordu.

Bakışlarımı ondan kaçırıp diğer sıralarda dolaştırınca ,Blake ve Josie'nin oturduğu sıranın arkasında iki kişilik boş yer olduğunu gördüm. Neredeyse bütün sıralar dolunca, bu yerin sahibinin derse gelmediğini farz ederek,hiç zaman kaybetmeden Josie'ni selamlayıp arkasına geçip oturdum. Saniyeler sonra zil çalmış,profesör sınıfa yanında bir çocukla girmişti. Blake'in arkası bana dönük olsa da,boynunun arkasındaki damarların gerildiğini açıkça göre biliyordum.